ชีวิตที่ยุ่งเหยิง​ไปหมด

เราพยายามที่จะไม่คิดแล้วแต่ก็ทำไม่ได้​ ตอนนี้เราพยายามที่จะฮีลความรู้สึกของตัวเองและคนในครอบครัวที่เหลืออยู่​ แต่ตัวเองก็แทบจะไม่ไหว​แล้ว

ปากบอกว่าปลงแล้ว​ แต่เปล่าเลย​

ตอนนี้เราเครียดทั้งเรื่องที่เรียนเรื่องคนในครอบครัว​ ไม่รู้ว่าปีนี้เป็นปีชงหรือเวรกรรมอะไรนักหนา​ เจอแต่เรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง

ส่วนเรื่องเรียนเรายิ่งคิดหนัก​ เพราะไม่รู้ว่าจะเดินทางตามความฝัน...หรือจะจบมันแค่ตรงนี้​ เราไม่กล้าทิ้งยายไว้คนเดียว​ ส่วนแม่เองก็ทำงานที่​ กทม.​ แต่ถ้าจะให้เรียนต่อในตัวจังหวัด​ของตัวเองก็ดันไม่มีคณะที่เราอยากเข้า

เฮ้ออออ​ เราแค่แวะมาระบายค่ะ
อย่างน้อยมันก็ช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง