🌴👩🏿💀🌙THE GLOVES 2020 ถุงมือเรื่องสั้น # 14 สัปดาห์ที่ 6 : 3-6 กรกฎาคม "ผี ริมทางรถไฟ" โดย ถุงมือลายสิงห์🌙💀👩🏿🌴

ถุงมือเรื่องสั้น เรื่องที่ 2 ประจำสัปดาห์นี้ เปลี่ยนแนวจากเรื่องแรกซึ่งเกี่ยวกับคนบ้า มาเป็นแนว HORROR สยองขวัญสั่นประสาทชนิดเต็มร้อยกันบ้างครับ ^^

เรื่องของ ผะ..อี๋...ซึ่งถูกรถไฟทับตาย แล้ววิญญาณก็ไม่ไปไหน

จนอยู่มาวันหนึ่ง ไอ้หนุ่มจอมหื่น หน้าหม้อ ชอบสีหญิง ผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขา เดินทางกลับมาจากต่างจังหวัด มาถึงก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว และผ่านมาทางนั้นเสียด้วย!

เจอแจ็คพ็อทสิครับงานนี้ !!

ไอ้หนุ่มจะเป็นอย่างไร ? จะได้ผีเป็นเมียไหม ? หรือจะโดนหักคอ ? หรือจะหนีไปได้แล้วจับไข้หัวโกร๋น ??

ตามมาดูกันครับ ^^

ต่อมาไม่นาน  เสียงอื้ออึงของผู้คน ดังจนฟังไม่ได้ศัพท์ แม้ว่าเวลาเกือบจะค่อนคืนเข้าไปแล้ว

บริเวณนี้ อยู่ห่างชุมชนเมือง เป็นชุมชนเล็กๆที่เรียกกันว่า บ้านลิงขบ โดยมีทางเล็กๆแยกจากถนนริมทางรถไฟเข้าไปในหมู่บ้าน ตรงปากทางมีต้นจามจุรี ต้นใหญ่แผ่กิ่งก้านเป็นวงกว้าง และมีถึง 2 ต้นใกล้กัน ทำให้เกิดความร่มเย็น ในเวลากลางวัน และวังเวงจนน่ากลัวในเวลากลางคืน

“รถไฟ ทับคนตาย” เสียงคนคุยกัน

“ขาดหลายท่อนเลย คงนอนพาดรางรถ”

“เห็นว่าท้องอ่อนๆด้วย ”

“มัน ฆ่าตัวตาย”

“เห็นหัว เห็นหน้ามันแล้ว อี ติ๋ม ไง”

คนที่รถไฟทับตายเป็นผู้หญิง อายุไม่ถึงยี่สิบ เป็นคนถิ่นอื่น มันหนีตามไอ้หวินเด็กลิงขบ และมาอาศัยอยู่ที่บ้านพ่อ-แม่ ไอ้หวิน คนในบ้านไม่ชอบเพราะมันท้อง และบ้านไอ้หวินก็ฐานะยากจน ไอ้หวินเป็นแค่คนขับรถเงินเดือนไม่กี่อัฐ ที่สำคัญ ไอ้หวิน ก็ไม่ค่อยสนใจ เอาแต่กินเหล้า ปล่อยเมียตามยถากรรม..
จนอีติ๋ม คิดไม่ตก  ท้องแล้วแบบนี้กลับบ้านเก่าก็ไม่ได้ พ่อ-แม่ เอาตายแน่..มันเลยไปนอนให้รถไฟทับตาย..

งานศพจัดแบบเรียบง่าย ประเภท ตายก็เอาไปเผา เพราะไม่ใช่ญาติโกโหติกาอะไร เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ และไอ้หวิน ก็ไม่ใส่ใจอะไรมาก เหมือนเมียมันไม่ใช่คน..

เวลาผ่านไปแค่ 2 วัน..

ไอ้นัด เด็กบ้านลิงขบและเป็นคนงานก่อสร้าง  มันไปเยี่ยมแม่ยายที่ร้อยเอ็ดเมื่อ 2 วันก่อน ต้องรีบกลับมาบ้านวันนี้ เพราะพรุ่งนี้ลูกพี่มีงานต่อเติม พอมาถึงจังหวัดฯตอนเช้า มันตรงดิ่งไปที่หน้างานทันที ไม่แวะมาบ้านก่อน จึงไม่รู้ว่ามีคนมานอนให้รถไฟทับตาย ตอนเย็นเลิกงาน มันแวะกินเหล้ากับลูกพี่ซึ่งเป็นผู้รับเหมา และเจ้าของบ้านใจดีจัดเลี้ยงเหล้ายาปลาปิ้ง กว่าจะเลิก ก็มืดค่ำเพราะกินเหล้าติดลม

เกือบเที่ยงคืน ลูกพี่มาส่งที่ริมทางรถไฟ แต่เป็นอีกด้าน นั่นคือมันต้องเดินข้ามรางรถไฟเพื่อเข้าไปในหมู่บ้าน ลงจากรถลูกพี่ เดินโซเซเพราะความเมา ขณะกำลังก้าวข้ามรางรถไฟ

แม้บรรยากาศจะมืดมิด หากคืนนี้เป็นคืนเดือนเพ็ญ แสงสีเหลืองสาดส่องลงมา ทำให้พอมองเห็นสิ่งต่างที่อยู่ใกล้ตัว

พลัน สายตาของมันสะดุดกับเงาตะคุ่ม ที่นั่งอยู่ที่รางรถไฟ ..ผมยาวปะบ่าปลิวไปตามลมที่พัดผ่าน..

“ใครวะ มานั่งทำไมดึกดื่น”

พยายามเพ่งสายตามองดู.

แม้จะเดินเฉียดเข้าไปใกล้ๆ ร่างนั้นก็ไม่ขยับตัวอะไร นั่งนิ่งเป็นหุ่น..

เมื่อเห็นว่าเป็นผู้หญิง มันจึงใจกล้าเพราะผู้หญิงคงไล่กระทืบมันไม่ได้

“น้อ....ง..ง.....ง..” ไอ้นัดทำเสียงเป็นเจ้าชู้ไก้แจ้ กวนอวัยวะเบื้องต่ำ..

แต่ร่างนั้นก็ยังเฉย..ไม่หันหน้ามาเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไร

ไอ้นัดเดินเข้าไปจนเกือบถึงตัว พลางหย่อนตัวนั่งข้างๆ..

“มานั่ง ทำรัย จ๊ะ..”

“ฮือๆๆๆๆๆๆ” เสียงร้องไห้ แต่มันดังยาวๆยานๆๆ

ด้วยความเมา  หูก็อื้อ มันจึงไม่รู้สึกผิดสังเกตอะไร..

ด้วยความทะลึ่ง และเมา และสันดานดิบๆ มันเอื้อมมือไปที่แขนแตะเบาๆแม้จะรู้สึกเย็นๆแต่ก็ไม่คิดอะไร แต่ร่างนั้นก็ไม่แสดงอาการขัดขืนอะไร

ไอ้นัดยิ้มที่มุมปาก คิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอคนนี้อาจจะเปล่าเปลี่ยวหรือผัวไม่สนใจ..จึงมานั่งปล่อยอารมณ์.

คราวนี้มันเอามือโอบไหล่เลยที่เดียว เหมือนคู่รักที่แอบมาพลอดรักกันยามห่างสายตาผู้คน..

และเสี้ยวนาที มันฝังจมูกลงที่ข้างหู พร้อมสูดดมความหอมหวาน ด้วยความเคยชินเหมือนที่มันเคยทำกับเมีย..

มีเสียง อู้ๆอี้ๆ ด้วยความจักจี้ ของหญิงสาว ..

ไอ้นัดอารมณ์ขึ้น ซุกไซร้ ไปยังที่อื่นๆ ..

ทำให้ร่างนั้น เอนตัวลงราบกับพื้นที่ข้างรางรถไฟ ไอ้นัดไม่รอช้า มันขึ้นคร่อมตามสัญชาตญาณ ของผู้ชาย..

มือของมันอยู่ไม่สุข ควานไปทั่ว ไอ้นัดไซร้ไปที่ใบหน้า แต่เธอหันหน้าหนี ไอ้นัดไม่ลดละ มันตามไซร้ไม่ยอมหยุด

แต่  เอ๊ะ ! มันรู้สึกแปลกใจ เพราะหน้าที่มันไซร้ ขยับหนีไปมากจนผิดสังเกต 

อารมณ์หื่นหยุดลง พลางขยับตัวลุกขึ้น

ภาพที่มันเห็น ไอ้นัดหายเมาเป็นปลิดทิ้ง หัวที่มีเส้นผมยาวๆ หลุดออกจากตัวไปเกือบศอก ยังมีเสียงออกมาจากปาก

“พี่ๆๆๆ ช่วยต่อคอให้หน่อย ฮิๆๆๆๆ ..”

ไม่ต้องพูดถึง ไอ้นัดหงายท้องหงายใส้ กลิ้งหลุนๆ ออกไปที่ถนนข้างทางรถไฟ

มีแขนข้างหนึ่งไม่รู้หลุดมาตอนไหน ขยับเองได้ กำลังตรงดิ่งมาที่ไอ้นัดนอนอยู่ ดูเหมือนงู เลื้อยเข้าไปหา

ไอ้นัดไม่เหลืออะไรอีกแล้ว มันยันตัวลุกขึ้นได้ โกยอ้าว แหกปากไม่เป็นภาษามนุษย์ไปตลอดทาง..

ชาวบ้านชาวช่อง ต่างตกใจเสียงแหกปากของไอ้นัด ต่างเปิดไฟเปิดประตูออกมาดู ..

ที่บ้าน ไอ้นัด มันนอนแผ่หลา ด้วยความเหนื่อย ปากพร่ำไม่หยุด  

“ผี หลอก ๆๆๆๆ”

ชาวบ้านไทยมุงต่างมาล้อม ถามไถ่ เรื่องราว..

“กู เดินข้ามทางรถไฟ โดนผีผู้หญิงหลอก ผีหัวขาดด้วย ” มันหันไปบอกไอ้เหยินเพื่อนซี้ของมัน

“แล้ว ไปทำอะไรเข้า มันถึงหลอก” ไอ้เหยินถาม


ข่าวผี หัวขาดอีติ๋ม  ทำเอาชุมชนลิงขบอยู่กันไม่เป็นสุข ดึกดื่นเที่ยงคืนไม่มีใครอยากออกไปไหน

วันหนึ่งที่บ้านไอ้หวิน เวลาเกือบเทื่ยงคืน

“โป๊กๆๆๆๆๆ” 

เสียงใครมาตำครก..เสียงดังๆหยุด ๆ ตามด้วยเสียงก๊อกๆแก๊งๆๆซึ่งเป็นเสียงล้างชาม มีเสียงน้ำไหลจากก๊อกในบางครั้ง 

แม่ไอ้หวิน สงสัยอย่างหนัก นางย่องๆเดินมาที่ในครัว..

มีแสงไฟจากห้องกลางบ้านสาดมาทำให้พอได้มองเห็นภายในครัว เดินตรงไปบริเวณที่ล้างจาน เห็นมีใครยืนอยู่ กำลังจะอ้าปากถามว่าใคร

“ใครวะ ..”ตะโกนถามออกไป .

ร่างนั้นหันกลับมามอง  

“เฮ้ย !”

หันมาแต่หัว แต่ตัวยังยืนอยู่ที่เดิม เป็นผีนางติ๋มนั่นเอง

“ผีหลอกๆๆๆ” 

นางวิ่งกลับออกมาแทบไม่ทัน 

คราวนี้คนในบ้านไม่ต้องได้หลับได้นอน

ไอ้หวินถูก พ่อ-แม่ ด่ายับ เพราะมันคือต้นเหตุ ไปเอาอีติ๋มมาเข้าบ้าน จนอีติ๋มไปฆ่าตัวตาย ซวยบรม

“ไอ้หวินออกไปนอนที่อื่นเลย ไปนอนบ้านไอ้เหยิน เพื่อนเลย  ไอ้เวร”

แม่ไอ้หวินพูดด้วยความโมโห หนังหัวยังตึงๆอยู่เพราะมันลุกจนพองไปทั้งหัว เกิดมาไม่เคยถูกผีหลอก เห็นคาตาเลย ยังขนลุกไม่หาย ทีนี้จะทำยังไง บ้านช่องมีผีมาอยู่ด้วย

ไอ้หวินไปหาไอ้เหยินที่บ้าน ปรึกษากัน  

“เดี๋ยวให้หลวงพี่แก่ มาสวดไล่ให้” ไอ้เหยินบอก..

หลวงพี่แก่ เป็นเด็กลิงขบเก่า เป็นพี่ รุ่น น้า ของพวกไอ้เหยิน ไอ้นัด ไอ้หวิน แต่มีจิตเป็นกุศลจึงไปบวชที่วัดใกล้บ้าน พวกเด็กลิงขบ มักไปอาศัยใบบุญที่วัด ทั้งกับข้าว ทั้งขนมหวาน เอามากินกันบ่อยๆ..โดยเฉพาะไอ้เบี้ยว มันเดินตามทำตัวเป็นลูกศิษย์ แต่เมาแอ๋ จนหลวงพี่แก่ สุดจะรำคาญ

วันนี้นัดหลวงพี่แก่ มาสวดไล่ผีนางติ๋ม

สิ่งของต่างๆจัดเตรียมไว้พร้อม ทุกคนต่างดีใจ ผีนางติ๋มจะต้องออกไปอยู่ที่อื่น

หลวงพี่แก่เริ่มสวดมนต์ไล่ผี เมื่อเวลา 1 ทุ่ม ทุกคนนั่งเงียบ เสียงสวดมนต์ดังไปสามบ้านแปดบ้าน สวดตั้งแต่ 1 ทุ่มจนเสร็จเมื่อเกือบ 3 ทุ่ม
  
“สวดป้องกันไว้ให้ พลังของคาถา จะทำให้ผีเร่าร้อนจนอยู่ไม่ได้ เชื่อกู” หลวงพี่แก่พูดทิ้งท้าย. ก่อนกลับวัด..

ทุกคนในบ้านต่างถอนหายใจ และสบายใจ เพราะผีคงออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว..

......................................

วันนี้มีงานประจำปีที่ศาลากลางจังหวัด ซึ่งไม่ห่างจากบ้านลิงขบมากนัก พวกชุมชนชาวลิงขบ อุ้มลุกจูงหลาน ไปเที่ยวงานกัน ดูหนัง ดูลิเก เป็นที่สนุกสนานตามประสาชาวบ้าน  เพราะเป็นงานประจำปี นานทีปีหนจะจัดสักครั้ง

เกือบเที่ยงคืน ไอ้เหยิน ไอ้นัด ไอ้พจน์ หลังจากที่พวกมันดูจ้ำบ๊ะรอบสุดท้ายจบแล้ว ก็ชวนกันกลับบ้าน

ขณะเดินข้ามทางรถไฟ บรรยากาศมืดมิด อาศัยว่าเดินมาแต่เด็กจึงไม่ค่อยลำบากลำบนอะไร

ขณะจะเดินผ่านต้นไม้ใหญ่ปากซอย ลมพัดกิ่งไม้ดัง ซู่ๆๆ เสียงลมพัดดังเป็นระยะๆ..แต่ครั้งนี้มันเหมือนมีเสียงอื่นแทรกเข้ามาด้วย เสียงเหมือนใครมาร้องไห้ สะอึกสะอื้น

ทีแรกฟังไม่ถนัด จนเดินใกล้โคนต้น จึงรู้ว่าเสียงมาจากบนต้นไม้

ด้วยความสงสัย ไอ้เหยิน แหงนหน้าขึ้นมอง..

มีแต่ความมืดมิด มองไม่เห็นอะไร ได้ยินแต่เสียง..

ทั้งสามคนหยุดเดิน ยืนกันอยู่ที่โคนต้นไม่ใหญ่..ยังไม่ทันได้พูดอะไร

มีสิ่งหนึ่งตกลงมาจากบนต้นไม้ มันลงที่กลางกบาลไอ้นัด และที่น่าขนลุกคือสิ่งนั้นไม่กระเด็นไปไหน มันติดอยู่บนหัวไม่ยอมหล่น

ไอ้นัดเอามือคว้าเพื่อดึงออก แต่พอแตะโดนรู้สึกมันเย็นเหมือนออกมาจากช่องฟิตของตู้เย็น ที่น่าตกใจกว่านั้น มันมีความรู้สึกว่ามีอะไรมากำจิกที่ผมบนหัวของมัน..จนรู้สึกเจ็บ..

กำลังจะหันไปบอก เพื่อนมันอีกสองคนช่วยดูให้หน่อย..

ไอ้นัดใจหล่นไปที่ตาตุ่ม เพราะไม่มีใครยืนอยู่ข้างมันสักคน..

ไอ้สองตัวนั้น พอมองเห็นว่าอะไรอยู่บนหัวไอ้นัด มันพากันวิ่งป่าราบเข้าไปในหมู่บ้านแล้ว…

“พี่ นัด ขอหนูไปอยู่ด้วย วันนั้นพี่ยังกอดหนูอยู่เลย ฮิฮิฮิ..”

ไอ้นัดสติแตก มันวิ่งเอามือกุมหัว เตลิดเข้าไปในหมู่บ้าน แหกปากร้องไม่เป็นภาษามนุษย์ ล้มกลิ้งล้มหงายไปตลอดทาง

มันดึกมากแล้ว ไม่มีใครอยากออกมาดู เพราะไอ้นัดตัวแสบ ธรรมดามันก็เมาแหกปากรบกวนชาวบ้านเป็นประจำอยู่แล้ว

ตอนเช้า สระน้ำข้างบ้านไอ้เหยิน มีคนพบไอ้นัด นอนสลบอยู่ที่ข้างตลิ่ง

ที่แปลกคือมันนอนยิ้ม กางเกงหลุดไปตอนไหนก็ไม่รู้

“ติ๋มๆๆๆๆๆ”  มีเสียงละเมอ จากปากที่แห้งผาก ของมัน ..

หลังจากนั้น  ยามดึกดื่นเที่ยงคืน มีคนพบเห็นไอ้นัดไปนั่งเล่นที่ริมทางรถไฟบ่อยๆ...