ผมชอบคุยกับคนตายมากกว่าคนเป็นผ่านหนังสือ มีใครเป็นแบบผมบ้าง

ทั้ง nonfiction และ fiction 
ผมชอบคุยกับคนตายมากกว่า บางทีก็หลายพันปีแบบกรีก อินเดียโบราณ บางทีก็ระดับร้อยปีแบบจูล เวิน เอช จีเวล บางทีก็ระดับสิบปีแบบ กิมย้ง ท่านพนมเทียน 

หนังสือมันทำให้ผมทำแบบนี้ได้ ท่องผ่านกาลเวลาผ่านตัวอักษร เวลายี่สิบปี คนอาจเปลี่ยนไปมากจากเด็กเบบี๋เป็นคนทำงาน จากคนพึ่งทำงานเป็นระดับหัวหน้า แต่หนังสือมันยังคงเดิมไม่แปลเปลี่ยนไป อีกอย่างคุยกับคนตายแบบนี้ได้เจอแต่กับคนระดับโลก ระดับประเทศ ความคิดอ่าน แนวคิดช่างเฉียบคมมากเทียบกับคนธรรมดาทั่วไป รู้สึกสนุกที่ได้คุยกับคนตาย เวลาในโลกนี้มีน้อยสิ่งที่ผมทำที่ผมเสพจะต้องเป็น the best of the best