ตามหัวข้อเลยค่ะ จริงๆ แค่อยากมาพิมพ์ระบายเฉยๆ
เราแต่งงานมาได้ 2 ปี ค่ะ ก่อนแต่งเราเป็นเพื่อนกันมาก่อน 7-8 ปี ตอนที่เป็นเพื่อน หรือที่คบเป็นแฟน
เค้าไม่ได้ดูเป็นคนหงุดหงิดง่ายขนาดนี้ ดูมีเหตุผลกว่านี้นิดนึง
ตั้งแต่แต่งงาน ก็มีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ มาเรื่อย แต่!! ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยนะคะ
สำหรับเราทุกครั้งที่ทะเลาะ คือ ปัญหาที่เล็กมากๆ คือมันไม่น่าเป็นปัญหาได้
เรื่องล่าสุดที่ตั้งสินใจ เก็บของออกมานอนห้องเพื่อน
คือเรื่องซื้อของใช้เข้าบ้านค่ะ (แค่ชื่อเรื่องก็ไม่นานมีปัญหาแล้วป่าวค่ะ ??)
ปกติก็ไปด้วยกัน เราก็จะเดินของเรา เค้าก็จะเดินของเค้า แต่ครั้งนี้เค้าเดินไปด้วย ทำงานผ่านโทรศัพท์ไปด้วย
คือออนไลน์ คุยไลน์ อะไรประมาณนี้ค่ะ เราก็หยุดรอ ให้เค้าพิมพ์ให้เสร็จ จะได้ไม่เดินไปด้วย ทำงานไปด้วย
อะแล้วเค้าก็เริ่มหงุดหงิดนิดๆ ละนะ ที่เราหยุดไม่ยอมเดินต่อ
เราเดินดูนู้นนี้นั้นไปเรื่อยๆ จนไปถึงข้าวสาร (แค่ข้าวสารอะ)
เราก็ไม่รู้จะซื้อของอะไรดี ขนาดเท่าไรดี เพราะปกติ คือ จะกินตามสั่งกันไงค่ะ ไม่ค่อยจะซื้อข้าวสาร
แล้วเราอะ รู้ว่าเค้าไม่กินข้าวที่มันนุ่ม เค้าชอบกินข้าวร่วนๆ เลยให้เค้าเลือกเอง ว่าจะเอาของอะไรดี ปกติกินของอะไร
แบบที่แม่เค้าซื้ออะ ของอะไร เพราะส่วนตัวเรากินได้หมดเลย
ทีนี้หนักเลยค่ะ โมโหหนักเลย เราดูท่าทางออกแล้ว แต่ไม่คิดนะ ว่าจะขนาดนี้
จ่ายเงินเสร็จ ก็เดินมาที่รถ ที่ลานจอดรถ ที่คนเยอะๆ เค้าก็พูดเสียงดัง
คือ พูดมาตลอดทางอะนะคะ แบบ ทำไม ทำอะไรคนเดียวไม่ได้เลย เรื่องแค่นี้เอง แล้วทำไมเดินคนเดียวไม่ได้ ทำไมต้องรอ
ถ้าไม่มีเค้าสักคนคือดูแลตัวเองไม่ได้เลยใช่มั๊ย (ในใจอยากตอบมาว่า จะรู้สึกดีมากๆ ถ้าเค้าไม่อยู่) พูดแบบกูเลยนะคะ
คือที่ด่ามาทั่งหมด ใจความง่ายๆ คือ ภาระ
ที่เรารู้แย่ นอกจากโดนด่าแล้วคือ เค้าไม่ให้เกียรติเราในที่สาธารณะเลย สามี ภรรยา กัน สิ่งสำคัญคือให้เกียรติถูกมั๊ยค่ะ ?
เราผิดที่ ใส่ใจเค้าเกินไป นึกถึงใจเค้าเกินไป เป็นห่วงเค้ามากเกินไปอะ
ตั้งแต่ตอนนั้น จนถึงตอนนี้ เราไม่คุยกับเค้าเลยค่ะ มันแย่ไปหมด จริงๆ นะ
เค้ามีชวนดูหนังบ้าง กินข้าวบ้าง แต่เราไม่สามารถทำตัวปกติได้ขนาดนั้นอะคะ เลยเก็บของออกมาอยู่เพื่อน บอกเค้าว่าต้องมาคิดงาน
เราเจอสถานการณ์ประมาณนี้ มามากกว่า 10 ครั้งแล้วค่ะ
จนเราอยากเดินออกมาแบบจริงจังแล้วอะ แต่ก็ยังห่วง ว่าถ้าไม่ใช่เรา จะมีใครทนเค้าได้แบบนี้มั๊ย
ถ้าเค้ายังอารมณ์ร้อนอยู่แบบนี้ เค้าแย่แน่ๆ ไม่มีใครดูแล เค้าหรอก เราอยากทำให้เค้าดีขึ้น แต่เค้าไม่ให้ความร่วมมือเลย
เราเริ่มจะไม่ไหวแล้วอะ ไม่รู้สิ บอกไม่ถูก อยากให้เค้ามีคนดูแลเค้า เข้าใจเค้า มากกว่าที่เราเข้าใจ ก่อน
เราถึงจะหมดห่วงอะ ตอนนี้แย่จริงๆ นะคะ หน้าเราก็ไม่อยากเห็นอะ นี่มานอนห้องเพื่อน ก็เป็นห่วงค่ะ ไม่รู้เค้าจะกิน จะนอนยังไง
แค่นี้แหละค่ะ อยากมาพิมพ์ระบายออกมาเฉยๆ
ใครที่เข้ามาอ่าน ก็ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ^^
ทะเลาะกับสามี ขอออกมาพักใจแปปนึง
เราแต่งงานมาได้ 2 ปี ค่ะ ก่อนแต่งเราเป็นเพื่อนกันมาก่อน 7-8 ปี ตอนที่เป็นเพื่อน หรือที่คบเป็นแฟน
เค้าไม่ได้ดูเป็นคนหงุดหงิดง่ายขนาดนี้ ดูมีเหตุผลกว่านี้นิดนึง
ตั้งแต่แต่งงาน ก็มีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ มาเรื่อย แต่!! ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยนะคะ
สำหรับเราทุกครั้งที่ทะเลาะ คือ ปัญหาที่เล็กมากๆ คือมันไม่น่าเป็นปัญหาได้
เรื่องล่าสุดที่ตั้งสินใจ เก็บของออกมานอนห้องเพื่อน
คือเรื่องซื้อของใช้เข้าบ้านค่ะ (แค่ชื่อเรื่องก็ไม่นานมีปัญหาแล้วป่าวค่ะ ??)
ปกติก็ไปด้วยกัน เราก็จะเดินของเรา เค้าก็จะเดินของเค้า แต่ครั้งนี้เค้าเดินไปด้วย ทำงานผ่านโทรศัพท์ไปด้วย
คือออนไลน์ คุยไลน์ อะไรประมาณนี้ค่ะ เราก็หยุดรอ ให้เค้าพิมพ์ให้เสร็จ จะได้ไม่เดินไปด้วย ทำงานไปด้วย
อะแล้วเค้าก็เริ่มหงุดหงิดนิดๆ ละนะ ที่เราหยุดไม่ยอมเดินต่อ
เราเดินดูนู้นนี้นั้นไปเรื่อยๆ จนไปถึงข้าวสาร (แค่ข้าวสารอะ)
เราก็ไม่รู้จะซื้อของอะไรดี ขนาดเท่าไรดี เพราะปกติ คือ จะกินตามสั่งกันไงค่ะ ไม่ค่อยจะซื้อข้าวสาร
แล้วเราอะ รู้ว่าเค้าไม่กินข้าวที่มันนุ่ม เค้าชอบกินข้าวร่วนๆ เลยให้เค้าเลือกเอง ว่าจะเอาของอะไรดี ปกติกินของอะไร
แบบที่แม่เค้าซื้ออะ ของอะไร เพราะส่วนตัวเรากินได้หมดเลย
ทีนี้หนักเลยค่ะ โมโหหนักเลย เราดูท่าทางออกแล้ว แต่ไม่คิดนะ ว่าจะขนาดนี้
จ่ายเงินเสร็จ ก็เดินมาที่รถ ที่ลานจอดรถ ที่คนเยอะๆ เค้าก็พูดเสียงดัง
คือ พูดมาตลอดทางอะนะคะ แบบ ทำไม ทำอะไรคนเดียวไม่ได้เลย เรื่องแค่นี้เอง แล้วทำไมเดินคนเดียวไม่ได้ ทำไมต้องรอ
ถ้าไม่มีเค้าสักคนคือดูแลตัวเองไม่ได้เลยใช่มั๊ย (ในใจอยากตอบมาว่า จะรู้สึกดีมากๆ ถ้าเค้าไม่อยู่) พูดแบบกูเลยนะคะ
คือที่ด่ามาทั่งหมด ใจความง่ายๆ คือ ภาระ
ที่เรารู้แย่ นอกจากโดนด่าแล้วคือ เค้าไม่ให้เกียรติเราในที่สาธารณะเลย สามี ภรรยา กัน สิ่งสำคัญคือให้เกียรติถูกมั๊ยค่ะ ?
เราผิดที่ ใส่ใจเค้าเกินไป นึกถึงใจเค้าเกินไป เป็นห่วงเค้ามากเกินไปอะ
ตั้งแต่ตอนนั้น จนถึงตอนนี้ เราไม่คุยกับเค้าเลยค่ะ มันแย่ไปหมด จริงๆ นะ
เค้ามีชวนดูหนังบ้าง กินข้าวบ้าง แต่เราไม่สามารถทำตัวปกติได้ขนาดนั้นอะคะ เลยเก็บของออกมาอยู่เพื่อน บอกเค้าว่าต้องมาคิดงาน
เราเจอสถานการณ์ประมาณนี้ มามากกว่า 10 ครั้งแล้วค่ะ
จนเราอยากเดินออกมาแบบจริงจังแล้วอะ แต่ก็ยังห่วง ว่าถ้าไม่ใช่เรา จะมีใครทนเค้าได้แบบนี้มั๊ย
ถ้าเค้ายังอารมณ์ร้อนอยู่แบบนี้ เค้าแย่แน่ๆ ไม่มีใครดูแล เค้าหรอก เราอยากทำให้เค้าดีขึ้น แต่เค้าไม่ให้ความร่วมมือเลย
เราเริ่มจะไม่ไหวแล้วอะ ไม่รู้สิ บอกไม่ถูก อยากให้เค้ามีคนดูแลเค้า เข้าใจเค้า มากกว่าที่เราเข้าใจ ก่อน
เราถึงจะหมดห่วงอะ ตอนนี้แย่จริงๆ นะคะ หน้าเราก็ไม่อยากเห็นอะ นี่มานอนห้องเพื่อน ก็เป็นห่วงค่ะ ไม่รู้เค้าจะกิน จะนอนยังไง
แค่นี้แหละค่ะ อยากมาพิมพ์ระบายออกมาเฉยๆ
ใครที่เข้ามาอ่าน ก็ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ^^