ไม่มีคนโทีหาเลย ไลก้อไม่มีไครถามถึง

ตอนอายุสามสิบทำรับเหมาก่อสร้างก็มีแต่คนโทรชวนไปเที่ยว ไปกินเหล้า ออกไปข้างนอก จนไม่มีเลาส่วนตัว หรือเวลานอน
ต้องปิดมือถือตอนหลับกลางวัน และตอนกลางคืน
แต่ตอนนี้อายุสี่สิบกว่าแล้ว ไม่ได้ทำรับเหมาก่อสร้างด้วย
ทำงานประจำ ไม่มีคนโทรหาเลย นานๆจะมีเจ้าหนึ้โทรตามสักสาย

ทำไมชีวิตช่างแตกต่างเช่นนี้ หรือว่าทุกๆคนที่อายุสี่สิบกว่าก้อเป็นเหมือนเราทุกคน