ช่วงชีวิต 5 ปีที่ผ่านมา เป็นช่วงที่น้ำหนักตัวเราพุ่งสูงมาก 
พุ่งขึ้นมา 20 กก.ภายใน 2 ปี สาเหตุก็ง่ายๆค่า มีความสุขกับการกิน
ก่อนหน้านี้อยู่บ้านเกิด ไม่อ้วน ปัจจุบันมาทำงานในเมืองหลวง
แพ้อาหารหนักมาก มีแต่ของอร่อยๆให้เลือก
แรกๆที่น้ำหนักพุ่งขึ้น เรากลับบ้านทีก็จะโดนแซวขำๆประมานว่า
ไปทำไรมา ทำไมอ้วนขึ้น ,ลดได้แล้ว อย่าให้อ้วนไปกว่านี้ ซึ่งเราไม่เคยซีเรียสเลย
แต่รอบล่าสุดคือวันนี้เรากลับมาบ้าน คำบูลลี่เดิมๆจากคนเดิมๆก็ทวีความรุนแรงขึ้น
จากแค่คำว่า ไปทำไรมา จากคำว่าอวบขึ้น ตอนนี้มันกลายเป็นคำว่า
"นับวันทำไมสารรูปดูอุบาท ดูทุเรสขึ้นเนาะ ขี้เหร่จนดูไม่ได้ละ แล้วแบบนี้จะหาผัวได้หรอ"
จนวันนี้ทำให้ปากไปไวกว่าความคิด เมื่อเพื่อนอีกคนมาถามคำเดิมที่นางถามทุกรอบ
นางถามว่า ไปทำอะไรมาถึงอ้วนขนาดนี้ เราเลยตอบไปอย่างฉุนๆว่า ก็กินนี่แหล่ะ แล้วเราก็เดินหนี
ถามว่าเสียใจมั้ยที่โดนบูลลี่รูปร่าง ไม่เลย แต่มันมีความโมโห และมีคำถามวนเวียนในหัวว่า 
ทำไมชีวิตต้องผอมหรอถึงจะมีผัว แล้วถ้าไม่ผอม ไม่มีใครเอาแล้วยังไงหรอ
ชีวิตคนเราเป้าหมายคือการมีผัวหรอ ปัจจุบันฉันโสด ไม่คิดมีผัว
เพราะเพื่อนทุกคนที่มีผัว 90% ทุกข์กว่าเรา เรามีความสุขในชีวิตมาก 
ไปไหนมาไหน ไม่ต้องขอใครไป ไม่ต้องหึงต้องระแวง ไม่ต้องคอยทะเลาะ
ถึงตอนนี้ฉันอ้วน สถานะโสด. แต่ฉันก็ไม่ได้ถึงขั้นไม่มีใครเอา 
ตอนผอม ก็ไม่ได้จะสวยมากอะไร แล้วการอ้วนขึ้น มันไปหนักหัวคนอื่นมากหรอ
ถึงจะอุบาทว์มาก ก็คือตัวเรา หาเงินซื้อของกินเอง ไม่ได้ขอใครกินด้วยซ้ำ 
คนที่บูลลี่ฉัน อ้วนกว่าฉันอีก แต่ฉันก็ไม่เคยบูลลี่เขาแม้แต่ครั้งเดียว
น้ำหนักตัวตอนนี้ 65 กก.สูง 165 จากเมื่อก่อนหนัก 45 อ้วนสุดๆก็ 48-50 กก.
การบูลลี่สามารถกระตุ้นให้ฉันอยากลดความอ้วนมั้ย ก็ไม่หรอกค่ะ ตราบใดที่ฉันมีความสุขในชีวิตอยู่
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันอยากลดมีแค่อย่างเดียวง่ายๆ แค่คำว่า อยากลด เฉยๆนี่แหล่ะ 
น้ำหนัก 65 กก.คงที่มา 3 ปีแล้วไม่เพิ่มเลย