รู้สึกไม่ชอบตัวเอง ต้องทำยังไงถึงไม่ให้คิดแบบนี้คะ

คือว่าช่วงนี้เราเพลียๆมากเลยค่ะ รู้สึกเหมือนจะเบื่ออาหารด้วยเรากินได้น้อยมากๆเลยค่ะ เวลายิ้มก็เหมือนจะยิ้มไม่ออกค่ะ เรารู้สึกเหนื่อยอย่างกับบอกไม่ถูกเลยค่ะ เหมือนว่าเราอึดอัดไปหมดเลยค่ะ เจอเรื่องเล็กๆ

ตอนนี้ เบื่อมากๆ Burn out สุดๆ ที่ทำงานก็น่าเบื่อ เบื่อคน เบื่อชีวิตเดิมๆ เบื่อข้อจำกัดที่เราออกจากกรอบไม่ได้ เบื่อการตี2หน้าในสังคม เบื่อที่ไม่มีสิทธิเลือก ..... โลกมนุษย์ช่างน่าเบื่อ!!! ทำยังไงถึ

มีใครเหนื่อยและเบื่อโลกเหมือนเรามั้ย เบื่อผู้คน รำคาญ เราหงุดหงิดง่ายขึ้น เพราะสังคมที่เจอคือเหมือนมีแต่ใช้อารมณ์คุยกันทั้งที่เรื่องมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เราพยายามปรับตัวและใจเย็น ไม่คิดอะไรแต่ก็อด ไม่ได

คือเราก่อนเป็นประจำเดือนเราจะชอบวิตกค่ะ ชอบคิดไปเอง เช่น เค้าจะเบื่อเรารึยัง เค้ายังอะไรกับแฟนเก่าอยู่มั้ย เหงา เลิกคุยกับเค้าดีมั้ย บลาๆๆ (เพิ่งคบไม่นาน) แต่เราไม่ได้พูดหรือแสดงอะไรออกไปมากนะคะ ทุกอ

เพื่อนๆมีวิธีรับมือกับความเหงากันอย่างไรบ้าง

ไม่ชอบเลยที่ตัวเองเวลาสนใจอะไร ก็สนใจแค่ช่วงแรกๆพอหลังๆ เริ่มเหนื่อยเบื่อท้อนิดๆหน่อยๆ ก็หมดไฟ

เมื่อมีผู้หญิงเข้ามาคุยกับน้องชายแค่วันสองวันแล้วก็มาขอยืมเงินหรือขอให้เติมเงินโทรศัพท์ให้ พอเราไม่ให้เงินก็โกรธก็งอน ควรจัดการยังไงดีคะแนะนำทีคะ

เราอยากมูฟออนจากคนคุยเก่าแต่ต้องเจอหน้ากันทุกวันบางวันนังกินข้าวตรงหน้ากันเลยเพราะอยู่กลุ่มเดียวกัน เราควรทำยังไงดีคะ ตอนอยู่ด้วยกันเรากลัวเค้าอึดอัดเลยทำเป็นพูดคุยปกติเหมือนเพื่อนปกติเลย แต่พอกลับบ้า

พระอาจารย์ผมเคยบอกว่า เวลาทำกรรมฐานแล้วมีเวทนามันทำให้จิตเกาะกับอาการปวดทำให้เราไม่ฟุ่งซ้าน ทำให้เรามีอะไรกำหนดได้เรื่อยๆ ทำให้สมาธิเราก้าวหน้าได้ดีกว่า คนที่ไม่มีเวทนา ถ้ามีอาการปวด ก็กำหนด รู้ปวดหน