เราเป็นลูกคนสุดท้อง คนที่สาม มีพี่สาวสองคน
ครอบครัวพ่อเป็นข้าราชการทหาร แม่เป็นแม่บ้าน ตอนเด็กเรามักจะถูกเลี้ยงจากการที่พ่อแม่ทะเลาะตบตีกันอยู่เสมอตั้งแต่จำความได้ พ่อมักจะกินเหล้าอยู่เป็นประจำ กลับบ้านช้า และความกลับบ้านช้าของพ่อ ทำให้แม่มาลงอารมณ์ที่ลูกอยู่เสมอ แม่เอามีดไล่แทงลูก จับลูกกดน้ำจนหน้าเขียว เอาผ้ารัดคอแขวนคอลูก ตีจนกว่าไม้เรียวจะแตก เพียงเพราะว่าลูกๆเล่นกัน แม่บอกแม่ไม่ชอบเสียง เราเติบโตมาแบบนี้ มีหลายช่วงมากที่เราต้องย้ายโรงเรียนบ่อยเพราะพ่อแม่ทะเลาะกัน แม่จะเอาลูกๆ ไปอยู่ที่โรงเรียนแถวบ้านยาย และย้ายไป-มา ทำให้เราเรียนไม่ต่อเนื่อง และไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนคนไหนเท่าไหร่ เราอยู่กับยายก็เลี้ยงดูคล้ายแม่เรา เพียงแต่ยายไม่เคยใช้มีดไล่แทงแบบแม่ แม่มักพูดเสมอว่าลูกทั้งหมดเกลียดเรามากที่สุดในขณะเราอายุเพียง10ขวบ แม่บอกเราชอบเถียงแม่ เราไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอยากได้อะไรเหมือนคนอื่น เรามักได้ทุกอย่างจากที่คนอื่นทิ้งไม่ใช่แล้ว ตุ๊กตาตัวโปรดของเราแม่ก็เอาของเราไปเผาทิ้ง เงินที่เราออมไว้ทั้งที่ได้เงินไปโรงเรียนวันละ20บาท แม่ก็เอาไป เราไม่พอใจ แม่ก็ทุบตี และเกลียดเรามาก ทุกครั้งที่มีการบ้าน แม่จะสอบโดยใช้มีดและว่าเราโง่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเราต้องตั้งใจเรียนและรีบทำการบ้านให้เสร็จก่อนกลับบ้านเพื่อไม่ให้แม่สอนเรา แม่ไม่เคยขอโทษอะไรใดๆลูกสักอย่างในชีวิต กับการกระทำของตนเอง แม่จะโทษทุกอย่าง และทำตัวเหมือนลูกเลวทั้งหมด แล้วทำให้แม่เสียใจ ญาติๆพี่น้องของแม่จะคิดแบบนั้นเพราะฟังจากที่แม่ชิบเอาครอบครัวไปนินทาให้คนอื่นฟัง พวกเขาไม่รู้เลยว่าลูกๆแต่ละคนเติบโตมาแบบไหน เลี้ยงดูยังไง ซึ่งในบรรดาลูกสามคนนั้น เราเรียนจบป.ตรีให้พ่อแม่คนเดียว เราทำงานเกี่ยวกับบุคลากรทางการแพทย์ เราเรียนได้เกียรตินิยมไม่ขาดลามาสาย เราทำให้ทุกอย่างให้พ่อแม่พ่อใจที่สุด แต่เราไม่มีความสุขในชีวิตเลย เราทะเลาะกับแม่ แต่เราไม่ได้ขึ้นเสียงตะคอกหรือใช้คำรุนแรงใดๆ เราใช้เหตุผลคุย แม่ก็จะตะโคนด่าเสียงดังทั้งที่อยู่ใกล้กัน และลงท้ายว่ากูกับไม่ต้องมาเป็นแม่ลูกกันอีก เราจึงถามกลับว่า เราเลือกเกิดได้ไหม ถ้าเลือกได้จะไม่เลือกเกิดกับแม่ให้แม่มาด่าแบบนี้หรอก แต่ตอนนี้พ่อแม่ก็ยังอยู่ด้วยกัน พี่สาวมีครอบครัวก็ไปอยู่ที่อื่น มีแต่เราที่ยังอยู่กับพ่อแม่ เพราะยังไม่มีครอบครัว เราควรออกไปอยู่ที่อื่นมั้ย ทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว ยิ่งเจอปัญหาครอบครัวแบบนี้เรายิ่งไม่มีความสุขในชีวิตเลย เราเหนื่อยมากจริงๆ ที่เราต้องทนอยู่แบบนี้