เรารักกันค่ะได้ สองปี เขาเปนชาวออสเตรเลีย มาทำงานเปนครูสอนภาษาในไทย เขามักมีพฤติกรรมเหวี่ยงวีน และมักแปรความหมายในการสื่อสารกันไปในแง่ลบเสมอ รวมทั้งกับคนรอบข้างด้วย ช่วงปีแรก ฉันคิดว่า เขาคงเครียดจากการทำงาน...ดิฉันจึงมักโกรธเขาบ่อยๆ แต่พอเขามาง้อ ก้อให้อภัยทุกครั้ง...แต่มาช่วงหลังเขาเริ่มเปนบ่อยขึ้น แม้ว่าไม่มีเหตุการณ์อะไรมากดดันให้ตึงเครียด...ฉันเลยเริ่มสังเกตและศึกษาจากกูเกิ้ล..เขาเข้าข่ายของโรคไบโพลา คือ อารมณ์สองขั้ว....และโรคหวาดระแวงประสาทหลอน คิดว่าคนอื่นจะมาทำร้ายและปองร้ายเขา...ยกตัวอย่างเช่น...กำลังคุยกันอยู่ดีๆและมีความสุข แต่พอมีโทสับเข้ามาคุยกับฉัน และฉันมีอาการไม่พอใจกับคนในสาย แต่ก้อควบคุมอารมณ์ไว้ได้ เพียงแต่แสดงสีหน้าวิตกกังวล แต่พอวางสาย เขากลับต่อว่าฉัน ว่าฉันพุดจาใส่ร้ายเขา นินทาเขาให้คนในสายฟัง..และขับไล่ไสส่งฉันให้ไปไกลๆให้พ้นสายตา อย่างไม่มีเยื่อใย...ฉันสุดจะทน แต่ไม่โกรธอีกแล้ว...เพราะรุ้สึกได้ว่า นี่คืออาการป่วยทางจิต...ฉันจึงออกมาจากชีวิต และไม่กลับไปอีกแล้ว...เพราะเขาปฏิเสธที่จะไปพบหมอโดยสิ้นเชิง และต่อว่าฉันว่าควรเปนฝ่ายไปปรึกษาจิตแพทย์เสียเอง ....ฉันกำลังเศร้าค่ะ เพราะรักเขา แต่ต้องตัดใจ...ขอกำลังใจหน่อยนะคะ ถ้าเขามาง้ออีก ก้อจะไม่กลับไปอีกแล้ว...ช่วงนี้ซึมเศร้าค่ะ อยากได้กำลังใจค่ะ.....
ฉันเพิ่งตัดใจเลิกคบกับแฟนที่เขาเปนโรคหวาดระแวงประสาทหลอน และไบโพลา..ขอกำลังใจหน่อยค่ะ....