เพิ่งสังเกตตัวเองค่ะ ตั้งแต่เล็กจนโตจะไม่ค่อยสนิทกับผช.เท่าไร รู้สึกไม่ดี อึดอัดไม่อยากคุยถ้าไม่จำเป็น รู้สึกกลัวแม้แต่กับเพื่อนที่รู้จักกันมานาน
ซึ่งเค้าพูดกับเราดีและทำตัวปกติตลอด ยิ่งช่วงเรียนมหาวิทยาลัยตลอด4ปี เราไม่ได้สนทนากับผช.เลยค่ะ สร้างกำแพงกับผช.ทุกคน
จริงๆกับพ่อแท้ๆหรือพ่อเลี้ยงที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่อนุบาลเราก็ไม่สนิทใจ เราไม่เคยดื้อหรือเถียงเลยมีความรู้สึกว่าเป็นภาระและเกรงใจตลอด
เราไม่สามารถบ่นหรือพูดเตือนพ่อได้เหมือนที่น้องเราทำ เราทำตัวไม่ถูก เราไม่สามารถพูดคุยกับพ่อได้อย่างที่เพื่อนๆทำเลยค่ะ อยากแก้ตรงส่วนนี้มากๆ
และก็ผช.ปกติทั่วไปเราก็กลัวค่ะ เราเคยไปฝึกงานในคลังสินค้าที่มีผช.90% เหมือนตกนรกเลยค่ะ เจอคำพูดคุกคามและสายตาคุกคาม แถมตั้งแต่เด็กจนโตเราเจอเรื่องลวนลาม(sexual harassment)ค่อนข้างบ่อยด้วยค่ะ แม้จะรู้สาเหตุแต่เราไม่สามารถทำตัวปกติได้เลยค่ะ อึดอัดเสมอเวลาเดินผ่านหรือต้องพูด
คุยกับผช. พอมีวิธีใดแก้ไขได้บ้างคะ เราไม่อยากเหมารวมผช.
รู้สึกกลัวผช.มาก พอจะมีวิธีแก้ไขมั้ยคะ
ซึ่งเค้าพูดกับเราดีและทำตัวปกติตลอด ยิ่งช่วงเรียนมหาวิทยาลัยตลอด4ปี เราไม่ได้สนทนากับผช.เลยค่ะ สร้างกำแพงกับผช.ทุกคน
จริงๆกับพ่อแท้ๆหรือพ่อเลี้ยงที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่อนุบาลเราก็ไม่สนิทใจ เราไม่เคยดื้อหรือเถียงเลยมีความรู้สึกว่าเป็นภาระและเกรงใจตลอด
เราไม่สามารถบ่นหรือพูดเตือนพ่อได้เหมือนที่น้องเราทำ เราทำตัวไม่ถูก เราไม่สามารถพูดคุยกับพ่อได้อย่างที่เพื่อนๆทำเลยค่ะ อยากแก้ตรงส่วนนี้มากๆ
และก็ผช.ปกติทั่วไปเราก็กลัวค่ะ เราเคยไปฝึกงานในคลังสินค้าที่มีผช.90% เหมือนตกนรกเลยค่ะ เจอคำพูดคุกคามและสายตาคุกคาม แถมตั้งแต่เด็กจนโตเราเจอเรื่องลวนลาม(sexual harassment)ค่อนข้างบ่อยด้วยค่ะ แม้จะรู้สาเหตุแต่เราไม่สามารถทำตัวปกติได้เลยค่ะ อึดอัดเสมอเวลาเดินผ่านหรือต้องพูด
คุยกับผช. พอมีวิธีใดแก้ไขได้บ้างคะ เราไม่อยากเหมารวมผช.