ชีวิตของผม ในวัย22

คือ ตั้งแต่จบม.6มา ไม่ได้เรียนต่อ ที่บ้านยากจน ทำให้ผมต้องทำงาน ผมอยากเรียนหนังสือแต่ผมไม่รู้จะเลือกเดินทางไหนมันตันไปทุกทาง ผมได้ทำงานห้างเจอเพื่อน เจอรุ่นน้อง เจอครู ผมรู้สึกว่าผมอาย ผมโดนครูถามตลอดว่ายังเรียนอยู่มั้ย เพื่อนเดินหลีกทาง รุ่นน้องมองหน้าทำให้ผมคิดมาก มันเหมือนหลายๆสิ่งมาบั่นทอนจิตใจผมตลอด ทุกๆวันที่ผมตื่นขึ้นมาผมคิดตลอดว่าผมจะต้องเจอกับอะไรบ้างวันนี้ชีวิตจะต้องเดินไปอย่างไรหรือเวลาอยู่คนเดียวหรืออยู่หลายๆคน ชอบคิดมากเก็บทุกเรื่องมาคิด นอนไม่หลับต้องกินยาทุกคืน  ปวดหัว ชอบคิดต่างๆนาๆว่าคนนี้คิดร้ายกับเรา ชอบคิดไปก่อนเหตุการณ์ว่าจะเกิดแบบนี้หรือเปล่า เป็นแบบนี้หรือเปล่า ทำให้เราจิตตกตลอด ไม่ชอบเข้าสังคมกับใคร แต่ก็ไม่อยากอยู่คนเดียว สับสน!! ท้อ!! ผมอยากปรึกษาว่าผมเป็นอะไร ผมต้องทำตัวอย่างไร ผมเหนื่อยผมปวดหัวผมปรึกษาใครไม่ได้😭😭🤯