สวัสดีค่ะ วันนี้อยากจะมาระบาย มีหลายความรู้สึกมากในตอนนี้ ไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร วันนี้น้องหมาที่บ้านโดนยาเบื่อค่ะ และโดนครั้งที่ 2 ตัวที่ 2ด้วย ระแวกบ้านเป็นชนบท ไม่รู้ว่าเรียกบ้านนอกได้หรือเปล่าเพราะกลัวคำจะแรงไป เพราะไม่มีรพ.สัตว์อยู่ภายในอำเภอเลย หรือแม้แต่สัตวแพทย์ เวลาสัตว์เป็นอะไรก็ยากที่จะรักษา
ขอเข้าประเด็นเลยนะคะ วันนี้หลังจากกลับมาที่บ้าน เจอน้องหมาตัวสั่น หายใจแรงหอบ โดยส่วนตัวในตอนแรกเราไม่ได้คิดว่าโดนยา เพราะตัวนี้มันจะชอบตัวสั่นแล้วก็อ้วก ไม่บ่อยแต่ก็เห็นค่อนข้างเยอะ แต่เป็นไม่นาน เหมือนแค่สำลัก แต่วันนี้น้องเดินมาหา เดินไปมาและฟุบลง เราก็ใจไม่ดีแล้ว และที่บ้านยังไม่มีใครกลับมา มีแค่เราคนเดียว และเรามีประสบการณ์แบบนี้แค่ตอนเด็กแบบเด็กมากประมาณประถมที่เคยช่วยหมาตัวเองจากยาแบบนี้ได้ แต่ตอนที่นึกได้น้ำลายก็ฟูมปากน้องแล้ว ตอนเด็กจำได้ว่าที่บ้านให้กินไข่ดิบ พอนึกได้เลยรีบวิ่งเอาไข่มาให้น้องกิน สักพักคุณพ่อก็กลับมาค่ะ คุณพ่อเลยเอามะนาวมาบีบน้ำเพื่อที่จะให้น้อง แต่น้ำก็มีน้อยมากกินไปก็เหมือนไม่ได้กิน ก็ช่วยกันสองคน แบบรีบมาก แต่เหมือนก็ไม่ทันแล้ว การที่มาเห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้ามันทรมานใจมากๆ แถวบ้านเราไม่มีอะไรแบบนี้มานานมากค่ะ ตั้งแต่ตอนเด็กแล้วเท่าที่เคยพิมพ์ไป ซึ่งหลังจากนั้นเราก็ได้แค่มานั่งร้องไห้ว่าทำอะไรไม่ได้ คิดได้ช้าไป ถ้าไวกว่านี้คงช่วยทัน แล้วเราก็โกรธคนทำมากๆ เราจะไม่ปกป้องว่าหมาเราดี แต่น้องไม่เคยกัดใคร แต่น้องก็ไม่ได้ออกไปซนที่ไหนอยู่แค่ในระแวกบ้าน เพราะบ้านมีหลายหลังในรั้วเดียว วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านด้วย แต่ป้าเรากลับบ้านช่วงเย็น ก็บอกว่ายังไม่เห็นน้องเป็นอะไร ยังดีๆ อยู่ ไม่เห็นน้องออกไปไหน ประตูก็ปิด รั้วก็มิดชิด ป้าเลยคิดว่าคงมีคนโยนเข้ามาเพราะรั้วมันกว้างบางทีไม่เห็น แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะคิดแบบนั้นดีไหม ตัวคนทำก็ไม่รู้ คงผิดที่เราไม่ได้ล่ามน้องไว้ เราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยค่ะ พ่อเราก็โกรธมากเพราะแกรักหมาตัวนี้มาก เราก็โกรธมาก บ้านเราไม่ชอบแมวยังไม่ทำร้ายมันนอกจากไล่ด้วยเสียงเฉยๆ เลยค่ะ ไม่ว่าจะไม่ชอบสัตว์หรืออะไรก็ตาม การคิดจะฆ่าสัตว์สักชีวิตนึงมันยากมาก คนที่ทำแบบนี้ได้ต้องเป็นคนยังไง อยากให้โดนเองบ้าง อยากให้รู้สึกว่ามันทรมานแค่ไหน ยิ่งตอนนี้เทียบกับสิบปีที่แล้วไม่รู้ว่ายามันจะแรงได้ขนาดไหน เราเลิกโทษตัวเองที่คิดว่ากลับมาช้าไป คิดวิธีได้ช้าไป ทุกอย่าง ภาพที่น้องตัวสั่นแล้วพยายามมาพิงเรามันยังติดตาอยู่เลย จัดการความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ มันอาจจะยาวไปหน่อย ขอบคุณที่เสียสละเวลามาอ่านมากๆ เลยนะคะ
สุนัขโดนยาเบื่อ
ขอเข้าประเด็นเลยนะคะ วันนี้หลังจากกลับมาที่บ้าน เจอน้องหมาตัวสั่น หายใจแรงหอบ โดยส่วนตัวในตอนแรกเราไม่ได้คิดว่าโดนยา เพราะตัวนี้มันจะชอบตัวสั่นแล้วก็อ้วก ไม่บ่อยแต่ก็เห็นค่อนข้างเยอะ แต่เป็นไม่นาน เหมือนแค่สำลัก แต่วันนี้น้องเดินมาหา เดินไปมาและฟุบลง เราก็ใจไม่ดีแล้ว และที่บ้านยังไม่มีใครกลับมา มีแค่เราคนเดียว และเรามีประสบการณ์แบบนี้แค่ตอนเด็กแบบเด็กมากประมาณประถมที่เคยช่วยหมาตัวเองจากยาแบบนี้ได้ แต่ตอนที่นึกได้น้ำลายก็ฟูมปากน้องแล้ว ตอนเด็กจำได้ว่าที่บ้านให้กินไข่ดิบ พอนึกได้เลยรีบวิ่งเอาไข่มาให้น้องกิน สักพักคุณพ่อก็กลับมาค่ะ คุณพ่อเลยเอามะนาวมาบีบน้ำเพื่อที่จะให้น้อง แต่น้ำก็มีน้อยมากกินไปก็เหมือนไม่ได้กิน ก็ช่วยกันสองคน แบบรีบมาก แต่เหมือนก็ไม่ทันแล้ว การที่มาเห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้ามันทรมานใจมากๆ แถวบ้านเราไม่มีอะไรแบบนี้มานานมากค่ะ ตั้งแต่ตอนเด็กแล้วเท่าที่เคยพิมพ์ไป ซึ่งหลังจากนั้นเราก็ได้แค่มานั่งร้องไห้ว่าทำอะไรไม่ได้ คิดได้ช้าไป ถ้าไวกว่านี้คงช่วยทัน แล้วเราก็โกรธคนทำมากๆ เราจะไม่ปกป้องว่าหมาเราดี แต่น้องไม่เคยกัดใคร แต่น้องก็ไม่ได้ออกไปซนที่ไหนอยู่แค่ในระแวกบ้าน เพราะบ้านมีหลายหลังในรั้วเดียว วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านด้วย แต่ป้าเรากลับบ้านช่วงเย็น ก็บอกว่ายังไม่เห็นน้องเป็นอะไร ยังดีๆ อยู่ ไม่เห็นน้องออกไปไหน ประตูก็ปิด รั้วก็มิดชิด ป้าเลยคิดว่าคงมีคนโยนเข้ามาเพราะรั้วมันกว้างบางทีไม่เห็น แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะคิดแบบนั้นดีไหม ตัวคนทำก็ไม่รู้ คงผิดที่เราไม่ได้ล่ามน้องไว้ เราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยค่ะ พ่อเราก็โกรธมากเพราะแกรักหมาตัวนี้มาก เราก็โกรธมาก บ้านเราไม่ชอบแมวยังไม่ทำร้ายมันนอกจากไล่ด้วยเสียงเฉยๆ เลยค่ะ ไม่ว่าจะไม่ชอบสัตว์หรืออะไรก็ตาม การคิดจะฆ่าสัตว์สักชีวิตนึงมันยากมาก คนที่ทำแบบนี้ได้ต้องเป็นคนยังไง อยากให้โดนเองบ้าง อยากให้รู้สึกว่ามันทรมานแค่ไหน ยิ่งตอนนี้เทียบกับสิบปีที่แล้วไม่รู้ว่ายามันจะแรงได้ขนาดไหน เราเลิกโทษตัวเองที่คิดว่ากลับมาช้าไป คิดวิธีได้ช้าไป ทุกอย่าง ภาพที่น้องตัวสั่นแล้วพยายามมาพิงเรามันยังติดตาอยู่เลย จัดการความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ มันอาจจะยาวไปหน่อย ขอบคุณที่เสียสละเวลามาอ่านมากๆ เลยนะคะ