คือเราเป็นลูกสาว ห่างกับพี่ชาย6ปี เราเรียนอยู่ส่วนพี่ทำงาน ตอนพี่เราเรียนพ่อเราแนะนำทุกอย่างว่าควรเรียนอะไร พอกับเราไม่เคยแนะนำอะไรเลย นอกจากจะพูดว่าจะไม่ส่งเรียนแล้ว ตอนเราเรียนม.ปลาย พี่เรียนสายอาชีวะ(ช่าง) คือเกรดเด็กช่างดีกว่าอยู่แล้ว เราโดนเปรียบเทียบมาตลอด พยายามทำตัวให้ดี ก่อนออกไปไหนทำงานบ้าน รีบกลับมาบ้านทำกับข้าว ไปตลาด เวลาพ่อแม่เงินไม่มียืมพี่ ได้รับคำชมตลอด เราไปโรงเรียนเก็บเงินได้ก้อนนึง เราให้ยืม กลับมีคำถามว่าเอาเงินมาจากไหน พี่เราดีเรายอมรับ ขยันทำงาน แต่เราโดนกดดันตลอด ได้แต่แอบร้องไห้ ตั้งคำถามว่าเราพลาดตรงไหน
ตอนแรกเราคิดว่าคิดมากไปเอง จนวันนึงเราไปเที่ยวและเอาเพื่อนไปด้วย เพื่อนพูดกับเราว่าพ่อดูไม่ชอบคุยกับเราเลย ผิดกับพี่ชายที่คุยตลอด
เราควรจะทำไงต่อไปดี ได้แต่เก็บความน้อยใจ มีแอบอิจฉาในใจเล็กๆ(แต่เราไม่ได้เกียดพี่เรานะ) พอพ่อบ่นแม่ก็ซ้ำ เราเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างๆ
พ่อแม่รักลูกชายมากกว่า?
ตอนแรกเราคิดว่าคิดมากไปเอง จนวันนึงเราไปเที่ยวและเอาเพื่อนไปด้วย เพื่อนพูดกับเราว่าพ่อดูไม่ชอบคุยกับเราเลย ผิดกับพี่ชายที่คุยตลอด
เราควรจะทำไงต่อไปดี ได้แต่เก็บความน้อยใจ มีแอบอิจฉาในใจเล็กๆ(แต่เราไม่ได้เกียดพี่เรานะ) พอพ่อบ่นแม่ก็ซ้ำ เราเหมือนไม่มีใครอยู่ข้างๆ