เราซื้อสินค้าจากคนเกาหลี มูลค่าประมาณเกือบๆ ห้าร้อยบาท
ก่อนหน้านี้เราถามว่าของมีตำหนิมั้ย และให้ถ่ายรูปให้ดู แต่เค้ายืนยันว่าไม่มี แต่ถ่ายรูปให้เราดูไม่ครบ ไม่เห็นตำหนิ เราก็คิดว่าอาจจะไม่มีจริงๆ ก็เลยซื้อมา แต่ปนากฏว่าของมีตำหนิหนักจนอาจจะขายคืนทุนได้แค่ไม่ถึงสองร้อย
ด้วยความที่เราต้องอาศัยคนอื่นส่งกลับมาให้เราทีาไทยอีกที ทำให้เราได้ของช้า เกือบๆ หนึ่งเดือน
ปกติเวลาเจอของมีตำหนิที่เค้าบอกไม่หมด เราจะทำใจปล่อยผ่าน เพราะราคาไม่แพง ขายคืยทุนได้ แต่ของชิ้นนี้ราคาแพง เราเลยอยากให้เค้ารู้ค่ะว่าเราไม่พอใจนะที่คุณโกหกและได้ของมีตำหนิมา เราเลยไปบอกเค้าค่ะ
ผลที่ได้กลับมาคือเราโดนด่าซะไม่เหลือดี ปัดความรับผิดชอบทุกอย่าง บอกว่าก็ถ่ายให้ดูแล้ว คุณตกลงไปเองนี่ บลาๆๆ สุดท้ายเราเลยบอกเค้าว่า ขอให้คุณได้รับในสิ่งที่สมควรได้รับ คือเราจะไม่แช่งเค้าเกินจากที่เค้าทำ
เค้าก็ตอบกลับว่าอ่าค่ะ แบบหน้าชื่นตาบาน ไม่เดือดร้อยในสิ่งที่ตัวเองกระทำลงไป
แบบนี้มีวิธียังไงที่จะให้อภัยคนแบบนี้ได้คะ
เรื่องเพิ่งเกิดเมื่อคืน เราแค้นจนเกือบนอนไม่หลับ
ด้วยพื้นฐานเรามีโรคทางจิตเวชอยู่แล้ว และกำลังฝึกปฏิบัติธรรมโดยการกราบสติปัฏฏานทุกคืน เพื่อฝึกจิตให้รู้เห็นตามความเป็นจริง แต่ด้วยความป่วยเลยทำได้แบบเหมือนยังไม่ก้าวหน้าเท่าไรนัก แต่พยายามกำหนดเท่าที่จะกำหนดได้ค่ะ เรื่องที่เกิดขึ้นยังสดใหม่ ทำอย่างไรความคิดแค้นจะบรรเทาลงคะ ใช้ความคิดว่าเค้าเป็นบุคคลน่าสงสารก็ดูจะไม่ใช่
ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
จะหายแค้นคนที่มาทำไม่ดีกับเราได้ยังไง ในกรณีนี้
ก่อนหน้านี้เราถามว่าของมีตำหนิมั้ย และให้ถ่ายรูปให้ดู แต่เค้ายืนยันว่าไม่มี แต่ถ่ายรูปให้เราดูไม่ครบ ไม่เห็นตำหนิ เราก็คิดว่าอาจจะไม่มีจริงๆ ก็เลยซื้อมา แต่ปนากฏว่าของมีตำหนิหนักจนอาจจะขายคืนทุนได้แค่ไม่ถึงสองร้อย
ด้วยความที่เราต้องอาศัยคนอื่นส่งกลับมาให้เราทีาไทยอีกที ทำให้เราได้ของช้า เกือบๆ หนึ่งเดือน
ปกติเวลาเจอของมีตำหนิที่เค้าบอกไม่หมด เราจะทำใจปล่อยผ่าน เพราะราคาไม่แพง ขายคืยทุนได้ แต่ของชิ้นนี้ราคาแพง เราเลยอยากให้เค้ารู้ค่ะว่าเราไม่พอใจนะที่คุณโกหกและได้ของมีตำหนิมา เราเลยไปบอกเค้าค่ะ
ผลที่ได้กลับมาคือเราโดนด่าซะไม่เหลือดี ปัดความรับผิดชอบทุกอย่าง บอกว่าก็ถ่ายให้ดูแล้ว คุณตกลงไปเองนี่ บลาๆๆ สุดท้ายเราเลยบอกเค้าว่า ขอให้คุณได้รับในสิ่งที่สมควรได้รับ คือเราจะไม่แช่งเค้าเกินจากที่เค้าทำ
เค้าก็ตอบกลับว่าอ่าค่ะ แบบหน้าชื่นตาบาน ไม่เดือดร้อยในสิ่งที่ตัวเองกระทำลงไป
แบบนี้มีวิธียังไงที่จะให้อภัยคนแบบนี้ได้คะ
เรื่องเพิ่งเกิดเมื่อคืน เราแค้นจนเกือบนอนไม่หลับ
ด้วยพื้นฐานเรามีโรคทางจิตเวชอยู่แล้ว และกำลังฝึกปฏิบัติธรรมโดยการกราบสติปัฏฏานทุกคืน เพื่อฝึกจิตให้รู้เห็นตามความเป็นจริง แต่ด้วยความป่วยเลยทำได้แบบเหมือนยังไม่ก้าวหน้าเท่าไรนัก แต่พยายามกำหนดเท่าที่จะกำหนดได้ค่ะ เรื่องที่เกิดขึ้นยังสดใหม่ ทำอย่างไรความคิดแค้นจะบรรเทาลงคะ ใช้ความคิดว่าเค้าเป็นบุคคลน่าสงสารก็ดูจะไม่ใช่