เริ่มเลยละกันนะคะ..
เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นลูกสาวคนเดียว บวกกับมีพ่อแม่หัวโบราณ แต่บางเรื่องท่านก็ไม่ได้ซีเรียสหรือเคร่งครัดกะเรามาก
เพราะเราก็เป็นคนหัวรั้นพอตัว อะไรถูกอะไรผิดก็ว่ากันไปตามเหตุผล ไม่ชอบให้มาบังคับหรือโดนด่าในสิ่งที่เราไม่ได้ทำ
เริ่มจาก แม่เราเป็นคนที่พูดตรงๆ แบบมะนาวไม่มีน้ำ เดาอารมณ์ได้จากน้ำเสียงที่พูดออกมา ตอนปกติก็พูดดีมากแต่เวลาโกรธหรือไม่พอใจจากที่อื่นมา
น้ำเสียงก็จะเปลี่ยนไปแล้วก็มาลงที่เรา บางครั้งทะเลาะกันเรื่องที่แม่ใช้น้ำเสียงหงุดหงิดคุยกะเราทั้งๆที่เราก็อยู่เฉยๆ เราก็เลยบอกไปว่าพูดดีๆก็ได้แต่กลายเป็นทะเลาะกัน แล้วเวลาทะเลาะกันก็ทะเลาะกันอยู่กันอยู่แค่สองคน แต่ชอบพูดประชดว่าเราไม่รักแม่บ้าง เห็นคนอื่นดีกว่าแม่บ้างซึ่งมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกันเลย เราแค่อยากให้แม่พูดจาด้วยน้ำเสียงดีๆ รักษาน้ำใจเราบ้างแต่เวลาเราบอกแม่ไปโดนด่ากลับมาเหมือนเดิม ไม่รับฟังอะไรทั้งนั้นแล้วก็พาลไปเรื่องอื่น เวลาทำงานบ้านเราไม่ชอบให้คนมาสั่งหลายครั้ง เรารับรู้และจะทำแน่ๆ แต่ไม่ใช่ในตอนนั้น พอเราไม่ทำตอนนั้นก็ด่าว่าเราขี้เกียจ ใครอยากจะได้
ไปเป็นแม่ของลูก ทั้งๆที่ตอนเราคบใครก็ทำท่าทีไม่ชอบไม่พอใจไปซะหมด เสียใจทุกครั้งที่โดนด่าบางคำมันก็แรงเกินไปที่คนเป็นแม่กะลูกจะพูดกัน
ทุกคำมันกัดกินใจเรา แม้แต่คำขอโทษก็ไม่เคยได้ยิน..รู้สึกแย่และเริ่มมีอคติจากคำพูดแย่ๆ ของแม่ คำว่า อกตัญญูคือคำที่แม่ใช้ว่าเราทุกครั้งที่ไม่พอใจ
หรือเราพูดอะไรขัดหู อธิบายไปก็หาว่าเถียง จบที่เรากลายเป็นลูกอกตัญญู!
มีครอบครัวที่พร้อมหน้าแต่ก็ไม่รู้สึกอบอุ่น รู้สึกว่ามีกำแพงกะพ่อแม่ เราไม่ใช่ลูกคุณหนู พ่อแม่ก็สอนเหมือนพ่อแม่ทั่วไปให้รู้จักดูแลและพึ่งพาตัวเอง
เราไม่กล้าเอาเรื่องอะไรมาปรึกษาเพราะรู้ว่าบางเรื่องถ้าเราพูดไปยังไงก็โดนด่ากลับมาเพราะท่านหัวโบราณทั้งคู่ ส่วนใหญ่จะระบายกับเพื่อนสนิท
แต่ก็นั่นแหละค่ะ คงไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะพูดได้ การอยู่ข้างนอกมีความสุขกว่าอยู๋ที่บ้าน รู้สึกว่าได้ใช้ชีวิตที่เป็นชีวิตจริงๆ ได้เจอเพื่อนได้ไปเที่ยวหรือ
ได้ทำอะไรที่อยากทำ แต่ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ต่างจากที่พอกลับมาบ้านเหมือนเป็นนกน้อยในกรงทอง อิสระที่เคยมีก็หายไ่ป ต่างคนก็ต่างอยู่ในโลก
ของตัวเอง เราอยากออกไปอยู่ข้างนอก ไม่ใช่ว่าจะทิ้งพ่อกะแม่ แต่บ้านไม่ใช่ safe zone สำหรับเรา บ้านที่ไม่ใช่บ้าน อึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
เบื่อ เหนื่อย เสียใจ อึดอัด สารพัดความรู้สึกแย่ๆ .
คุณเคยรู้สึกแบบนี้กับครอบครัวไหม?
เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นลูกสาวคนเดียว บวกกับมีพ่อแม่หัวโบราณ แต่บางเรื่องท่านก็ไม่ได้ซีเรียสหรือเคร่งครัดกะเรามาก
เพราะเราก็เป็นคนหัวรั้นพอตัว อะไรถูกอะไรผิดก็ว่ากันไปตามเหตุผล ไม่ชอบให้มาบังคับหรือโดนด่าในสิ่งที่เราไม่ได้ทำ
เริ่มจาก แม่เราเป็นคนที่พูดตรงๆ แบบมะนาวไม่มีน้ำ เดาอารมณ์ได้จากน้ำเสียงที่พูดออกมา ตอนปกติก็พูดดีมากแต่เวลาโกรธหรือไม่พอใจจากที่อื่นมา
น้ำเสียงก็จะเปลี่ยนไปแล้วก็มาลงที่เรา บางครั้งทะเลาะกันเรื่องที่แม่ใช้น้ำเสียงหงุดหงิดคุยกะเราทั้งๆที่เราก็อยู่เฉยๆ เราก็เลยบอกไปว่าพูดดีๆก็ได้แต่กลายเป็นทะเลาะกัน แล้วเวลาทะเลาะกันก็ทะเลาะกันอยู่กันอยู่แค่สองคน แต่ชอบพูดประชดว่าเราไม่รักแม่บ้าง เห็นคนอื่นดีกว่าแม่บ้างซึ่งมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกันเลย เราแค่อยากให้แม่พูดจาด้วยน้ำเสียงดีๆ รักษาน้ำใจเราบ้างแต่เวลาเราบอกแม่ไปโดนด่ากลับมาเหมือนเดิม ไม่รับฟังอะไรทั้งนั้นแล้วก็พาลไปเรื่องอื่น เวลาทำงานบ้านเราไม่ชอบให้คนมาสั่งหลายครั้ง เรารับรู้และจะทำแน่ๆ แต่ไม่ใช่ในตอนนั้น พอเราไม่ทำตอนนั้นก็ด่าว่าเราขี้เกียจ ใครอยากจะได้
ไปเป็นแม่ของลูก ทั้งๆที่ตอนเราคบใครก็ทำท่าทีไม่ชอบไม่พอใจไปซะหมด เสียใจทุกครั้งที่โดนด่าบางคำมันก็แรงเกินไปที่คนเป็นแม่กะลูกจะพูดกัน
ทุกคำมันกัดกินใจเรา แม้แต่คำขอโทษก็ไม่เคยได้ยิน..รู้สึกแย่และเริ่มมีอคติจากคำพูดแย่ๆ ของแม่ คำว่า อกตัญญูคือคำที่แม่ใช้ว่าเราทุกครั้งที่ไม่พอใจ
หรือเราพูดอะไรขัดหู อธิบายไปก็หาว่าเถียง จบที่เรากลายเป็นลูกอกตัญญู!
มีครอบครัวที่พร้อมหน้าแต่ก็ไม่รู้สึกอบอุ่น รู้สึกว่ามีกำแพงกะพ่อแม่ เราไม่ใช่ลูกคุณหนู พ่อแม่ก็สอนเหมือนพ่อแม่ทั่วไปให้รู้จักดูแลและพึ่งพาตัวเอง
เราไม่กล้าเอาเรื่องอะไรมาปรึกษาเพราะรู้ว่าบางเรื่องถ้าเราพูดไปยังไงก็โดนด่ากลับมาเพราะท่านหัวโบราณทั้งคู่ ส่วนใหญ่จะระบายกับเพื่อนสนิท
แต่ก็นั่นแหละค่ะ คงไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะพูดได้ การอยู่ข้างนอกมีความสุขกว่าอยู๋ที่บ้าน รู้สึกว่าได้ใช้ชีวิตที่เป็นชีวิตจริงๆ ได้เจอเพื่อนได้ไปเที่ยวหรือ
ได้ทำอะไรที่อยากทำ แต่ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ต่างจากที่พอกลับมาบ้านเหมือนเป็นนกน้อยในกรงทอง อิสระที่เคยมีก็หายไ่ป ต่างคนก็ต่างอยู่ในโลก
ของตัวเอง เราอยากออกไปอยู่ข้างนอก ไม่ใช่ว่าจะทิ้งพ่อกะแม่ แต่บ้านไม่ใช่ safe zone สำหรับเรา บ้านที่ไม่ใช่บ้าน อึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง
เบื่อ เหนื่อย เสียใจ อึดอัด สารพัดความรู้สึกแย่ๆ .