ติดใจกลอนชุดนี้ครับ

ม่านเมฆฝนหม่นสลัวมัวเสลา ทอทาบเงาทึมทุกคืนค่ำ
ขับสีขาวให้เข้มคมข่มสีดำ พอฝนพรำพร่างพราวขาวละไม

จันทร์แอบยิ้มริมแก้มเมฆแย้มหม่น เรืองเรืองราวแสงดาวหล่นหรือไฉน
จึงแพรวพราวขาวผุดผาดผ่องวิไล เพลิน"ชมจันทร์"รำไรทั่วไพรพฤกษ์

ดอกบานแช่มแย้มแฉ่งฉะเฉิดฉัน ผกาวัลย์พันเสาเส้าเจ้าบานดึก
ครั้นพลบค่ำฉ่ำฉายประกายพรึก ดอก"บานดึก"บันดาลดอกจนเต็มดง

ข้อมูลเบื้องต้นบอกว่าเป็นของ คุณจักรสิน พิเศษสาทร
อยากทราบว่าจะหาอ่านเพิ่มเติมได้ที่ไหนบ้างครับ หรือถ้าไม่ใช่ของคุณจักรสิน ใครเป็นผู้แต่งครับ

ขอบพระคุณล่วงหน้าในทุกๆคำตอบครับ