มีนาคม 2564 เชียงใหม่ปลายฤดูหนาว ตอน 3 วิลล่ากลางเวียง

กระทู้สนทนา

มันมีรายการเปิดตำนานกับเผ่าทองอยู่ตอนหนึ่ง รายการนี้ดำเนินรายการโดยอาจารย์เผ่าทอง ทองเจือ อาจารย์ได้พาเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งในส่วนของที่พัก ท่านได้เข้าพักที่โรงแรมวิลล่ากลางเวียงแห่งนี้ เป็นโรงแรมที่ค่อนข้างกว้างขวางและเงียบสงบ ตั้งอยู่กลางเมืองเก่าเชียงใหม่ อยู่ในเขตคูเมือง พอดีโรงแรมเข้าร่วมโครงการเราเที่ยวด้วยกันของทางภาครัฐ เราจึงถือโอกาสนี้จองเข้าพักที่นี่ โรงแรมอยู่กลางใจเมืองครับ แต่เดินทางไม่ยาก หาที่จอดรถพอได้บริเวณด้านหน้าโรงแรมถึงแม้ถนนซอยแถวนั้นจะแคบสักหน่อยก็ตาม

โรงแรมถึงแม้จะมีโครงสร้างหลักเป็นคอนกรีตเสียส่วนใหญ่ แต่การตกแต่งโดยมากจะเป็นวัสดุธรรมชาติ รวมทั้งการให้สีของพื้นที่ก็ทำให้เรารู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าสู่บรรยากาศแบบอนุรักษ์ ให้อารมณ์เหมือนได้เข้ามาพักอยู่ในบ้านคหบดีแห่งหัวเมืองใหญ่ในสยามสักแห่งเมื่อราว 50 ปีที่แล้ว ที่บ้านอันใหญ่โตนี้จะประกอบไปด้วยส่วนสันทนาการ ห้องสมุด ตู้โชว์ของสะสมจำพวกหนังสือเก่า หนังสือประวัติศาสตร์ งานไม้แกะสลักที่ทำเป็นเฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ชนิดต่างๆ รวมทั้งเครื่องปั้นดินเผาหลายหลายรูปแบบ ที่ผู้รู้ระบุว่าทั้งหมดคือของเก่าเท้ ไม่ใช่ของทำ duplicate ขึ้นใหม่

อาคารลักษณะนี้อาจจัดประเภททางสถาปัตยกรรมได้เป็นสถาปัตยกรรมในยุคอาณานิคม ซึ่งในภาคเหนือของไทยมักมีการสร้างในยุคสัมปทานป่าไม้ของบริษัทของชาวต่างชาติเมื่อราว 100 ปีที่ผ่านมา ที่นี่ให้ความรู้สึกแบบนั้น

ในห้องพักนอกจากจะมีเฟอร์นิเจอร์ไม้ให้เรารู้สึกอบอุ่นแล้ว งานผ้าทั้งหมดก็ทำให้แสงแดดแม้เป็นแสงแดดช่วงบ่ายแก่ๆ ก็ทำให้รู้สึกอบอุ่นเหมือนแดดยามเช้าได้เช่นกัน

จริงๆ หนังสือเรื่องจดหมายเหตุลาลูแบร์เล่มนี้ (ในรูปด้านบน) ถือว่าเป็นเอกสารสำคัญมากฉบับหนึ่งที่สามารถนำมาบอกเล่าได้ถึงสภาพบ้านเมือง และการดำรงชีวิตของผู้คนในสมัยอยุธยา โดยเอกสารฉบับนี้ได้พรรณนาถึงกรุงศรีอยุธยาไว้อย่างกว้างขวาง

เดอ ลา ลูแบร์ หรือชื่อเต็มคือนาย ซีมง เดอ ลา ลูแบร์ เป็นราชทูตของพระจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส มีชีวิตอยู่ในช่วง พ.ศ. 2185 – 2272 ได้เดินทางมาประเทศไทยในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เมื่อ พ.ศ. 2230 เพื่อเจริญสัมพันธไมตรีกับไทย โดยเดินทางมาที่กรุงศรีอยุธยาพร้อมกับเจ้าพระยาโกษาธิบดี (ปาน) และทหารของฝรั่งเศสจำนวนประมาณ 600 คน

นอกจากจะเป็นหัวหน้าคณะทูตจากฝรั่งเศสแล้ว เดอ ลา ลูแบร์ ยังได้รับคำสั่งให้สังเกตเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับอาณาจักรอยุธยาและบันทึกข้อสังเกตทั้งหลายเหล่านั้นกลับไปรายงานให้ราชสำนักของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ได้รับทราบด้วย จดหมายเหตุเหล่านี้ได้กลายเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่มีคุณค่าต่อแวดวงวิชาประวัติศาสตร์ไทยสมัยอยุธยา เพราะกล่าวถึงชีวิตความเป็นอยู่ สังคม ประเพณี ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม หลายสิ่งหลายอย่างของคนในสมัยกรุงศรีอยุธยา จึงนับได้ว่าเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่มีจารึกเป็นลายลักษณ์อักษร

(ข้อมูลจาก Wikipedia)

成化年制

ถ้าเป็นคนที่ชื่นชอบเรื่องเครื่องปั้นดินเผาและเซรามิคจะคุ้นเคยกับเครื่องเซรามิคแบบเขียนบนเคลือบหลายสีประเภทเดียวกับแจกันใบนี้ดี แจกันใบนี้ถูกตั้งโชว์เป็นส่วนหนึ่งของการตกแต่งพื้นที่ของโรงแรม อยู่บริเวณหน้าห้องพักที่เราพัก และที่ก้นของแจกันเขียนตัวหนังสือจีน 4 ตัว เราถามเพื่อนที่ชื่นชอบการสะสมเครื่องเซรามิคได้คำตอบว่าเป็นตัวหนังสือจีน 4 ตัวว่า “成化年制 - เฉิงฮว่าหนียนจื่อ” (อ่านจากบนลงล่าง และขวาไปซ้าย) จากรูปลักษณะ รวมทั้งการเขียนสีน่าจะผลิตขึ้นในยุคสาธารณรัฐจีน (ค.ศ. 1910 ขึ้นมา อาจประมาณ 1950) ซึ่งจริงๆ แล้วคำว่า 成化年制 ที่หมายถึงศักราชแห่งจักรพรรดิเฉิงฮว่า (ค.ศ. 1447 – 1487) ซึ่งเป็นจักรพรรดิ์พระองค์หนึ่งแห่งราชวงศ์หมิง คงไม่ได้บอกว่าเครื่องเซรามิคชิ้นนี้ถูกทำขึ้นในยุคนั้น (เพราะการเขียนสีและรูปแบบภาชนะในช่วงราชวงศ์หมิงจะมีลักษณะเฉพาะที่ไม่เป็นแบบนี้) แต่เพื่อนของเราท่านนั้นระบุว่า มันเป็นแค่ความนิยมในการผลิตเครื่องเซรามิคสมัยชิงหรือหลังลงมา (ยุคสาธารณรัฐ) ที่นิยมเลียนแบบตรารัชศกรุ่นบรรพชน

หีบลายรดน้ำ ทำจากไม้ลงรักปิดทอง ลวดลายพรรณพฤกษาและดอกไม้ บางสวนหลุดลอกไปบ้างแล้วจนมองไม่ชัดเจนว่าลวดลายแต่เดิมเป็นอย่างไร ส่วนภาพล่างเป็นส่วนหนึ่งของหน้าเกวียน แกะสลักจากไม้ ให้สีสดใส

ก็ถือว่าเป็นกิมมิคของโรงแรมที่มีให้ผู้เข้าพัก จัดเป็นโรงแรมที่จะถูกใจผู้ที่รักการสะสมครับ

ช่วงที่เราเข้าพักคนไม่มาก (แทบจะเรียกได้ว่ามีแต่คณะของเรา) โรงแรมมีส่วนพักผ่อนนอกจากห้องนั่งเล่นและห้องสมุดที่เป็นส่วนกลางแล้ว ยังมีสระว่ายน้ำขนาดย่อมๆ แต่ก็พอให้พอจะว่ายออกำลังกายได้ และฟิสเนตเล็กๆ 1 ห้อง

ส่วนอาหารเช้าทางโรงแรมจะขอให้เราเลือกเมนูอาหารเช้าที่ต้องการตั้งแต่เข้าเช็คอินที่เค้าเตอร์เพื่อจัดให้ในวันรุ่งขึ้น หมายถึงที่นี่ในเวลาที่เราพัก เขาไม่ได้ตั้งบุฟเฟต์ครับ