นามแฝงเป็นตุเป็นตะ อยากให้เพื่อนๆลองอ่านแล้วช่วยคอมเม้นให้หน่อยครับ ผมยินดีรับฟังเพื่อนำไปปรับปรุง

เช้าวันต่อมา คำหล่านั่งรองานอยู่ที่ foodland เขาไม่กล้าที่จะไปเฝ้าที่ร้านเปิ๊ดสก๊าด เพราเหตุการณ์เมื่อวานทำให้เขาไม่กล้าสู้หน้าโบว์ เขานั่งคิดไรเพลินไปเรื่อยเปื่อย และจู่ๆเสียงออเดอร์ก็ดังขึ้นที่มือถือของเขา 
‘’ เฮ้อ ‘’ เขาถอนหายใจ
ออร์เดอร์ร้านเปิ๊ดสก๊าดเด้งมาให้เขาไปรับ ยิ่งหนียิ่งดึงดูด 
‘’ เอาวะ ทำเป็นไม่มีไรเกิดขึ้นก็ได้นี่ ‘’ เขาทำใจดีสู้เสือแม้ว่าจะแอบกังวลอยู่บ้างและภาวนาขออย่าได้เจอเจ้านัดที่ร้านเลย 
พอไปถึงร้าน คำหล่าผลักประตู เห็นพี่ตี๋นั่งอยู่ติดกับประตูด้านขวามือ และพอเดินเข้ามาสิ่งที่เขากลัวที่จะเจอ มันก็เจอ มันก็แน่อยู่แล้ว เจ้านัดนั่งอยู่ที่เคาร์นเตอร์ด้านหน้าที่โบว์กำลังทำออเดอร์เสมือนลูกหมานั่งเฝ้าเจ้าของไม่ให้ใครเข้าใกล้ เห็นมันแล้วอารมณ์ขึ้น 
‘’ คำหล่า มาพอดีเลย มาๆ นั่งนี่ ‘’ ตึ๋เรียกให้มานั่งด้วย คำหล่าได้ทีถือโอกาสปลีกตัว รีบหันไปหาตี๋โดยไม่สนใจเจ้านัด พลางนั่งลงหันหลังให้ ทำท่าตั้งใจฟังการสนทนากับตี๋เป็นพิเศษ และแล้วเสียงเจ้านัดก็โพล่งขึ้นมา
‘’ ปีใหม่ร้านหยุดยาวโบว์มีแผนไปเที่ยวที่ไหนเปล่า ‘’ เจ้านัดพูดเสียงดังราวกับอยากให้ทุกคนได้ยิน คำหล่าหยุดการสนทนากับตี๋และพยายามเงี้ยหูฟัง
‘’ ยังไม่มีเลย ‘’ โบว์ตอบพลางกดปุ่มเครื่องปั่นน้ำผลไม้เสียงดัง วืดๆ ก่อนยกขึ้นเทใส่แก้ว 
‘’ นัดแนะนำนะ ถ้าหน้าหนาวต้องนึกถึงเชียงใหม่สิ ‘’ เจ้านัดพูดเสียงดังยาว และชำเลืองมองคำหล่าที่นั่งหันหลังคุยกับตี๋อยู่
คำหล่าแอบสะดุ้งเล็กน้อยพยายามฝืนไม่หันไปมองการสนทนาของเจ้านัด โบว์เงียบไม่ได้ตอบและยังคงทำออเดอร์ต่อไป 
‘’ ถ้าโบว์อยากไปเชียงใหม่ละก็ลองถามคำหล่าดูสิ คำหล่าหน้าจะแนะนำที่เที่ยวได้ ‘’ เจ้านัดเข้าประเด็นแสยะยิ้มอย่างเจ้าเลห์
คำหล่าสะดุ้งสุดตัวเกือบตกเก้าอี้ ‘’ เออ ใช่ คำหล่าเป็นคนเขียงใหม่นี่ ‘’ ตี๋เสริม
‘’ แก๊งเราก็หน้าจะนัดกันไปเที่ยวเชียงใหม่บ้างนะ ‘’ ตี่เริ่มพูดออกรสเหมือนกับนึกไอเดียจะจัดทริปเที่ยวปีใหม่นี้
‘’ ไปบ้านคำหล่าสิ ‘’ เจ้านัดเสริมทันที คำหล่าเอิกอั่กคิดในใจ ไม่ถามเขาบ้างหรอว่าเขาจะสะดวกหรือเปล่า 
‘’ โบว์ไปด้วยกันไหม ‘’ เจ้านัดลุกขึ้นยืนเร่งเร้าอย่างต่อเนื่อง 
คำหล่ายังไม่พูดอะไรแต่หันไปมองโบว์ทันทีว่าโบว์จะตอบยังไง เธอยืนอึ่งใจลอยเหมือนกับกำลังคิดในใจ 
‘’ ใช่โบว์ ไปด้วยกันสิ ‘’ ตี๋เสริม ‘’ พี่ก็จะพาเมียไปด้วย ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีผู้หญิง ‘’
‘’ ขอคิดก่อนดีกว่าคะพี่ตี๋ ‘’ โบว์พูดเสียงอ่อนอย่างลำบากใจ 
‘’ พวกพี่ก็ยังไม่ได้คุยกันเลยว่าใครจะไปด้วยไม่ใช่เหรอคะ ‘’
‘’ เออใช่ เราพูดกันเองนี่หน่า ‘’ ตี๋นึกขึ้นได้ 
‘’ นัด ไว้เดี๋ยวเราบอกให้น้าชลเรียกประชุมเรื่องไปเที่ยวบ้านคำหล่ากัน ‘’
‘’ ได้เลยพี่ เดี๋ยวจัดให้ ‘’ นัดพูดพลางหยิบมือถือไลน์บอกกลุ่มทันที
คำหล่านั่งเอ๋อไม่พูดไม่จา นึกสงสัยว่าพวกพี่ๆในกลุ่มจะไปเที่ยวบ้านของเขาโดยไม่ถามเขาสักคำว่าเขาสะดวกหรือไม่ที่จะพาพวกพี่ๆไป แต่เขากลับมาลองคิดดู ถ้าโบว์ตอบตกลงจะไปเที่ยวบ้านที่เชียงใหม่ เขาจะพาโบวไปเที่ยวสถานที่ต่างๆ ไปดูดอกพญาเสือโคร่ง(ซากุระเมืองไทย)และตื่นแต่เช้าเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับทะเลหมอกคงจะโรแมนติกหน้าดู 
ตี๋นั่งมองคำหล่านั่งท้าวคางอมยิ้ม ‘’ คำหล่า ออเดอร์เองได้แล้ว ‘’ ตี๋ตะโกนบอกทำเอาคำหล่าสะดุ้งมือที่ท้าวคางหลุดหน้าเกือบทิ่มกับโต๊ะ 
คำหล่าเดินเข้าไปหยิบออเดอร์ และหันไปสบตาเข้ากับโบว์พอดี
ทั้งคู่ยืนจ้องกันอยู่สักพัก คำหล่าสังเกตเห็นริมฝีปากของโบว์ขยับทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างกับเขา 
หัวใจของเขาเต้นรัวอยู่ในอกและหายใจติดขัด โบว์กำลังจะพูดกับเขาเป็นครั้งแรก เขายืนนิ่งมือกำออเดอร์ไว้แน่นส่วนมืออีกข้างกำลังสั่นเกรงอยู่ในกระเป๋ากางเกง
‘’ ที่ เชียง. ใหม่. อากาศ. หนาว มาก. มะไหม……’’เธอเปลี่ยนหันไปทางนัดอย่างรวดเร็ว “นัด!!” เธอตะเบ็งเสียงใส่นัดที่กำลังก้มหน้าพิมพ์ไลน์อยู่สะดุ้งโหยง จนโทรศัพท์มือถือเกือบหล่น ‘’ อะไร อะไร!! ‘’ นัดถามกลับด้วยความตกใจและเงยหน้าเห็นโบว์หน้าเป็นสีแดง
‘’ พี่ถามว่าเขียงใหม่อากาศหนาวไหมไง หูหนวกเหรอ ‘’ โบว์เห่วใส่
‘’ อ้าว นึกว่าถามคำหล่า ‘’ นัดตอบแบบงงๆ
‘’ ชิ ไม่ถามก็ได้ ‘’ โบว์เชิดหน้าใส่แล้วเดินไปที่ครัว
คำหล่ายืนมองตามหลังโบว์เข้าไปในครัว พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ โบว์ต้องการถามนัดจริงๆ หรือว่าคนที่โบว์ต้องการจะถามคือเขา นี่เขาคิดเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่า ไม่น่า และเขาเดินออกจากร้านไปพร้อมกับลอยยิ้ม 
‘’ ไม่ใช่หรอกน่า ‘’ ปากบอกว่าไม่ใช่แต่หน้าก็ยังยิ้มอย่างมีความสุข น้าชลเดินสวนมาพอดี มองคำหล่าอย่างสงสัย พลางเดินผลักประตูเข้าไปถามตี๋ ‘’ คำหล่ามันเป็นอะไร เดินยิ้มเหมือนคนบ้าเลย ‘’
‘’ กลุ่มเรามีคนปกติด้วยหรอพี่ ‘’ ตี๋พูดพลางหัวเราะ
การประชุมเรื่องจะไปเที่ยวบ้านคำหล่าในช่วงปีใหม่นั้นยังไม่เป็นที่แน่นอน เนื่องจากหลายคนยังไม่แน่ใจว่าจะได้ไปกันหรือเปล่า
จึงขอคิดดูก่อน และจะสรุปกันอีกทีในวันที่ 26 ธันวา ว่ามีใครไปทั้งหมดกี่คน หลังจากประชุมเสร็จเมียน้าชลก็ยกส้มตำกับไก่ย่างพร้อมข้าวเหนียวมานั่งล้อมวง แต่น้าภัทรขอตัวไปธุระพร้อมหัวเราะแหะๆ
‘’ เห้ย ! วันนี้วันเสาร์นี่ ฮ่า ฮ่า ‘’ ตี๋ขำหนักมาก น้าภัทรหน้าแดงพยายามปฎิเสธ
‘’ ไม่ใช้โว้ย ไปกินข้าวกับเมียเฉยๆ ‘’ น้าภัทรเขินที่ตี๋รู้ทัน
‘’ เบาๆบ้างนะพี่ ระวังจะตายคาอก ‘’ เล็กพูดไปขำไป(สมาชิกให้กลุ่ม)
‘’ บอกว่ากินข้าวก็กินข้าวสิ ‘’ น้าภัทรเริ่มเห่วใส่ ทุกคนพากันรุมแซวอย่างชอบอกชอบใจ
‘’ งั้นผมไปกินด้วย ‘’ นัดรีบพูด. น้าภัทรหันไปพร้อมกับยกเท้าถีบไปที่ก้นเจ้านัด
‘’ เองกินไม่ได้ มันสำหรับข้าคนเดียวโว้ย ฮ่า ฮ่า’’ 
‘’ ไม่ใช่กินข้าวอย่างเดียวและแบบนี้ ‘’ น้าชลเสริม
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จแล้วต่างคนต่างเปิดแอฟเพื่อรอรับงานต่อ นัดได้งานก่อนคนอื่นเป็นร้านต้มเลือดหมูจึงรีบรุดไป คำหล่าได้ไปฟู้ดแลน 
ในกลุ่มเริ่มทยอยแยกย้ายกันไปรับงานแต่ละร้าน คำหล่านั่งตรงเก้าอี้สำหรับพนักงานเดลิเวอรี ลูกค้าที่มานั่งทานเต็มร้าน คำหล่าคิดในใจต้องรออาหารนานแน่ เขาพยายามหันไปมองพนักงานที่ค่อยจัดอาหารสำหรับลูกค้าที่สั่งกลับบ้านและพนักงานเดลิเวอรี
เขาลุกขึ้นลงบ่อยๆเพื่อกดดันพนักงานทางอ้อมว่าเขากำลังรออาหารอยู่นะ พนักงานจัดออเดอร์ที่เป็นผู้หญิงหันมาเห็นคำหล่าผุบๆโผล่ๆ เธอแอบขำกับท่าทีร้อนรนของเขา
‘’ ออเดอร์ได้แล้วคะ ‘’ พนักงานสาวร้องเรียกคำหล่าพลางอมยิ้ม
‘’ ขอบคุณครับ ‘’ คำหล่าเดินเข้ามาเพื่อหยิบออเดอร์ ‘’
‘’ กะว่าจะให้นั่งรอทั้งวันเลย ดีมะ ‘’ พนักงานสาวคว้าออเดอร์ของคำหล่าก่อนที่เขาจะหยิบได้
คำหล่ามองอย่างฉงน ‘’ อย่าแกล้งกันสิครับ ‘’ คำหล่าโอด
‘’ ล้อเล่นน่า ‘’ เธอยื้นออเดอร์ให้เขา
คำหล่าถือออเดอร์เดินออกมาเจอน้าภัทรเข้าพอดี ‘’ น้าได้งานฟู้ดแลน ‘’ น้าภัทรตอบก่อนที่คำหล่าจะเอยถาม
‘’ เสร็จแล้วเหรอครับน้า ‘’
‘’ อืม ใช่. หา! อะไรนะ อะไรเสร็จ’’ น้าภัทรเคลิ้ม
‘’ หยอกๆ ครับน้า ‘’ คำหล่ายกมือแสดงความหมายว่าไปละนะ น้าภัทรตรงเข้าไปแจ้งออเดอร์พลางหยอกล้อพนักงานสาว
“สวัสดีจ่ะน้องแอนคนสวย” 
“สวัสดีคะลุง” เธอหันมาตอบด้วยลอยยิ้ม
“โอโห เรียกลุงเลยหรอ เรียกพี่ได้ไหมอ่า” น้าภัทรทำเสียงออดอ้อน
“จ้าพี่” เธอลากเสียงยาวและอดขำน้าภัทรไม่ได้ “เอ่อ พี่ภัทร แอนถามไรหน่อยสิ” เธออมยิ้มและใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีชมพู 
“ได้สิ ถามมาเลย” น้าภัทรดูกระชุ่มกระชวยพลางยิ้มรับ
“คน เมื่อกี้ ชื่ออะไรค่ะ” แอนถามเสียงอ่อน. น้าภัทรถึงกับหน้าเจื่อนทันที
“ชื่อคำหล่าจ่ะ น้องแอนมีอะไรหรอ” น้าภัทรยิงคำถามที่ต้องการอยากรู้
“ไม่มีไรหรอกจ่ะ” น้าภัทรพ่นลมรู้สึกโล่งอกแต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วจะถามชื่อไปทำไม
“เขาน่ารักดีนะ” แอนทำท่าเขินเล็กน้อย น้าภัทรถึงกับเข่าอ่อน เดินโซเซไปนั่งที่เก้าอี้ 

ในช่วงเย็นร้านเปิ๊ดสก๊าดขายดีมาก ทุกคนพากันเข้าออกร้านเพื่อไปรับออเดอร์ และหนึ่งในนั้นก็คือคำหล่า เขารู้สึกดีใจที่ได้ออเดอร์ร้านเปิ๊ดสก๊าดเพราะเขาจะได้เห็นหน้าโบว์บ่อยๆ เขาก้าวย่างเดินเข้าร้านด้วยความมั่นใจที่เพิ่มมากขึ้น เสียงประตูเปิดดัง กริ๊ง 
โบว์หันมาเห็นคำหล่าที่กำลังเดินผ่านประตูเข้ามาภายในร้าน คำหล่าสังเกตเห็นเธอมีอาการเขินเมื่อสบตากับเขาและรีบหลบสายตาไปทันที. คำหล่าหัวใจเต้นแรงกับอาการของโบว์ที่เขินอาย ชั่งน่ารักอะไรอย่างนี้ จนเขาอยากจะแกล้งยั่วมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เขากล้าที่จะมองหน้าโบว์แบบตรงๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ได้แต่แอบมองเธอเวลาเผลอ เขานั่งมองโบว์ทำออเดอร์จนเธอเริ่มประหม่าทำออเดอร์ผิดๆถูก ช่วงหนึ่งเธอกำลังปั่นเครื่องดื่ม เธอแอบแลดูว่าคำหล่ายังนั่งมองเธออยู่หรือเปล่า เธอเห็นเขากำลังสนทนากับเพื่อนอีกคนอยู่ และจู่ๆคำหล่าก็หันควับมาสบตาเข้ากับโบว์พอดี คำหล่าพยายามจ้องปฎิกิริยาของเธอ โบว์หน้าเริ่มเป็นสีแดง เธอกำลังพยายามฝืนไม่ให้ยิ้มจนหน้าเธอเหยเก คำหล่าแอบขำนิดๆ
‘’ออเดอร์. ได้. แล้ว ‘’ โบว์ก้มหน้าลงเรียกคำหล่ามารับออเดอร์
คำหล่าเดินอมยิ้มเข้าไปหยิบของ ‘’ ขอบคุณครับ ‘’ 
โบว์ก้มหน้าเล็กน้อยพลางพยักหน้ารับ ใบหน้าของเธอเป็นสีแดงละเลือ คำหล่ารู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก หัวใจเขาพองโตด้วยความรักที่มีความหวัง เขารีบไปส่งออเดอร์ให้ลูกค้าเพื่อจะได้กลับมารองานที่ร้านต่อ หลังจากกลับมา เขาเห็นเจ้านัดนั่งเฝ้าโบว์หน้าเคาน์เตอร์ที่ประจำ คำหล่ารู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ชิ แต่เขาไม่สนใจและเดินตรงไปบอกออเดอร์กับโบว์ เธอพยักหน้ารับ นัดรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติกับท่าทางของคำหล่าที่ดูมีความมั่นใจอย่างบอกไม่ถูกแต่เขาจะรู้ให้ได้ คำหล่าหันไปนั่งที่เดิมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาปัดหน้าจอไปมา ตี๋เปิดประตูเดินเข้ามาบ่นอุบทำหน้ามุ่ย 
‘’ เป็นไรหรอพี่ตี๋ ‘’ คำหล่าเอ่ยถาม
‘’ ลูกค้าปักหมุดผิดน่ะสิ ขับวนหาตั้งนานกว่าจะเจอ ‘’ ตี๋ทำเสียงเดือดดาล
‘’ ทำใจเลยครับพี่ ผมก็เคยเจอ ‘’ คำหล่าพยายามปลอบใจ และแอบชำเลืองมองโบว์ เห็นเจ้านัดคุยโม้ให้เธอฟังไม่หยุด คำหล่าอยากให้เจ้านัดได้ออเดอร์ไวๆแล้วรีบไปให้พ้นสายตาสะที และแล้วก็เหมือนสวรรค์ได้ยินคำขอของเขา. 
‘’ ไอนัด เมียให้ข้ามาทวงค่าข้าว เองค้างมาสองวันแล้วนะ ‘’ น้าชลเดินเข้ามาเห่วใส่เจ้านัด
‘’ น้า ผมลืม เดี๋ยวผมจ่ายให้น้าเลย ‘’ นัดพูดเสียงอ่อน
‘’ ไม่เอา เองเอาไปให้เมียข้าเองเลย ข้ามีออเดอร์ต้องไปส่ง ‘’
เจ้านัดรีบวิ่งออกไปที่ร้านพี่ส้มเมียน้าชล คำหล่าหัวเราะด้วยความสะใจ
และไม่ปล่อยให้เวลาศูนย์เปล่า เขาตั้งใจอยากจะลองส่งยิ้มให้โบว์เพื่อหยั่งเชิง