หลังจากอ่านและศึกษามาหลายรอบ ก็ถึงเวลาวิจารณ์ที่มีการพูดกันในพันทิปว่า เจี๊ยะพั่วเทียน กระโดดทีเดียว 100 วา เสียที
คำบรรยายโดยสรุป "บนหน้าผาบังเกิดเสียงร้องคราหนึ่ง ทุกผู้คนกวาดตาไปบนหน้าผาโดยพร้อมเพรียงกันเห็นเงาร่างหนึ่งเทาหนึ่งขาว กระโดดลงทะเลโดยพร้อมเรียง เจี๊ยะพั่วเทียนเห็นแต่ไกลว่า คนกระโดดคือ ซือพั่วพั้วและอาซิ่ว ไหนเลยมีเวลาครุ่นคิด ตะปบกระดานเรือแผ่นหนึ่งซัดขว้างไปยังที่ซึ่งพวกนางกระโดดลงทะเล จากนั้นงอเข่า รวมกำลังที่ส้นเท้า ถีบยันอย่างไม่คิดชีวิต ร่างดีดออดดุจเกาฑัณ์หลุดจากแหล่ง เห็นกระดานเรือตกลงบนผิวน้ำทะเล ที่ซึ่งเจี๊ยะพั่วเทียนละลิ่วลงมายังห่างจากกระดานเรือหลายเชียะ พลันก้าวเท้าไปเบื้องหน้าก้าวใหญ่ ก็ย่างเหยียบบนกระดานเรือ พริบตาดุจประกายไฟ เท้าซ้ายเพิ่งเหยียบย่าง เท้าซ้ายเพิ่งเหยียบลงกระดานเรือ ร่างอาซิ่วก็ตกวูบถึงข้างกาย คำนวณระยะเวลาปฏิกิริยาร่างกายในแต่ละขั้นตอนว่ากี่วินาที แล้วคำนวณความสูงของผาที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่วตก เนื่องจากระยะเวลาปฏิกิริยาของเจี๊ยะพั่วเทียน จนถึงจุดที่อาซิ่วตกเป็นระยะเวลาที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่ว ตกลงมาจากที่หน้าผาสู่ระดับพื้นผิวทะเล"
คำนวณความสูงของหน้าผา ที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่ว ตก จากระยะเวลาที่คำนวณปฏิกิริยาของเจี๊ยะพั่วเทียนที่ได้ยินเสียงและเห็นในขณะที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่เริ่มกรีดร้องและกระโดด พบว่า 1) ได้ยินเสียง → หันไปมอง ปฏิกิริยาทางการได้ยิน+สายตา 0.20 วิ 2) คว้ากระดานเรือ → ขว้าง ควบคุมกล้ามเนื้อแขน + สมองสั่ง 0.40 วิ 3) งอเข่า → ถีบตัวขึ้น รวบรวมแรง + กระโดด 0.30 วิ 4) ละลิ่วกลางอากาศ ระยะเวลาลอยตัวกลางอากาศ (เจี๊ยะพั่วเทียนกระโดดจากเรือสำเภา สามใบเรือ บนเรือสูงจากระดับผิวน้ำประมาณ 10 เมตร) 1.4 วิ 5) ก้าวเท้าขวา → ย่างลงบนกระดาน ก้าวย่างกลางอากาศ เหยียบลง 0.10 วิ 6) เท้าซ้ายตามลงกระดาน (ชั่วพริบตา) "ชั่วพริบตาดุจประกายไฟ" ~0.05 วิ รวมระยะเวลาที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่วตกจากหน้าผา ถึงระดับผิวน้ำทะเล 2.48 วินาที
ดังนั้น หน้าผาสูง 30.14 เมตร
ระยะทางจากเรือเดินทะเล (เรือสำเภา มีสามใบ) คำนวณจาก คนทั่วไปบนเรือเห็นเป็นเงาเทาเงาขาวสองสาย เจี๊ยะพั่วเทียน เห็นชัดเจน
ระยะปกติคนทั่วไปจะเห็นคนสูงประมาณ 160 -170 เซนติเมตร เห็นหน้าตาชัดเจน คือ ไม่เกิน 30 เมตร แต่เจี๊ยะพั่วเทียนสายตาดีกว่าคนอื่นเพราะปราณขั้นสุดยอด ระยะที่จะเห็นคนสูงประมาณนี้ 2 คน เป็นสีเทาขาวสองสายจากหน้าผาสูง 30 เมตร คือระยะ 60-90 เมตร ถ้าไกลเกินระยะ 90 เมตร จะไม่สามารถมองแยกเป็นสองสายสีเทาขาว จะเห็นเป็นภาพเบลอสีดำเลือนรางแทน ดังนั้น เจตนาของคนแต่ง เอาจอมยุทธ์คนอื่นบนเรือเป็นดุจคนธรรมดา (ไม่อย่างนั้นคนอ่านที่เป็นคนปกติ จะไม่สามารถทราบระยะไกลจากคำบรรยายได้ ในมุมนี้ คนแต่งต้องการให้รู้ว่า ระยะจากเรือถึงหน้าผาที่อาซิ่วตกไกลในระดับที่เห็นเป็นเงาสีเทาและสีเขาวสองสาย (เราจำต้องลืมไปว่า พวกบนเรือก็เป็นจอมยุทธ์ลงไปก่อน) ไม่งั้นเท่ากับคนแต่งไม่ได้บรรยายเรื่องระยะไกลไกล้เอาไว้ให้คนอ่านเข้าใจได้เลย (เพราะคนอ่านมันไม่ใช่จอมยุทธ์) ดังนั้น ความห่างจากเรือถึงจุดตกประมาณ 52-85 เมตร
ตามคำบรรยายเจี๊ยะกระโดดทีเดียว 85 เมตร จริงหรือไม่ คำตอบคือไม่ครับ
ช่วงนั้น ตามคำบรรยายลมใต้รุนแรง สำเภาสามใบแล่นอย่างรวดเร็วเข้าชายฝั่ง ~3.5 ถึง 5.0 เมตร/วินาที ความเร็วคลื่น ~4.0 เมตร/วินาที ความสูงคลื่น 0.5-1.5 เมตร ความเร็วพวกนี้ จะส่งต่อพลังให้เจี๊ยะทั้งหมดในแต่ละช่วง กล่าวคือ ยามดีดตัวกระโดด มันจะยังส่งต่อไปรวมกับความเร้วคลื่นพัดกระดานเข้าฝั่งด้วย ทันทีที่จะถือว่าเป็นการกระโดด คือเมื่อเวลาผ่านไปแล้ว 1.30 วินาที ครับ เรือแล่นไปแล้ว 7.5 เมตร เท่ากับระยะที่เจี๊ยะฯ จะไปถึงจุดอาซิ่วตก คือ 77.5 เมตร
ปัญหาคือ เจี๊ยะฯ กระโดดได้กี่เมตรจากระยะทาง 77.5 เมตร (ช่วงลอยตัวกลางอากาศ 1.4 วิ) และกระดานเรือแล่นไปกี่เมตร (ช่วงพริบตาดุจประกายไฟ 0.5 วิ)
แต่ผมมีข้อสังเกต ดังนี้ ในนิยาย บอกว่า เจี๊ยะฯ ปากระดานเรือไปยังจุดตก เราอาจเข้าใจว่า ปาทีเดียว 80 กว่าเมตร ถึง ถ้ายึดคำบรรยายจะได้ว่า ยามกระโดดยังห่างจากกระดานเรือที่ตกผิวทะเล หลายเชียะ ตีความสุดเลย 10 เชียะ เท่ากับ 3.33 เมตร เท่ากับเจี๊ยะฯ กระโดดทีเดียวแบบอาศัยแรงเรือด้วยนั้นแหละ ประมาณ 73 เมตร แต่ถ้าอย่างนั้น คำบรรยายจะตกหล่นตรงระยะเวลาชั่วพริบตาประกายไฟ คือ 0.5 วินาที กระดานเรือยังแล่นอยู่ ถ้าความเร็วคลื่น 4 เมตร ต้องหักไป 2 เมตร เท่ากับเจี๊ยะฯ กระโดดทีเดียว 71 เมตร
เจี๊ยะฯ เก่งสุดแล้วนะ กระโดดทีเดียว 71 เมตร
แต่ลองมาดูถ้าจอมยุทธ์คนอื่นที่เป็นสุดยอดจอมยุทธ์ในนิยายกิมย้ง มาอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเจี๊ยะพั่วเทียน
ผมขอยกตัวอย่าง เอี้ยก้วย (ไม่ใช่เพราะ bias แต่คำบรรยายพลังเต็ม 10 หรือความเร็วมันชัดเจนที่จะประมาณค่าพลังจากปราณได้)
พลังเต็ม 10 ของเอี้ยก้วย คือ สามารถทำลายต้นไม้ใหญ่ (≥ 120,000 J) ทำลายกำแพงหนาทึบ (≥ 150,000 J) ในฝ่ามือเดียว หรือสามารถฟาดครั้งเดียวทำให้คน 3 คน หนักรวม 220 กิโลกรัม พุ่งด้วยความเร็วดุจลุกธนูได้ไปทางมารบูรพา (ต้องใช้ ≈
176,000 จูล) ฝ่ามือเดียวสามารถต้านทานระลอกคลื่นคลุ้มคลั่งได้ (ต้องใช้ = 24,000
จูล (เฉพาะต่อหน้า) ถ้าทั้งลูก = 60000 จูล) ในนิยายบรรยายพลังฝ่ามือกำสรดพลังเต็ม 10 ส่วน คือ ซัดคนสามคนให้พุ่งเร็วดุจลูกธนูใส่มารบูรพา ดังนั้น พลัง เต็ม 10 เท่ากับปราณสร้างพลังงาน ≈
176,000 จูล เอี้ยก้วยใช้พลังปราณผ่านท่าเท้า (วิชาฝ่ามือกำสรด มันไม่ได้ใช้แค่ฝ่ามือเนอะ มันใช้ทั้งตัว แถมมีท่าเท้าด้วย เช่น ซากศพที่เดินได้) วิชานี้เน้นที่ถ่ายเทปราณลงไปในกระบวนท่าของร่างกายเนอะ (เดินเฉยก็ถ่ายพลังงานลงจนบันไดเหลาเสียหาย (3000-5000 จูล ตอนนั้นไม่ได้บอกว่าพลังเต็ม 10)
ถ้าใส่ปราณเต็ม 10 ผ่านฝ่าเท้า พุ่งเข้าใส่กระดานเรือในแนวเฉียงตรงท่อนท้ายของกระดานเรือด้วยความเร็วมากกว่าม้า(จากคำบรรยายทหารม้ามองโกลไล่ตาม บริบททหารมองโกลมีธนูสั้นมองโกล แต่เอี้ยก้วยอยู่เกินระยะยิง ดังนั้น เอี้ยก้วยต้องมีพลังงานในการเคลื่อนตัวด้วยความเร็ว 20 เมตร/วินาที) กระดานเรือจะพุ่ง 85.95 เมตร/วินาที แปลว่า ต่อให้ปาลงไปข้างหน้าเรือแค่ 10-20 เมตร แล้วเอี้ยก้วยกระโดดตาม โดยก่อนตกลงผิวทะเล ก็แค่ก้าวพุ่งเข้าแนวเฉียงใส่ตัวกระดานเรือทางค่อนทางทางท้ายกระดาน ก็จะถ่ายเทพลังงานจลน์จากปราณของตนเป็นโมเมนตัม ที่แม้จะต่อให้มีการคิดถึงการสูญเสียพลังงานไป 30 เปอร์เซ็นต์ จากแรงต้านของแรงลมและมวลน้ำ และแรงเสียดทานผิวน้ำและคลื่นทะเล
จะเห็นว่า ไม่ต้องกระโดดไกลเป็น 100 วาเลย แค่ 0.5 วินาที กระดานเรือแล่นเร็วถึง 45 เมตรแล้ว ส่วนการกระโดดถ้าเราใส่ค่าพลังงานจลน์ในเท้า เราจะได้ค่าที่ค่อนข้างมโหฬารเลย แต่เพราะหลักการมันง่ายๆ ปราณ คือ พลังงาน ถ้ามันสูง การกระโดด การวิ่ง การโต้คลื่น มันทำได้โอเวอร์ทั้งนั้นครับ
ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ มันไม่ได้เขียนบรรยายแค่นั้นเอง
กรณีของเจี๊ยะพั่วเทียนเป็นที่แน่นอนว่า เค้าสามารถช่วยคนตกหน้าผาสูงประมาณ 30 กว่าเมตร จากระยะประมาณไม่เกิน 100 เมตรได้
ในเวลาแค่ 2.45 วินาที (เท่าเวลาที่คนตกจากหน้าผาลงมาผิวทะเลพอดี) เค้าเคลื่อนที่ได้เร็ว กระโดดได้ไกล แถมโต้คลื่นได้เร็วมาก แต่เราไม่อาจมีข้อมูลยืนยันว่า เค้ากระโดดได้ไกล 100 วา หรือ 90 เมตรด้วยซ้ำ เพราะค่าปราณจะมีผลต่อโมเมนตัมที่กระทำต่อกระดานเรือ ดังนั้น เราไม่อาจทราบว่า ตกลงมันกระโดดได้ไกลกว่า หรือกระดานมันแล่นได้เร็วกว่ามากๆ ยิ่งถ้าเค้ามีปราณมากๆ แล้ว เพียงแค่เท่าเอี้ยก้วย ไม่ต้องกระโดดไกลเป็น 100 วาหรอกครับ แค่ 10-20 เมตร ยังไงด้วยปราณที่มหาศาล ก็จะทำให้กระดานเรือแล่นเร็วมากๆ ในทางผกผันแล้ว หากระยะห่าง 60 เมตร อาจสอดคล้องกว่าด้วยซ้ำเพราะ เรือที่แล่นตามมาช้ากว่ามาก(5 เมตร/วินาที) หากยิ่งห่างไกลเท่าใด คำบรรยายช่วงย้อนกลับขึ้นเรือจะไม่สอดคล้องกัน เพราะเรือมันไม่มีทางทันความเร้วกระดานเรือหรือเจี๊ยะฯ แต่ตามบริบทคำบรรยาย เรือมันแล่นมาติดๆ กัน แม้ไม่อาจบอกว่าติดกันเท่าใด แต่ไม่ได้ใช้เวลานานมากๆ หรือห่างจนขาดตอนจากกันยาวๆ จากปฏิกิริยาที่เร็วของเจี๊ยะ อย่าลืมถ้าเรือห่าง 100 เมตร 20 วินาที ถึงจะมาถึง แต่ปฏิกิริยาของเจี๊ยะหลังรับอาซิ่วไม่ได้ยาวนานขนาดนั้นแค่ 2.45 วินาที
ดังนั้น ตามบริบทระยะห่างคือ 60-70 เมตร หน้าผาสูง 30 เมตร การกระโดดอาจ 20-30 เมตร รวมพลังงานจลน์จากเรือและคลื่นทะเลรุนแรงแล้ว ระยะกระดานก็พุ่งไม่ได้แตกตื่น แต่เร็วและก็ถึงไว เพราะถ้ายิ่งไกล หากกระดานเรือรับพลังงานมาก จะเกิดภาพอลังการเกินไปมาก
สรุปคือ นิยายนี้ เจี๊ยะพัวเทียน พลังมากจริง แต่มันไม่มีตัวชี้วัดพลังของมันเลย
และหากเอาจอมยุทธ์อื่นมาอยู่สถานการณ์เดียวกัน หากจอมยุทธ์ใดบรรยายว่า ถ่วง 1000 ชั่ง หรือ10000 ชั่ง บอกได้เลยว่า ค่าน้ำหนักนั้น สร้างโมเมนตัมใส่กระดานเรือได้ จนได้ภาพจอมยุทธ์ใช้กระดานโต้คลื่นได้อลังการกว่าคนธรรมดาโต้คลื่น แต่มันไม่ได้บ่งบอกว่า ตัวละครใดเก่งกว่ากันเลย
ปล. สรุปว่า เรารู้คร่าวๆ ว่า หน้าผาสูงเท่าใด ระยะห่างจากเรือถึงจุดใต้หน้าผาควรเท่าใด แต่ไม่มีข้อมูลชัดเจนว่า กระโดดได้ไกลเท่าใด หรือกระดานเรือพุ่งไปได้ไกลกว่าคนปกติใช้กระดานโต้คลื่นเท่าใด เพราะค่าพลังไม่ได้เขียนไว้ชัดเจน และข้อสังเกต คือ ถ้าคุณวัดค่าพลังงานของการใช้วรยุทธ์ได้ จอมยุทธ์นั้นที่มีพลังปราณแบบถ่วงพันชั่ง หลายพันชั่ง หมื่นชั่ง มันทำแบบเจี๊ยะฯ ได้ทั้งนั้น (หมายถึง สามารถช่วยคนในสถานการณ์เดียวกันได้ แต่ไม่ได้หมายความว่า ต้องกระโดดไกลจนเกินจอมยุทธ์ไปมากก็ได้ ในนิยายเจี๊ยะฯ เองก็ขาดข้อมูลที่ชัดเจนว่า มันกระโดดได้ไกลมากๆ มันยังฟันธงไม่ได้เลย)
ปล. ถ้าเอาค่าพลังเอี้ยก้วยมาจับ กระดานเรือ (25 กิโลกรัม) ถูกเจี๊ยะฯ ขว้างไป 80 เมตร ก็ไม่ประหลาด เพราะขนาดคนสามคน (220 กิโลกรัม)
ถ้าคำนวณ เอี้ยก้วยสามารถซัดพุ่งไกลถึง 130 เมตรเลย
เจี๊ยะพั่วเทียน กระโดดทีเดียว 100 วา จริงหรือ ????
คำบรรยายโดยสรุป "บนหน้าผาบังเกิดเสียงร้องคราหนึ่ง ทุกผู้คนกวาดตาไปบนหน้าผาโดยพร้อมเพรียงกันเห็นเงาร่างหนึ่งเทาหนึ่งขาว กระโดดลงทะเลโดยพร้อมเรียง เจี๊ยะพั่วเทียนเห็นแต่ไกลว่า คนกระโดดคือ ซือพั่วพั้วและอาซิ่ว ไหนเลยมีเวลาครุ่นคิด ตะปบกระดานเรือแผ่นหนึ่งซัดขว้างไปยังที่ซึ่งพวกนางกระโดดลงทะเล จากนั้นงอเข่า รวมกำลังที่ส้นเท้า ถีบยันอย่างไม่คิดชีวิต ร่างดีดออดดุจเกาฑัณ์หลุดจากแหล่ง เห็นกระดานเรือตกลงบนผิวน้ำทะเล ที่ซึ่งเจี๊ยะพั่วเทียนละลิ่วลงมายังห่างจากกระดานเรือหลายเชียะ พลันก้าวเท้าไปเบื้องหน้าก้าวใหญ่ ก็ย่างเหยียบบนกระดานเรือ พริบตาดุจประกายไฟ เท้าซ้ายเพิ่งเหยียบย่าง เท้าซ้ายเพิ่งเหยียบลงกระดานเรือ ร่างอาซิ่วก็ตกวูบถึงข้างกาย คำนวณระยะเวลาปฏิกิริยาร่างกายในแต่ละขั้นตอนว่ากี่วินาที แล้วคำนวณความสูงของผาที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่วตก เนื่องจากระยะเวลาปฏิกิริยาของเจี๊ยะพั่วเทียน จนถึงจุดที่อาซิ่วตกเป็นระยะเวลาที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่ว ตกลงมาจากที่หน้าผาสู่ระดับพื้นผิวทะเล"
คำนวณความสูงของหน้าผา ที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่ว ตก จากระยะเวลาที่คำนวณปฏิกิริยาของเจี๊ยะพั่วเทียนที่ได้ยินเสียงและเห็นในขณะที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่เริ่มกรีดร้องและกระโดด พบว่า 1) ได้ยินเสียง → หันไปมอง ปฏิกิริยาทางการได้ยิน+สายตา 0.20 วิ 2) คว้ากระดานเรือ → ขว้าง ควบคุมกล้ามเนื้อแขน + สมองสั่ง 0.40 วิ 3) งอเข่า → ถีบตัวขึ้น รวบรวมแรง + กระโดด 0.30 วิ 4) ละลิ่วกลางอากาศ ระยะเวลาลอยตัวกลางอากาศ (เจี๊ยะพั่วเทียนกระโดดจากเรือสำเภา สามใบเรือ บนเรือสูงจากระดับผิวน้ำประมาณ 10 เมตร) 1.4 วิ 5) ก้าวเท้าขวา → ย่างลงบนกระดาน ก้าวย่างกลางอากาศ เหยียบลง 0.10 วิ 6) เท้าซ้ายตามลงกระดาน (ชั่วพริบตา) "ชั่วพริบตาดุจประกายไฟ" ~0.05 วิ รวมระยะเวลาที่ซือพั่วพั้วและอาซิ่วตกจากหน้าผา ถึงระดับผิวน้ำทะเล 2.48 วินาที
ดังนั้น หน้าผาสูง 30.14 เมตร
ระยะทางจากเรือเดินทะเล (เรือสำเภา มีสามใบ) คำนวณจาก คนทั่วไปบนเรือเห็นเป็นเงาเทาเงาขาวสองสาย เจี๊ยะพั่วเทียน เห็นชัดเจน
ระยะปกติคนทั่วไปจะเห็นคนสูงประมาณ 160 -170 เซนติเมตร เห็นหน้าตาชัดเจน คือ ไม่เกิน 30 เมตร แต่เจี๊ยะพั่วเทียนสายตาดีกว่าคนอื่นเพราะปราณขั้นสุดยอด ระยะที่จะเห็นคนสูงประมาณนี้ 2 คน เป็นสีเทาขาวสองสายจากหน้าผาสูง 30 เมตร คือระยะ 60-90 เมตร ถ้าไกลเกินระยะ 90 เมตร จะไม่สามารถมองแยกเป็นสองสายสีเทาขาว จะเห็นเป็นภาพเบลอสีดำเลือนรางแทน ดังนั้น เจตนาของคนแต่ง เอาจอมยุทธ์คนอื่นบนเรือเป็นดุจคนธรรมดา (ไม่อย่างนั้นคนอ่านที่เป็นคนปกติ จะไม่สามารถทราบระยะไกลจากคำบรรยายได้ ในมุมนี้ คนแต่งต้องการให้รู้ว่า ระยะจากเรือถึงหน้าผาที่อาซิ่วตกไกลในระดับที่เห็นเป็นเงาสีเทาและสีเขาวสองสาย (เราจำต้องลืมไปว่า พวกบนเรือก็เป็นจอมยุทธ์ลงไปก่อน) ไม่งั้นเท่ากับคนแต่งไม่ได้บรรยายเรื่องระยะไกลไกล้เอาไว้ให้คนอ่านเข้าใจได้เลย (เพราะคนอ่านมันไม่ใช่จอมยุทธ์) ดังนั้น ความห่างจากเรือถึงจุดตกประมาณ 52-85 เมตร
ตามคำบรรยายเจี๊ยะกระโดดทีเดียว 85 เมตร จริงหรือไม่ คำตอบคือไม่ครับ
ช่วงนั้น ตามคำบรรยายลมใต้รุนแรง สำเภาสามใบแล่นอย่างรวดเร็วเข้าชายฝั่ง ~3.5 ถึง 5.0 เมตร/วินาที ความเร็วคลื่น ~4.0 เมตร/วินาที ความสูงคลื่น 0.5-1.5 เมตร ความเร็วพวกนี้ จะส่งต่อพลังให้เจี๊ยะทั้งหมดในแต่ละช่วง กล่าวคือ ยามดีดตัวกระโดด มันจะยังส่งต่อไปรวมกับความเร้วคลื่นพัดกระดานเข้าฝั่งด้วย ทันทีที่จะถือว่าเป็นการกระโดด คือเมื่อเวลาผ่านไปแล้ว 1.30 วินาที ครับ เรือแล่นไปแล้ว 7.5 เมตร เท่ากับระยะที่เจี๊ยะฯ จะไปถึงจุดอาซิ่วตก คือ 77.5 เมตร
ปัญหาคือ เจี๊ยะฯ กระโดดได้กี่เมตรจากระยะทาง 77.5 เมตร (ช่วงลอยตัวกลางอากาศ 1.4 วิ) และกระดานเรือแล่นไปกี่เมตร (ช่วงพริบตาดุจประกายไฟ 0.5 วิ)
แต่ผมมีข้อสังเกต ดังนี้ ในนิยาย บอกว่า เจี๊ยะฯ ปากระดานเรือไปยังจุดตก เราอาจเข้าใจว่า ปาทีเดียว 80 กว่าเมตร ถึง ถ้ายึดคำบรรยายจะได้ว่า ยามกระโดดยังห่างจากกระดานเรือที่ตกผิวทะเล หลายเชียะ ตีความสุดเลย 10 เชียะ เท่ากับ 3.33 เมตร เท่ากับเจี๊ยะฯ กระโดดทีเดียวแบบอาศัยแรงเรือด้วยนั้นแหละ ประมาณ 73 เมตร แต่ถ้าอย่างนั้น คำบรรยายจะตกหล่นตรงระยะเวลาชั่วพริบตาประกายไฟ คือ 0.5 วินาที กระดานเรือยังแล่นอยู่ ถ้าความเร็วคลื่น 4 เมตร ต้องหักไป 2 เมตร เท่ากับเจี๊ยะฯ กระโดดทีเดียว 71 เมตร
เจี๊ยะฯ เก่งสุดแล้วนะ กระโดดทีเดียว 71 เมตร
แต่ลองมาดูถ้าจอมยุทธ์คนอื่นที่เป็นสุดยอดจอมยุทธ์ในนิยายกิมย้ง มาอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเจี๊ยะพั่วเทียน
ผมขอยกตัวอย่าง เอี้ยก้วย (ไม่ใช่เพราะ bias แต่คำบรรยายพลังเต็ม 10 หรือความเร็วมันชัดเจนที่จะประมาณค่าพลังจากปราณได้)
พลังเต็ม 10 ของเอี้ยก้วย คือ สามารถทำลายต้นไม้ใหญ่ (≥ 120,000 J) ทำลายกำแพงหนาทึบ (≥ 150,000 J) ในฝ่ามือเดียว หรือสามารถฟาดครั้งเดียวทำให้คน 3 คน หนักรวม 220 กิโลกรัม พุ่งด้วยความเร็วดุจลุกธนูได้ไปทางมารบูรพา (ต้องใช้ ≈ 176,000 จูล) ฝ่ามือเดียวสามารถต้านทานระลอกคลื่นคลุ้มคลั่งได้ (ต้องใช้ = 24,000 จูล (เฉพาะต่อหน้า) ถ้าทั้งลูก = 60000 จูล) ในนิยายบรรยายพลังฝ่ามือกำสรดพลังเต็ม 10 ส่วน คือ ซัดคนสามคนให้พุ่งเร็วดุจลูกธนูใส่มารบูรพา ดังนั้น พลัง เต็ม 10 เท่ากับปราณสร้างพลังงาน ≈ 176,000 จูล เอี้ยก้วยใช้พลังปราณผ่านท่าเท้า (วิชาฝ่ามือกำสรด มันไม่ได้ใช้แค่ฝ่ามือเนอะ มันใช้ทั้งตัว แถมมีท่าเท้าด้วย เช่น ซากศพที่เดินได้) วิชานี้เน้นที่ถ่ายเทปราณลงไปในกระบวนท่าของร่างกายเนอะ (เดินเฉยก็ถ่ายพลังงานลงจนบันไดเหลาเสียหาย (3000-5000 จูล ตอนนั้นไม่ได้บอกว่าพลังเต็ม 10)
ถ้าใส่ปราณเต็ม 10 ผ่านฝ่าเท้า พุ่งเข้าใส่กระดานเรือในแนวเฉียงตรงท่อนท้ายของกระดานเรือด้วยความเร็วมากกว่าม้า(จากคำบรรยายทหารม้ามองโกลไล่ตาม บริบททหารมองโกลมีธนูสั้นมองโกล แต่เอี้ยก้วยอยู่เกินระยะยิง ดังนั้น เอี้ยก้วยต้องมีพลังงานในการเคลื่อนตัวด้วยความเร็ว 20 เมตร/วินาที) กระดานเรือจะพุ่ง 85.95 เมตร/วินาที แปลว่า ต่อให้ปาลงไปข้างหน้าเรือแค่ 10-20 เมตร แล้วเอี้ยก้วยกระโดดตาม โดยก่อนตกลงผิวทะเล ก็แค่ก้าวพุ่งเข้าแนวเฉียงใส่ตัวกระดานเรือทางค่อนทางทางท้ายกระดาน ก็จะถ่ายเทพลังงานจลน์จากปราณของตนเป็นโมเมนตัม ที่แม้จะต่อให้มีการคิดถึงการสูญเสียพลังงานไป 30 เปอร์เซ็นต์ จากแรงต้านของแรงลมและมวลน้ำ และแรงเสียดทานผิวน้ำและคลื่นทะเล
จะเห็นว่า ไม่ต้องกระโดดไกลเป็น 100 วาเลย แค่ 0.5 วินาที กระดานเรือแล่นเร็วถึง 45 เมตรแล้ว ส่วนการกระโดดถ้าเราใส่ค่าพลังงานจลน์ในเท้า เราจะได้ค่าที่ค่อนข้างมโหฬารเลย แต่เพราะหลักการมันง่ายๆ ปราณ คือ พลังงาน ถ้ามันสูง การกระโดด การวิ่ง การโต้คลื่น มันทำได้โอเวอร์ทั้งนั้นครับ
ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ มันไม่ได้เขียนบรรยายแค่นั้นเอง
กรณีของเจี๊ยะพั่วเทียนเป็นที่แน่นอนว่า เค้าสามารถช่วยคนตกหน้าผาสูงประมาณ 30 กว่าเมตร จากระยะประมาณไม่เกิน 100 เมตรได้
ในเวลาแค่ 2.45 วินาที (เท่าเวลาที่คนตกจากหน้าผาลงมาผิวทะเลพอดี) เค้าเคลื่อนที่ได้เร็ว กระโดดได้ไกล แถมโต้คลื่นได้เร็วมาก แต่เราไม่อาจมีข้อมูลยืนยันว่า เค้ากระโดดได้ไกล 100 วา หรือ 90 เมตรด้วยซ้ำ เพราะค่าปราณจะมีผลต่อโมเมนตัมที่กระทำต่อกระดานเรือ ดังนั้น เราไม่อาจทราบว่า ตกลงมันกระโดดได้ไกลกว่า หรือกระดานมันแล่นได้เร็วกว่ามากๆ ยิ่งถ้าเค้ามีปราณมากๆ แล้ว เพียงแค่เท่าเอี้ยก้วย ไม่ต้องกระโดดไกลเป็น 100 วาหรอกครับ แค่ 10-20 เมตร ยังไงด้วยปราณที่มหาศาล ก็จะทำให้กระดานเรือแล่นเร็วมากๆ ในทางผกผันแล้ว หากระยะห่าง 60 เมตร อาจสอดคล้องกว่าด้วยซ้ำเพราะ เรือที่แล่นตามมาช้ากว่ามาก(5 เมตร/วินาที) หากยิ่งห่างไกลเท่าใด คำบรรยายช่วงย้อนกลับขึ้นเรือจะไม่สอดคล้องกัน เพราะเรือมันไม่มีทางทันความเร้วกระดานเรือหรือเจี๊ยะฯ แต่ตามบริบทคำบรรยาย เรือมันแล่นมาติดๆ กัน แม้ไม่อาจบอกว่าติดกันเท่าใด แต่ไม่ได้ใช้เวลานานมากๆ หรือห่างจนขาดตอนจากกันยาวๆ จากปฏิกิริยาที่เร็วของเจี๊ยะ อย่าลืมถ้าเรือห่าง 100 เมตร 20 วินาที ถึงจะมาถึง แต่ปฏิกิริยาของเจี๊ยะหลังรับอาซิ่วไม่ได้ยาวนานขนาดนั้นแค่ 2.45 วินาที
ดังนั้น ตามบริบทระยะห่างคือ 60-70 เมตร หน้าผาสูง 30 เมตร การกระโดดอาจ 20-30 เมตร รวมพลังงานจลน์จากเรือและคลื่นทะเลรุนแรงแล้ว ระยะกระดานก็พุ่งไม่ได้แตกตื่น แต่เร็วและก็ถึงไว เพราะถ้ายิ่งไกล หากกระดานเรือรับพลังงานมาก จะเกิดภาพอลังการเกินไปมาก
สรุปคือ นิยายนี้ เจี๊ยะพัวเทียน พลังมากจริง แต่มันไม่มีตัวชี้วัดพลังของมันเลย
และหากเอาจอมยุทธ์อื่นมาอยู่สถานการณ์เดียวกัน หากจอมยุทธ์ใดบรรยายว่า ถ่วง 1000 ชั่ง หรือ10000 ชั่ง บอกได้เลยว่า ค่าน้ำหนักนั้น สร้างโมเมนตัมใส่กระดานเรือได้ จนได้ภาพจอมยุทธ์ใช้กระดานโต้คลื่นได้อลังการกว่าคนธรรมดาโต้คลื่น แต่มันไม่ได้บ่งบอกว่า ตัวละครใดเก่งกว่ากันเลย
ปล. สรุปว่า เรารู้คร่าวๆ ว่า หน้าผาสูงเท่าใด ระยะห่างจากเรือถึงจุดใต้หน้าผาควรเท่าใด แต่ไม่มีข้อมูลชัดเจนว่า กระโดดได้ไกลเท่าใด หรือกระดานเรือพุ่งไปได้ไกลกว่าคนปกติใช้กระดานโต้คลื่นเท่าใด เพราะค่าพลังไม่ได้เขียนไว้ชัดเจน และข้อสังเกต คือ ถ้าคุณวัดค่าพลังงานของการใช้วรยุทธ์ได้ จอมยุทธ์นั้นที่มีพลังปราณแบบถ่วงพันชั่ง หลายพันชั่ง หมื่นชั่ง มันทำแบบเจี๊ยะฯ ได้ทั้งนั้น (หมายถึง สามารถช่วยคนในสถานการณ์เดียวกันได้ แต่ไม่ได้หมายความว่า ต้องกระโดดไกลจนเกินจอมยุทธ์ไปมากก็ได้ ในนิยายเจี๊ยะฯ เองก็ขาดข้อมูลที่ชัดเจนว่า มันกระโดดได้ไกลมากๆ มันยังฟันธงไม่ได้เลย)
ปล. ถ้าเอาค่าพลังเอี้ยก้วยมาจับ กระดานเรือ (25 กิโลกรัม) ถูกเจี๊ยะฯ ขว้างไป 80 เมตร ก็ไม่ประหลาด เพราะขนาดคนสามคน (220 กิโลกรัม)
ถ้าคำนวณ เอี้ยก้วยสามารถซัดพุ่งไกลถึง 130 เมตรเลย