ไม่พ้นฝนพรำ

" ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ " ใครหลายต่อหลายคนเคยใช้ประโยคนี้ปลอบประโลมนี้กับเราในวันที่อะไรหลายๆอย่างในชีวิตไม่เป็นใจหรือบางครั้งก็เป็นตัวเราเองด้วยซ้ำที่มักจะใช้ประโยคนี้ปลอบประโลมกับคนรอบข้

นิทานตอนที่ 2: ไฟใต้ร่มไม้ใหญ่ ณ ป่ากว้างไกลซึ่งมีสัตว์หลากหลายเผ่าพันธุ์อาศัยอยู่ร่วมกัน มีลิงดำตัวหนึ่งอาศัยอยู่ใกล้พรมแดนชายป่า มันชอบปีนป่าย โวยวาย และบางทีก็แกล้งสัตว์ใหญ่ข้างบ้านเพื่อเรียกร้องคว

คืนค่ำนี้เมฆแผ่ตัวบนท้องฟ้า ในดวงตาเห็นท้องฟ้าดำหม่นหม่น ในจิตใจพบอีกคราที่ฝืนทน คนหนึ่งคนกับภาระที่เข้ามา เป็นเช่นครั้งมรสุมในครานี้ ช่วงนาทีฝนลมฟ้าร้องโหยหา ช่วงชีวิตเดินดีดีธรรมดา ถึงเวลาล้มบาดเจ็

ค่ำคืนนี้แสงไฟแดงสลัว กับหมู่เมฆหมองมัวกว่ารู้สึก ยามนี้ดำดิ่งถึงจิตสำนึก ในส่วนลึกเคยหลงลืมอีกมากมาย ฉันจึงลองหยิบยกเรื่องของบางสิ่ง ที่สะท้อนบางความจริงบางความหมาย แล้วเขย่าความนึกคิดสุดบรรยาย ก่อน

         14. การเริ่มต้น            ณ ความเวิ้งว้างดำมืดอันไร้จุดเริ่มต้นปราศจากจุดสิ้นสุด ที่ความเวิ้งว้างว่างเปล่

เสียงฟ้าร้องคำรามเหนือฟ้าอำเภอเล็ก ๆ ในจังหวัดเหนือสุดของประเทศ “ฝนจะตกแล้วนะ…” แสงดาวยกมือป้องปอยผมที่ปลิวเมื่อสายลมพัดแรงขึ้น เธอเป็นคุณครูอัตราจ้างที่กำลังเก็บเอกสารจะกลับบ้าน แ

ห้วงเวลา เมฆหม่น มีฝนพรำ สุดเจ็บช้ำ ร้องไห้ ไม่อายฟ้า คนที่เคย ฝากฝัน รักกันมา เพิ่งบอกลา จากไป ในเมื่อวาน อยากระบาย ความโศก ให้โลกรู้ น้ำตาไหล พรั่งพรู อยู่ในบ้าน ฝนจากฟ้า ตกมา คงไม่นาน ตลอดกาล น