ก็ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ ไม่รู้ว่านี่คืออะไรความรู้สึกพวกนี้ไม่รู้ว่าคืออะไร เอาตามตรงทุกครั้งเลยที่มีปัญหาหนูไม่เคยปริปากพูดอะไร บอกใครไม่เคยเลย. ความคิดที่จะหาคนปรึกษา หาคนรับฟังมันไม่เคยมีเลยหนูมักจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวเพราะเเค่คิดว่า เรารับฟังของคนอื่นก็พอมั้ย เค้าไม่ต้องมารู้เรื่องของเราหรอก มักจะคิดแบบนี้ตลอดเพื่อนเคยบอกว่ามีอะไรปรึกษามันได้ แต่หนูคิดว่าหนูไม่ควรบอกเพื่อน พอเก็บไว้บางครั้งก็ร้องไห้ แต่ทุกครั้งที่ร้องหนูมักจะพูดตลอดว่าใครก็ได้ช่วยที ช่วยให้ออกจากจุดนี้ที หนูเป็นแบบนี้ตลอดเลย แย่มากเลยค่ะที่ทำแบบนี้ ไม่รู้จะให้คนอ่านกระทู้นี้ช่วยอะไร แค่มาระบายทิ้งเฉยๆค่ะ