คือต้องเล่าก่อนว่าเราเป็นคนที่ค่อนข้างจะร่าเริง ชอบเล่นมุกชวนคุยหรือหาโน่นหานี่ทำในชีวิตอยู่ตลอด ให้ชีวิตมันมีอะไร  
ดูไม่น่าเบื่อ ชอบเล่นมุกหรือหากิจกรรมทำให้คนรอบตัวหัวเราะ

จนวันหนึ่งเรามาเจอกับแฟนเรา
ตอนช่วงแรกๆที่คบกันหรือตอนที่คุยกันเขาก็ดีนะเล่นมุกรับมุกคุยกันมีความสุข

แต่พอคบมาสักพักเขาก็บอกว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้า   แต่หยุดยาเองเลิกกินยาเอง
(เราเคยให้เขาไปหาหมอแล้วแต่เขาก็ดูไม่ค่อยอยากไปหาหมอเขาบอกว่าเขาจัดการอารมณ์ตัวเองได้)
หลังจากที่เขาบอกเรื่องเป็นซึมเศร้า
เขาก็เริ่มมาเล่าระบายเรื่องต่างๆให้เราฟัง
เราก็พร้อมรับฟังก็ให้กำลังใจและพยายามทำให้เขายิ้ม
หรือถ้าเขาดิ่งกลางดึกเขาเศร้าโทรมา เราก็พร้อมรับฟังค่อยอยู่ข้างๆ
นอกจากเขาจะเศร้าบ่อยๆแล้วเขายังเป็นคนคิดมากในหลายๆเรื่อง
เราก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เขาไม่คิดมากบอกว่าอยู่
หรือถ้าไม่ไว้ใจเราเรื่องอะไรเราก็จะหาทางพิสูจน์ให้เห็นว่ามันไม่ได้เป็นในแบบที่เขาคิดมากเลย
หรืออะไรบางอย่างที่เขาอยากให้เราทำแต่เราไม่สะดวกที่จะทำ
อธิบายไปแล้วเขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
พอเราไม่ทำเขาก็เศร้า
เราก็เลยตัดสินใจทำมันไปเลยถึงใจเราจะไม่ชอบทำมันก็ตาม
ด้วยความที่กลัวเขาจะเสียใจ

และจากการทำเราอะไรพวกนี้หรือเจอคำพูดเศร้าบ่อยๆ
มันทำให้เราเริ่มเครียด
คนรอบข้างก็เริ่มทักว่าเราดูร่าเริงน้อยลงดูไม่ค่อยมีอารมณ์ขัน
ควรทำไงดี จัดการอารมณ์ยังไง
หรือถ้าบอกเลิกเราก็กลัวเขาคิดทำร้ายตัวเอง