เรื่อง ตุ๊กตา....หนูอยากกลับบ้าน

ถึงคราโศกท้องฟ้าก็หม่นหมอง ไม่มีละอองระย้าสายฝน ดวงดาวดวงจันทร์บรรทม ไร้ซึ่งอภิรมย์เหมือนเคย ภูเขากว้างใหญ่ไพศาล จักรวาลคงคิดร้างหรอกเอ๋ย บุหงาราตรีไม่มีเลย เกสรระเหยไปกับความมืดมิด แสงหิ่งห้อยเป็นส

สวัสดีค่ะพี่ๆหนูต้องออกตัวก่อนนะคะว่าหนูเป็นLGBTQหนูเกิดในครอบครัวค่อนข้างจะจนพ่อแม่แยกทางกันยายพิการทางการพูดและติดเตียง และมีตาเพราะตอนนี้เริ่มทะเลาะกับตาทุกวันหนูเริ่มเหนื่อยในการใช้ชีวิตเขาจะบอกว่

สวัสดีครับ คือช่วงนี้รู้สึกเหมือนเป็นตุ๊กตาไขลานตื่นมาก็เจอแต่งานๆ วันหยุดก็แทบไม่ได้ไปไหน สาระพัดระพันปัญหา เลยปลีกวิเวกไปที่อื่นสักพักอยากอยู่คนเดียวใช้ชีวิตลำพัง สงบ พักสมองลืมเรื่องอื่นไปสักพัก ตอ

.... " โอ้ขวัญ..ไร้ขวัญ..ตรอมตรม !" .... เดียวดาย ซึมเหงา ยามเช้า ตะวัน เยือนเย้า สุกใส แสงทอง ระเรื่อ เรืองไกล คล้ายจะ พาใจ สุขกาล รำพึง ผ่านฟ้า หนห่าง เส้นทาง เวิ้งว้าง เลือนผ่าน

.... " กลบเดือนดาว " .... ราตรีผ่าน ม่านขอบฟ้า พามืดมิด เมฆเทาปิด ทาบผืนฟ้า ทมึนฐาน เม็ดฝนสาด กวาดซ่าซัด .. รัตติกาล สายลมผ่าน ขานหวีดหวิว สะท้านใน ณ ยามนี้ ดึกสงัด สัดเงียบเหงา คงเพียงเรา