รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่ไม่อยากไปพบจิตแพทย์ เพราะมองว่าอาการ คงยังไม่ถึงขนาดเป็นโรคซึมเศร้า ขนาดนั้น ยังไม่ต้องรับยา ก็ได้มั้ง
คือว่า ตอนนี้ มีความกังวลอยู่ตลอดเวลา มีอารมณ์อ่อนไหวง่าย เจอเรื่องที่ไม่ควรจะต้องร้องก็ร้องไห้ออกมา(เฉพาะตอนอยู่คนเดียว)
เช่น เจอคำพูดที่ไม่ดีจากคนอื่น ก็เก็บมาคิดและเสียใจคนเดียว (ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ปล่อยผ่านไปมั้งก็ได้)
มีความหวาดระแวง มองโลกในแง่ลบ (มองคนอื่น มาในทางไม่ดี หวังผลประโยชน์ ทั้งที่ เค้าอาจจะมีความสัมพันธ์ทางใดทางหนึ่งกับเรา เช่น เป็น ญาติพี่น้อง ที่เราต้องดูแลอยู่แล้ว เค้าก็ต้องขอความช่วยเหลือเป็นธรรมดา เป็นเพื่อนร่วมงาน ที่เราก็ต้องเข้าใจเค้า หรือ เป็นเพื่อน ถึงมาพูดจาแซะ เราก็ทำหูทวนลม ไปก็ได้)
อาจเพราะเราเคยเจอคนในครอบครัวที่โกหกเรา ทั้ง ๆ ที่น่าจะรู้ว่าเราก็รู้ (เคยเห็นกับตา) แต่ก็โกหกไปเรื่อย ๆ (เหมือนเราโง่ หรือยุ่งเรื่องของเขา)
เราเริ่มเก็บตัวมากขึ้น ไม่อยากออกไปพบปะผู้คน ไม่อยากออกไปข้างนอก (ออกไปเฉพาะเวลาไปทำงานอย่างเดียว)
ปลีกตัวเองจากสังคม และครอบครัว (ไม่อยากเจอหน้าคนในครอบครัว บางคน)
เราอาจจะพูดจาไม่ดีกับคนอื่น ไม่ทันคิดเรื่องพูดจาให้ทะนุถนอมน้ำใจมากนัก (เพราะลึก ๆ มันเครียดอยู่)
รู้สึกว่าไม่ค่อยมีใครเข้าใจ หรือ คนอื่นแต่ละคน ก็ไม่มีคนเข้าใจอยู่แล้วคะ คือ เราไม่ควรไปคาดหวัง ใช่ปะ
มีการนอนไม่หลับ เครียดสะสมจากการรับภาระต่าง ๆ ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องงาน และเรื่องอื่น ๆ (มีเป้าหมายที่เราตั้งใจจะทำอยู่)
แต่เราก็ไม่มีสมาธิในการทำงานใด ๆ นาน ๆ (productivity ตกมาก ๆ)
แต่ยังไม่ขนาดคิดทำร้ายตัวเอง
สุดท้ายคิดว่าก็คงต้องสู้ต่อไปแหละ
แต่เราอยากจะขจัดความเครียดนี้ไปก่อน จะบริหารความรู้สึกตัวเอง จะทำอย่างไรกับปัญหาความไม่สบายใจของเรา กับความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง และความคิดลบของเราดี (ห้ามไม่ให้คิดลบ ได้มั้ยคะ)
เราจะปรับปรุงให้เรามองโลกในแง่บวกมากขึ้นได้อย่างไร เพื่อจะได้สบายใจขึ้น Happy มากขึ้น
จึงอยากขอคำแนะนำจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ pantip ค่ะ
เคยเจอช่วงชีวิตที่มีแต่ความไม่สบายใจรึป่าว แล้วผ่านมันไปได้อย่างไรคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ จากใจ
รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่ไม่อยากไปพบจิตแพทย์ พอมีคำแนะนำมั้ยคะ
คือว่า ตอนนี้ มีความกังวลอยู่ตลอดเวลา มีอารมณ์อ่อนไหวง่าย เจอเรื่องที่ไม่ควรจะต้องร้องก็ร้องไห้ออกมา(เฉพาะตอนอยู่คนเดียว)
เช่น เจอคำพูดที่ไม่ดีจากคนอื่น ก็เก็บมาคิดและเสียใจคนเดียว (ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ปล่อยผ่านไปมั้งก็ได้)
มีความหวาดระแวง มองโลกในแง่ลบ (มองคนอื่น มาในทางไม่ดี หวังผลประโยชน์ ทั้งที่ เค้าอาจจะมีความสัมพันธ์ทางใดทางหนึ่งกับเรา เช่น เป็น ญาติพี่น้อง ที่เราต้องดูแลอยู่แล้ว เค้าก็ต้องขอความช่วยเหลือเป็นธรรมดา เป็นเพื่อนร่วมงาน ที่เราก็ต้องเข้าใจเค้า หรือ เป็นเพื่อน ถึงมาพูดจาแซะ เราก็ทำหูทวนลม ไปก็ได้)
อาจเพราะเราเคยเจอคนในครอบครัวที่โกหกเรา ทั้ง ๆ ที่น่าจะรู้ว่าเราก็รู้ (เคยเห็นกับตา) แต่ก็โกหกไปเรื่อย ๆ (เหมือนเราโง่ หรือยุ่งเรื่องของเขา)
เราเริ่มเก็บตัวมากขึ้น ไม่อยากออกไปพบปะผู้คน ไม่อยากออกไปข้างนอก (ออกไปเฉพาะเวลาไปทำงานอย่างเดียว)
ปลีกตัวเองจากสังคม และครอบครัว (ไม่อยากเจอหน้าคนในครอบครัว บางคน)
เราอาจจะพูดจาไม่ดีกับคนอื่น ไม่ทันคิดเรื่องพูดจาให้ทะนุถนอมน้ำใจมากนัก (เพราะลึก ๆ มันเครียดอยู่)
รู้สึกว่าไม่ค่อยมีใครเข้าใจ หรือ คนอื่นแต่ละคน ก็ไม่มีคนเข้าใจอยู่แล้วคะ คือ เราไม่ควรไปคาดหวัง ใช่ปะ
มีการนอนไม่หลับ เครียดสะสมจากการรับภาระต่าง ๆ ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องงาน และเรื่องอื่น ๆ (มีเป้าหมายที่เราตั้งใจจะทำอยู่)
แต่เราก็ไม่มีสมาธิในการทำงานใด ๆ นาน ๆ (productivity ตกมาก ๆ)
แต่ยังไม่ขนาดคิดทำร้ายตัวเอง
สุดท้ายคิดว่าก็คงต้องสู้ต่อไปแหละ
แต่เราอยากจะขจัดความเครียดนี้ไปก่อน จะบริหารความรู้สึกตัวเอง จะทำอย่างไรกับปัญหาความไม่สบายใจของเรา กับความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง และความคิดลบของเราดี (ห้ามไม่ให้คิดลบ ได้มั้ยคะ)
เราจะปรับปรุงให้เรามองโลกในแง่บวกมากขึ้นได้อย่างไร เพื่อจะได้สบายใจขึ้น Happy มากขึ้น
จึงอยากขอคำแนะนำจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ pantip ค่ะ
เคยเจอช่วงชีวิตที่มีแต่ความไม่สบายใจรึป่าว แล้วผ่านมันไปได้อย่างไรคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ จากใจ