น้องคนกลางกับความใจร้ายของเรา

บ้านเรามีพี่น้องอยู่3คนค่ะ เราเป็นพี่คนโต อายุห่างจากน้องคนกลาง5ปี คนเล็ก11ปี เรารู้สึกผิดกับน้องคนกลางมากเลยค่ะ เมื่อก่อนเรากับน้องกลางเล่นด้วยกัน คุยกัน สนิทกัน ทะเลาะกันบ้างแต่เรื่องเล็กๆ แต่พอเริ่มเข้าวัยรุ่นก็เริ่มห่างจากน้อง ไม่เล่นกับน้องแต่น้องก็ไม่มายุ่งกับเราเพราะมีน้องเล็ก น้องกลางเลยเล่นกับเล็กไม่มาเล่นกับเราเลย(เห่อน้องเล็ก เพราะนางอยากมีน้อง) ซึ่งเราก็โอเคค่ะ แต่หลังจากนั้นเราก็เริ่มเป็นคนโหดของน้อง ดุน้อง ด่าน้อง (ทั้งที่จริงๆเรื่องบางเรื่องก็ไม่ต้องดุหรือด่าก็ได้)เราเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยแหละค่ะ เห็นอะไรที่ไม่ถูกใจก็จะโวยวายออกมาเลย(เกียดตัวเอง) เป็นแบบนี้มาได้3ปีแล้วค่ะ พึ่งมารู้สึกผิดจริงๆก็ตอนนี้(เรายอมรับ)เพราะความคิดโตขึ้นมั้งคะ ตอนนี้เราก็น้องกลางคุยกันน้อยมากค่ะ ถ้าเราไม่ถามอะไรเค้าก็ไม่พูด เค้ากลัวเราดุแหละค่ะ ถ้าเค้าพูดอะไรมาไม่ถูกใจเรา น้องไม่กล้า
มองหน้าเราเลยค่ะ 

เรื่องนี้เราเป็นคนผิดเอง เราเอาแต่ใจมากเกิน มัวแต่สนใจแต่เรื่องตัวเอง ไม่คิดถึงใจน้องเลย ปากไว อารมณ์ร้อน พูอะไรไม่คิด เวลาทำผิดก็มานั่งรู้สึกผิดแต่พออารมณ์ไม่ดีก็ดุด่าน้องอีก เวลาเรามองน้องน้าตามันคลอเบ้าเลนค่ะ ความผิดที่เราทำเค้ามันมำให้เราเกียดตัวเองมากเลย 

เราน้อยใจพ่อแม่ด้วยแหละที่โอ๋แต่น้องด่าเราตลอดทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไร แต่เราก็ผิดค่ะ เราเอาความน้อยใจ อิจฉา มาลงที่น้องเราผิดเอง

อยากทำให้เรื่องมันดีขึ้น เราอยากคุยกับน้องโดยที่ไม่ให้น้องอึดอัดกับ ไม่กลัว กล้าที่จะพูดอะไรกับเรา เราต้องแก้ตัวเอง อยากรู้ว่าต้องทำยังไงบ้างค่ะ

ตอบเราหน่อยนะคะ🙏