ท้าวความก่อนว่า ก่อนหน้านี้ประมาณปี2015 พ่อกับแม่ทะเลาะกันครั้งใหญ่มาก เหตุเกิดจากเรื่องมือที่สามของแม่ พ่อทนไม่ไหว หนีออกจากบ้าน แต่ไม่นานก็กลับมาเพราะแม่บอกว่าจะไม่ทำอีก บอกก่อนว่าแม่เป็นคนอารมณ์ร้ายมากๆ โมโหชอบเสียงดัง ชอบพูดให้คนฟังรู้สึกแย่มากๆ พอพ่อกลับมาได้ไม่นาน แม่เริ่มระแวงว่าพ่อจะมีคนอื่น ทั้งที่ไม่เคยมีหลักฐานอะไร แต่ชอบไปเอาคนนู้นคนนี้มาหาเรื่องพ่อ หนักสุดที่เรารับไม่ได้คือ แม่ไปบอกว่าพ่อไปมีอะไรกับหลานซึ่งเป็นพี่สาวเราที่อยู่ด้วยกันแต่เด็ก เราเสียใจมาก พี่สาวและพ่อเสียใจมาก เพราะพ่อจะเอ็นดูพี่สาวเหมือนลูกเพราะเลี้ยงมาด้วยกัน (พี่สาวเราพ่อกับแม่หย่ากันแต่เด็กตายายเลยเอามาเลี้ยงพร้อมกับเรา) เราไม่เคยคิดว่าแม่จะเป็นคนแบบนี้ หลังจากนั้นก็มีปากเสียงกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งล่าสุดกลางปี2019 เราไม่รู้ว่าเขาทะเลาะกันเรื่องอะไร เพราะตอนนั้นเราอยู่มาเรียนที่กรุงเทพ พ่อโทรมาหาเราบอกว่า พ่อจะออกจากบ้านนี้แล้วนะ ตอนนั้นเราตกใจมาก ร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูก เราเป็นคนที่รักพ่อมาก เราบอกให้พ่อมาอยู่กับเราสักพัก พ่อบอกว่า เมื่อเราล้มแล้ว เราต้องลุกให้เร็วที่สุด หลังจากนั้นพ่อก็ไปอยู่ต่างจังหวัดกับลูกของป้า เขาทำธุรกิจที่นั่น พ่อก็ไปรับจ้างเขา พ่อส่งเงินให้เราทุกเดือน ให้เราใช้ทั้งที่พ่อรายได้ไม่เยอะ พอมาถึงสถานการณ์บ้านเมืองตอนนี้ เรื่องCovid-19 ทำให้พ่อต้องออกจากงานมาอยู่บ้าน แต่พ่อกลับบ้านเกิดเขา ซึ่งอยู่ในอ.เดียวกับแม่ เราก็ต้องกลับเพราะมหาลัยปิด เวลาที่พ่อออกจากบ้านไปทำงานต่างจังหวัด เป็นเวลาประมาน1ปีได้ ส่วนเรากลับมาอยู่กับแม่ที่บ้าน เพราะเราอยู่ตั้งแต่เด็ก เรามาเจอแม่พาคนใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน เขาบอกว่ารู้จักกันได้เดือนกว่าๆ!!(??) เราเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นแล้วเราไม่ถูกชะตา แต่เราก็ไหว้เขาตามมารยาท เขาทำตัวแปลกๆ ชอบพูดคนเดียว ซึ่งเรากลัวคนแบบนี้มาก แต่แม่จะมาพูดแต่ข้อดีของเขาให้ฟังตลอดๆ แต่เราไม่สนใจ ทุกๆครั้งที่เราเห็นเขาหยิบจับอะไรของพ่อ เรารู้สึกโกรธ เขาเข้ามาอยู่ในบ้านผู้หญิงได้ยังไง ทำหน้าตาเฉย ไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้างหรอ เวลาเจอเราเขาจะหลบหน้า บางครั้งก็ตกใจ เราไม่ชอบเอามากๆ แล้วพ่อเราเป็นคนสะอาด ทุกๆเช้าพ่อจะมากวาดใบไม้ รดน้ำต้นไม้ ทำกับข้าวให้แต่ทุกวันนี้บ้านเราเหมือนบ้านร้าง เวลาที่เราทำอะไรที่แสดงว่าเราไม่พอใจ แม่จะเข้ามาว่าเรา เราโกรธจนร้องไห้ ตอนนี้เราอยากให้พ่อกับแม่หย่ากันมากๆ แต่ติดตรงที่ว่า บ้านเรามีหนี้อยู่หลักล้าน เราเข้าตาจนมาก ไม่รู้จะทำยังไง ใจนึงก็อยากไปอยู่กับพ่อ แต่คิดดูอีกทีเหมือนเราไปเป็นภาระเขา ตังก็ไม่ค่อยมี เราเหนื่อยมากตอนนี้ ทุกๆคืนเราจะร้องไห้ตลอด โทษตัวเองตลอดเวลาว่า เราเป็นลูกประสาอะไรทำให้พ่อต้องลำบาก เราท้อมากๆ อยากให้พี่ๆที่เคยผ่านอะไรๆแบบนี้มาช่วยแนะนำแนวทาง ให้เราได้คิดในทางบวกให้มากขึ้นหรือลดความคิดมาก เพราะตอนนี้เราคิดมากทุกคืนจนปวดหัว มืดแปดด้าน กลัวไปหมดทุกอย่าง
**ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะคะที่แนะนำ**
ควรทำอย่างไรถ้าแม่พาคนใหม่เข้าบ้านทั้งที่ยังไม่หย่ากับพ่อ
**ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะคะที่แนะนำ**