คนอื่นให้กำลังใจแต่ไม่ดีขึ้นเลย

เราเป็นคนคิดมาก ปกติจะแสดงออกเป็นคนตลกร่าเริง เวลาเรากังวลเรื่องอะไรมากๆ เราจะไปพูดกับคนที่เราคิดว่าไว้ใจได้ แต่คำตอบที่ได้รับคือบอกให้มองว่ายังมีคนที่ลำบากกว่าเรามาก เจออะไรมาหนักกว่าเรามาก ซึ่งเราก็เข้าใจว่าต้องการให้กำลังใจ แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงจัดการกับความคิดของตัวเองไม่ได้ซักที พอเขาพูดเราก็จะมีความคิดว่า 'แล้วเราล่ะ เราไม่ลำบากเลยหรอ สุดท้ายแล้วเราต้องทนอีกนานแค่ไหน' พอคิดไปคิดมาก็เห็นด้วยกับคำปรึกษาที่เค้าให้มา แล้วมันก็จะขัดแย้งแบบนี้วนไปเรื่อยๆ ความรู้สึกความคิดของเรามันตีกันไปหมดจนเวลาเรามีปัญหาก็ไม่อยากไปปรึกษาใครอีก จนตอนนี้พอจะมองหาคนปรึกษาเรากลับไม่เห็นใครเลยซักคนเดียว เราก็ต้องมาปรับความรู้สึกตัวเองคนเดียว เวลาอารมเราดิ่งมันก็จะมีความรู้สึกที่ไม่ค่อยเป็นเหตุเป็นผลเข้ามา เราพยายามเอาเหตุผลมาใช้ แต่ความรู้สึกมันก็ยังดิ่งไม่เลิก ทำยังไงดีให้จัดการกับอารมตัวเองได้