รู้สึกอยากออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่น อกตัญญูไหม (ยาวหน่อยนะคะ)

รู้สึกอยากจะออกจากบ้านไปอยู่ข้างนอก ผิดมากไหม คือไม่เชิงว่าครอบครัวมีปัญหา ถือว่าเป็นครอบครัวที่อบอุ่นระดับหนึ่งเลย เพราะพ่อแม่รักกันดีไม่เคยทะเลาะหรือพูดคำหยาบใส่กัน ถึงทะเลาะแต่ก็ใช้เหตุผลคุยกันตลอด จริงๆพ่อแม่ก็เป็นทุกอย่างในชีวิตเลยอะ รู้สึกโชคดีมากๆที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ แต่ความอบอุ่นนี้มันมีความรู้สึกบางอย่างซ่อนอยู่  จริงๆ จขกท.อยู่บ้านมาตลอดตั้งแต่เด็กๆจนได้เรียนมหาลัยที่ต่างจังหวัดก็ได้ไปอยู่หอ ชีวิตตอนนั้นแบบ อยากจะกลับแต่บ้าน(กลับบ้านทุกอาทิตย์) มันก็ดีและ Happy (ถึงบางทีจะทรมานเวลากลับหอก็ตามเถอะ) ก็อดทนมาจนเรียนจบ เป็นอะไรที่ดีใจมากกกกกที่ได้กลับมาอยู่บ้าน ได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นครอบครัว ได้ดูแลพ่อแม่ทำกับข้าวให้ท่านกิน แล้ว จขกท.ก็ได้งานทำแถวบ้าน ตอนนี้อยู่บ้านมาได้สัก 8-9 เดือนแล้ว เริ่มรู้สึกอยากออกไปอยู่ที่อื่น เหมือนทุกอย่างมันเริ่มเติบโต (จขกท.มีน้องด้วยนะ) มันรู้สึกมีบางอย่างไม่เหมือนเดิม เราทะเลาะกันบ่อย (ไม่ได้หนักนะ แบบเสียงดัง ชอบหงุดหงิดใส่กัน)  จนเรารู้สึกเบื่อมากๆ และอีกอย่างเรารู้สึกอึดอัดมาตลอดคือแม่ จขกท.ชอบห้ามนู้นห้ามนี่ เวลาอยากทำอะไร ทำอะไรไม่ค่อยถูกใจสักเท่าไหร่ แม่ จขกท.เขาเป๊ะเรื่องความสะอาดระดับนึงเลย  (แต่ก็รู้ว่าที่แกทำเพราะเป็นห่วงและอยากให้ทุกอย่างมันดี) จนเรารู้สึกกลายเป็นคนไม่มั่นใจอะไรในตัวเองเลย เราอึดอัดมากจนบางทีเราแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ จนกลัวจะเป็นโรคซึมเศร้า ท่านเป็นคนที่ฟังลูกๆนะมีไรก็เล่าให้ฟังเกือบหมดแต่มีเรื่องนี้ที่เราไม่กล้าเอ่ยปากพูดเลย แกเป็นคนที่ขี้น้อยใจมาก ปากบอกไม่อะไร แต่อะนะคนเป็นลูกก็ต้องรู้ปะ เราก็ไม่อยากขัดใจแก อะไรที่แกสบายก็อยากทำให้ อะไรทำได้ยอมหมด ก็นึกถึงบุญคุณที่แกเหนื่อยมาตลอดอะ ยอมจนเรากลายเป็นคนไม่มั่นใจตัวเอง ไม่มีความสุข ร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ นี่คือเหตุผลที่เราอยากออกไปอยู่ข้างนอก จขกท.จะเป็นลูกอกตัญญูไหม ถ้าวันนึง จขกท.จะออกไปอยู่ข้างนอกจริงๆ