ผมเป็น รปภ.คับ นั่งอยู่ที่ป้อม ผมสังเกตุเห็นมีคนมองผม คนที่มองเป็น พนักงานร้านตรงข้าม ร้านอาหารจีนมีกระจกมองเห็นได้ทั้งในและนอก พนักงานมองทุกวันบ้างทีก็ลูกค้ามองบ้างในระหว่างทานอาหาร พนักงานที่มองเป็นเด็กเสิร์ฟผู้ชายวัยรุ่น ตัวหลักทีมองผมตลอดทุกวัน คนอื้นก็มีบ้างแต่ไม่บ่อย ส่วนตัวผมไม่ชอบการที่มีคนจ้องมองไม่ว่าจะแอบหรือไม่ก็ซื่งหน้า ผมอึดอัดมาก ผมกินอาหารผมต้องแอบกินในป้อมโดยการเอาอะไรมาปิดกระจกป้อม ผมแก้ปัญหานี้โดยการนั่งหลบหลังป้อมแล้ว แต่ก็ไม่พ้นสายตา ผมรู้สึกว่าผมถูกคุกคามทางสายตา ผมรู้สึกไม่ปลอดภัย ทุกครั้งที่ เขาออกมานั่งหลบอยู่หลังพุ่มไม้เตี้ยๆที่เห็นแค่หัวของเขา ผมนึกคิดในใจว่า ผมอยากถือปืนสั้นไว้ในมือ มันจะช่วยให้ผมอุ่นใจ หันปลายปืนไปทางเขาทำทีเล็ง ได้แค่คิดหากมีจริงก็คงไม่ทำอย่างที่ว่าละครับ เคยคิดที่จะเดินไปถามเขานะว่ามีอะไรหรือป่าว ผมไม่อยากให้เรื่องนี้กระทบกับงานเลย และไม่อยากจะย้ายหน่วยงานหรือจุดด้วย ผมทนเอาเวลาที่เขาออกมาผมก็จะทำทีเป็นออกตรวจพื้นที่
การมอง การสังเกต แอบมอง