ตามหัวข้อเลยค่ะ เรากับคนคุยอายุเท่ากันค่ะ อยู่ด้วยกันมาจะ7เดือนแล้วค่ะ คงมีคำถามใช่มั้ยคะว่าทำไมคุยกันครึ่งปีเศษ ๆ ยังไม่คบกันซักที ต้องบอกตรงนี้ว่าว่าเราเคยขอไปแล้วค่ะ แต่เขาอยากจะขอเองเราเลยเคารพการตัดสินใจเขา เขาบอกเหตุผลว่าอยาก ดู ๆ กันไปให้แน่ใจกว่านี้ก่อนว่ารับข้อเสียกันได้มั้ย และทั้งนี้ทั้งนั้นคือ ข้อเสียของเรา และเขามันค่อนข้างจะไปกันยากพอตัวเลย คือ เราเป็นคนคิดมากค่ะ ชอบคิดเล็กคิดน้อย ส่วนเขาก็เป็นคนขี้ลืมค่ะ คือขี้ลืมจนเป็นปัญหากับที่บ้านเลยทำนองนั้นค่ะ แล้วด้วยความที่เขาขี้ลืม+คนก่อน ๆ เขาคบเหมือนไม่คบให้เขาไม่ค่อยมีประสบการณ์ด้วยมันก็จะมีปัญหาเรื่องหึงหวงหรือทำอะไรไม่ถูกใจกันบ่อยค่ะ อย่างเช่นคนคุยเราเขาจะมีที่นั่งประจำอยู่ แล้วเขาจะค่อนข้างสนิทกับรุ่นพี่ผญ.คนนึง ซึ่งพี่เขาก็นั่งตรงนั้นเหมือนกันทำให้บางทีเขาก็ลืมว่าเราอยู่ตรงนั้นแล้วไปนั่งข้างพี่เขาตามความสนิท ก็เกิดอะไรทำนองนั้นบ่อย ๆ ค่ะ เราก็พยามเข้าใจเขาว่าเขาก็ลืมเรานั่นแหละ เป็นนิสัยเขาเราก็ไม่อยากเอาปัญหาเขา มาเป็นประเด็กทะเลาะ กันถึงเราจะเป็น คนคิดมากอยู่ ก็ตาม แต่มันก็มีบางช่วงค่ะเนื่องด้วยเรามีเรื่องเครียด เยอะ มาก ๆ ทำให้บางทีจัดการอารมณ์ไม่ได้ก็มีระบายเรื่องนี้ใส่เขาบ้าง มันก็ทำให้เขาโทษตัวเอง แต่พูดตรงนี้ว่าเราไม่เคยโทษเขาอะไรแบบนั้นเลยนะคะ มันอาจจะดูเหมือนว่าเราเป็นคนที่แบบ เพราะเธอลืมเราไงเราเลยเป็นแบบนี้ เราไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยนะคะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้หรือเรื่องอะไรก็ตามเราจะปลอบเขาตลอดว่าไม่ใช่ความผิดเขาเลย ส่วนใหญ่จะบอกว่าเราก็มีส่วนผิดทั้งคู่ไม่ก็ไม่มีใครผิดอะไรหรอก ก็พยามปลอบ ๆ เขาไม่ให้โทษตัวเอง แต่เขาก็บอกเราว่าทุกครั้งที่ทะเลาะกันเสร็จเขาฝืนคุยกับเราทุกรอบเลยเพราะเขานึกถึงแต่เรื่องที่ทำให้ทะเลาะกัน
จนมาไม่กี่วันนี้ที่เราเล่นดีพทอล์คกับเขาแล้วมันมีคำถามว่า มีอะไรที่ทำให้เธอรำคาญเรามั้ย แล้วเขาตอบว่ามี แน่นอนว่าเราเฟลค่ะ แต่พยามไม่แสดงออกเลยถามเขาไปว่าเรื่องอะไรอะ แต่เขาก็ไม่ยอมบอกเราเลยปล่ิยผ่านเพราะคิดว่าเขาคงไม่อยากเล่า พอคำถามต่อไปก็เป็นคำถามว่า มีเรื่องที่ฝืนหรือกังวลมั้ย เขาก็ตอบว่ามีอีกค่ะ แต่ก็ไม่ยอมเล่า ตอนนั้นด้วยความที่เราเฟลด้วยเลยยิ่งดิ่งเลยค่ะ คิดไปว่า เราไม่น่าไว้ใจพอจะบอกเลยหรอ หรือเราไม่มีค่าพอให้ช่วยเขาแบกรับอะไรเลยหรอ
พอตอนเช้าเราดิ่งมาก ๆ จากเรื่องเมื่อคืนเพราะไม่มีใครให้ระบายด้วยหรือเวลามาคุยกับตัวเองก็ไม่ค่อยมีเพราะงานต่าง ๆ จนเขาทักมาถามว่าเป็นอะไรให้บอกตรง ๆ เราก็บอกไปตรง ๆ ทำให้เรากับเขาทะเลาะกันอีกด้วยเรื่องนี้จนเราไม่ไหวคิดอะไรไม่ออกเลยบอกเขาไปว่า ช่วงนี้ห่างกันสักพักดีกว่าเนอะ แล้วเขาก็ไม่ตอบเลยพอถึงช่วงดึก ๆ เราค่อยมีเวลามาคุยกับตัวเองทำให้ใจเย็นลงมากเลยทักไปถามเขาตรง ๆ ว่า อยากจะไปต่อมั้ย แต่อยากให้รู้ไว้ว่าเราอยากไปต่อเสมอนะ เขาก็ตอบมาว่า ก็อยาก แต่ทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาฝืนตอนคุยกับเราตลอดหลังจากทะเลาะกัน แต่เขาก็ยังอยากอยู่กับเรา เราก็ยังอยากอยู่กับเขา แต่เราไม่รู้จะทำยังไงให้เรื่องมันดีขึ้น ทำยังไงให้เขาและเราไม่ฝืนแบบนี้ทั้งที่ยังรักกันอยู่
อยู่ด้วยกันแล้วฝืน แต่ยังรักกันอยู่ ?
จนมาไม่กี่วันนี้ที่เราเล่นดีพทอล์คกับเขาแล้วมันมีคำถามว่า มีอะไรที่ทำให้เธอรำคาญเรามั้ย แล้วเขาตอบว่ามี แน่นอนว่าเราเฟลค่ะ แต่พยามไม่แสดงออกเลยถามเขาไปว่าเรื่องอะไรอะ แต่เขาก็ไม่ยอมบอกเราเลยปล่ิยผ่านเพราะคิดว่าเขาคงไม่อยากเล่า พอคำถามต่อไปก็เป็นคำถามว่า มีเรื่องที่ฝืนหรือกังวลมั้ย เขาก็ตอบว่ามีอีกค่ะ แต่ก็ไม่ยอมเล่า ตอนนั้นด้วยความที่เราเฟลด้วยเลยยิ่งดิ่งเลยค่ะ คิดไปว่า เราไม่น่าไว้ใจพอจะบอกเลยหรอ หรือเราไม่มีค่าพอให้ช่วยเขาแบกรับอะไรเลยหรอ
พอตอนเช้าเราดิ่งมาก ๆ จากเรื่องเมื่อคืนเพราะไม่มีใครให้ระบายด้วยหรือเวลามาคุยกับตัวเองก็ไม่ค่อยมีเพราะงานต่าง ๆ จนเขาทักมาถามว่าเป็นอะไรให้บอกตรง ๆ เราก็บอกไปตรง ๆ ทำให้เรากับเขาทะเลาะกันอีกด้วยเรื่องนี้จนเราไม่ไหวคิดอะไรไม่ออกเลยบอกเขาไปว่า ช่วงนี้ห่างกันสักพักดีกว่าเนอะ แล้วเขาก็ไม่ตอบเลยพอถึงช่วงดึก ๆ เราค่อยมีเวลามาคุยกับตัวเองทำให้ใจเย็นลงมากเลยทักไปถามเขาตรง ๆ ว่า อยากจะไปต่อมั้ย แต่อยากให้รู้ไว้ว่าเราอยากไปต่อเสมอนะ เขาก็ตอบมาว่า ก็อยาก แต่ทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาฝืนตอนคุยกับเราตลอดหลังจากทะเลาะกัน แต่เขาก็ยังอยากอยู่กับเรา เราก็ยังอยากอยู่กับเขา แต่เราไม่รู้จะทำยังไงให้เรื่องมันดีขึ้น ทำยังไงให้เขาและเราไม่ฝืนแบบนี้ทั้งที่ยังรักกันอยู่