คือผมก็เป็น นศ จบใหม่หมาดๆ เลยครับ ไม่มีประสบการณ์อะไรเลย แล้วเกิดได้ที่ทำงานที่นึงคือหลายคนบอกทำๆ ไปก่อนเศรษฐกิจมันแย่ แล้วผมก็แบบเออๆ ทำไปก่อนก็ได้ เก็บประสบการณ์ ด้วยความที่เราเป็นเด็กจบใหม่ คือทำอะไรไม่ได้เลยครับนอกจากเห็นโอกาสที่ไหนก็ต้องไปที่นั่น
แต่พอมาทำได้สักพัก ผมกลับรู้สึกว่างานนี้มันไม่ใช่สำหรับผมเลย ไม่เลือกงานไม่ยากจน อันนี้จริงครับ แต่พอผมทำไปเรื่อยๆ ผมกลับรู้สึกว่าความเป็นตัวผมเองมันไม่มีเหลืออยู่เลย เพราะการทำงานในสายที่ผมทำอยู่มันเหมือนต้องกลายเป็นการทำตามกรอบไปเสียหมด เนื่องจากงานนี้จะเน้นการจำเป็นแบบ แล้วผมกลับมาคิดว่าถ้าผมยังทำสายนี้ต่อไปพอผมย้ายที่ผมต้องมาทำตำแหน่งนี้อีกหรอ?
จากปกติที่ผมว่างๆ จะนอนอ่านหนังสือ พอมาตอนนี้เวลาว่างมีแต่กลับไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือ ได้แต่จ้องมองเพดานเปิดเพลงกรอกหูให้มันผ่านช่วงเวลาว่างไปช่วงเวลาเล่า ผมไม่รู้จะปรึกษาเรื่องนี้กับใครเพราะผมไม่รู้จักคนที่จะให้ความรู้ บอกประสบการณ์ผมได้อย่างจริงจังจริงๆ ทุกวันนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตจริงๆ ครับ
ถ้ายังไงขอคำแนะนำหรืออะไรก็ตามแต่ด้วยครับ
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่าน
ถ้างานตอนนี้มันไม่ใช่จะทำยังไง?
แต่พอมาทำได้สักพัก ผมกลับรู้สึกว่างานนี้มันไม่ใช่สำหรับผมเลย ไม่เลือกงานไม่ยากจน อันนี้จริงครับ แต่พอผมทำไปเรื่อยๆ ผมกลับรู้สึกว่าความเป็นตัวผมเองมันไม่มีเหลืออยู่เลย เพราะการทำงานในสายที่ผมทำอยู่มันเหมือนต้องกลายเป็นการทำตามกรอบไปเสียหมด เนื่องจากงานนี้จะเน้นการจำเป็นแบบ แล้วผมกลับมาคิดว่าถ้าผมยังทำสายนี้ต่อไปพอผมย้ายที่ผมต้องมาทำตำแหน่งนี้อีกหรอ?
จากปกติที่ผมว่างๆ จะนอนอ่านหนังสือ พอมาตอนนี้เวลาว่างมีแต่กลับไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือ ได้แต่จ้องมองเพดานเปิดเพลงกรอกหูให้มันผ่านช่วงเวลาว่างไปช่วงเวลาเล่า ผมไม่รู้จะปรึกษาเรื่องนี้กับใครเพราะผมไม่รู้จักคนที่จะให้ความรู้ บอกประสบการณ์ผมได้อย่างจริงจังจริงๆ ทุกวันนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตจริงๆ ครับ
ถ้ายังไงขอคำแนะนำหรืออะไรก็ตามแต่ด้วยครับ
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่าน