คิดยังไงกับคำพูดที่ว่า “ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก”

ตามข้างต้นที่ตั้งคำถามว่า คิดยังไงกับคำว่า “ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก” ถ้าคำนี้หลุดออกมาจากปากคนอื่น คงไม่น่าเสียใจเท่ากับหลุดออกมาจากปากคนเป็นพ่อเรา หรือความจริงแล้วมันก็จริงอย่างที่แกว่า เพราะเราไม่ได้เลี้ยงเอง เราฝากพ่อกับแม่เลี้ยงให้ จนวันนึงเรากลับบ้านเพราะเป็นวันหยุดยาว แล้วพ่อแกก็พูดว่า ถ้าไม่มีตากับยายใครจะเป็นคนเลี้ยง ไม่มีตากับยายจะอยู่แบบไหนนะ พ่อกับแม่จะเลี้ยงได้เหรอ ทั้งๆที่เราก็รู้สึกว่า อ้าว คือเราไม่สามารถเลี้ยงลูกให้ดีได้เหรอ จริงอยุ่ที่เราเลี้ยงลูกไม่เก่ง ยังไม่เข้าใจว่าลูกต้องการอะไร เวลาที่ลูกร้องไห้ เพราะเราไม่ได้อยุ่กับเขาทุกวัน แต่การที่พ่อแกพูดแบบคือเราต้องคิดแบบไหนอะ คือเราไม่มีปัญญาเลี้ยงเขาได้เลยเหรอ ตอนเราท้อง แฟนเราก็อยากให้ออกจากงานเพื่อมาดูแลเลี้ยงดูลูกเอง แต่ก็คิดว่ายังไม่อยากออกจากงานที่ทำ อีกทั้งภาระหน้าที่ ไหนจะนู้นนี้นั้น เรื่องค่าใช้จ่ายในครอบครัว ถ้าเราออกจากงานก็เท่ากับว่าครอบครัวทางเราก็ขาดรายได้ในส่วนของเราไป ซึ่งทุกวันนี้เราก้ทำงานส่งเงินให้ลูก ไม่ได้ให้ไปกระทบในส่วนของค่าใช้จ่ายในบ้าน ทั้งเราและแฟนก็ช่วยกันส่ง แต่คำพูดคือเหมือนเราไม่ได้เลี้ยง ไม่ได้ส่ง แล้วก็ชอบพูดเหมือนแฟนเราเป้นคนอื่น เลยอยากได้คำแนะนำว่าเราควรจัดการความคิดเรายังไงดี เพื่อให้ชินกับคำพูดแบบนี้ 

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามาตอบนะคะ