เรื่องเริ่มขึ้นในวันที่ 30/3/63 แมวของผมเป็นลูกแมวตัวเล็กยังไม่ลืมตาเลยแฟนของผมเอามาครับเนื่องจากแม่ของมันมาคลอดไว้ในใต้ท้องเครื่องของรถลูกค้าเขาเลยวิ่งมาที่ศูนย์โตโยต้าพอช่างเอาออกมาได้แฟนของผมก็ถ่ายรูปมาให้ผมดูตอนแรกผมก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรเพราะที่บ้านมีแมวแล้ว 2 ตัว (ซึ่งความจริงผมก็อยากเลี้ยงครับแต่ผมกลัวแม่ผมว่าเอาว่าเอามาทำไมอีกให้เป็นภาระของเขาระหว่างผมกับแฟนไม่อยู่) ผมก็บอกกับแฟนว่าก็เอามาเลี้ยงสิ.... ซึ่งผมตัดสินใจแระว่าจะดูแลเจ้าตัวเล็กนี่เองแฟนของผมเลยเอามาครับมันเป็นแมวสีดำหน้าของเค้าตรงจมูกและปากเป็นสีขาวยาวขึ้นไปจนถึงกลางหน้าผากช่วงตรงลำคอลงมาถึงขา 2 ข้างเป็นสีขาว ช่วงขาหลังก็เป็นสีขาวขนคิ้วและหนวดของเค้ายาวมากยาวกว่าอีกตัวซึ่งเอาออกมาจากใต้ท้องเครื่องด้วยกันเสียอีกและก็หางยาวเพศเมียครับ โดยตอนเอาเค้ามาเราเอาใส่กล่องทิชชู่มาครับ......ผมกับแฟนจึงพากันไปหาซื้อตระกร้าพร้อมผ้าปูและตุ๊กตาและถุงน้ำร้อนมาทำเป็นที่นอนให้เค้าและซื้อนมแพะพร้อมขวดนมเพื่อมาป้อนให้เค้า..........ความผูกพันระหว่างผมกับเจ้าตัวเล็กเริ่มเกิดขึ้นในวันต่อมา.... ผมกับแฟนต้องไปทำงานซึ่งที่ทำงานของผมยุใกล้บ้านตอนเช้าแฟนผมจะตื่นมาเช้ามืดมานั่งป้อนนมครับเจ้าตัวเล็กไม่ค่อยยอมกินเท่าไรส่ายหน้าหนีอย่างเดวแต่ก็พยายามป้อนครับ... พอไปทำงานเราจะเอาเจ้าตัวเล็กใส่ตระกร้าไว้เอามานอนไว้นอกห้องส่วนตอนเที่ยงผมพักผมก็รีบกลับมาหาเจ้าตัวเล็กเพื่อป้อนนม....ผมมีเวลาไม่ค่อยมากเนื่องจากพักแค่ 1 ชม... และก่อนจะเข้างานบ่ายผมก็เอาเจ้าตัวเล็กใส่ตระกร้าไว้เหมือนเดิมเจ้าตัวเล็กก็จะร้องผมก็จะบอกกับเจ้าตัวเล็กทุกครั้งว่า"พ่อไปทำงานก่อนนะหนูนอนนะลูกนะ" และอุปนิสัยของเจ้าตัวเล็กเวลาเอามือไปรองให้เค้าปีนขึ้นมาเค้าจะชอบเอาปากมาดูดอุ้งมือ ดัง จ๊วบๆๆๆทุกครั้งมันทำให้ผมเริ่มรักมันมากขึ้นเราทำกันแบบนี้ถึงวันที่ 6 เมษายน 63 ช่วงเช้าก่อนผมออกไปทำงาน.. ลืมบอกตอนเช้าผมจะไปส่งแฟนก่อนแล้วกลับมาดูเจ้าตัวเล็กแล้วถึงจะไปทำงาน... วันนั้นผมเอาเจ้าตัวเล็กไว้ในห้องเนื่องจากโต๊ะที่วางมันแม่ผมเอาไปใช้ผมเลยไม่อยากเอามันไว้ข้างนอกกลัวว่าเจ้าแมวตัวอื่นจะมากวนตอนเค้านอนผมเลยไม่กล้าวางที่ต่ำเลยเอาไว้ในห้องเปิดพัดลมให้เค้า... ตอนเที่ยงผมก็กลับมาป้อนนมเหมือนเดิมและก่อนออกไปทำงาน แม่ของผมดันพูดว่าพัดลมเปิดทั้งวันทั้งคืนเดวมันจะพังผมก็ไม่รู้คิดอะไรก็ไม่ได้เปิดพัดลมแต่เปิดหน้าต่างไว้หน้าต่างเป็นหน้าต่างในบ้านก็คงไม่เป็นไรผมคิดว่างั้นแล้วผมก็ไปทำงานตามปกติ กลับมาผมก็เห็นเจ้าตัวเล็ก นอนอยู่เหมือนเดิม ผมก็เปิดดูแล้วก็ลูปเจ้าตัวเล็ก เจ้าตัวเล็กก็ร้องขึ้นมาเหมือนปกติแต่ไม่ได้ร้องดังผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็ปิดตะกร้าแล้วก็ออกไปรับแฟน กลับมาบ้านแฟนก็เห็นเจ้าตัวเล็กนอนอยู่ก็ไม่อยากเปิดเพราะกลัวมันจะตื่นเดี๋ยวรอป้อนนมทีเดียว แฟนผมก็กวาดห้องกวาดอะไรเรียบร้อยหยิบนมมาเตรียมจะป้อนเปิดตะกร้าเอาเจ้าตัวเล็กออกมาทางของผมรีบเดินมาบอกว่าเจ้าตัวเล็กมันเป็นอะไรทำไมมันไม่กระดุกกระดิกเลยมันไม่มีแรง แล้วตัวมันยังไม่มีน้ำมีนวลด้วย ผมตกใจมากครับรีบสะกิดเรียกเจ้าตัวเล็กมันว่าหนูเป็นอะไรลูกหนูตื่นก่อนหนูเป็นอะไร แต่ตอนแรกก็ร้องแบบไม่มีแรงผมเอาสลิงไปดูดน้ำเพื่อจะป้อนน้ำให้เจ้าตัวเล็กมันฉีดน้ำเข้าไปในปากมันยังไม่ยอมอ้าปากและกินเลยผมเลยรีบพาตัวเล็กไปหาหมอให้หมอดูแลอาการครับหมอเช็คแล้วหมอบอกว่าเหมือนอาการขาดน้ำและน้ำตาลในเลือดและอีกอย่างมันไม่ได้อยู่กับแม่มัน นมที่ให้กิน มันไม่เหมือนนมแม่เพราะนมแม่มันมีภูมิคุ้มกัน ผมก็เลยฝากเจ้าตัวเล็กให้คุณหมอเขาดูในคืนวันที่ 6 เม.ย. 63 ช่วง 20:30 น.ผมพาตัวเล็กไปหาหมอ ผมกลับมาบ้านผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้แต่ในใจก็คิดว่าอยู่กับ หมอแล้วปลอดภัยแล้วล่ะช่วงประมาณ 23:00 น ผมโทรหาหมอจะสอบถามอาการแต่หมอไม่รับสายตอนนั้นแฟนผมรอฟังอยู่ด้วย แฟนผมเห็นมันดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องไปทำงานก็เลยเข้าไปนอนก่อน แต่ตัวผมนั่งอยู่ถึงเกือบประมาณ 01:00 นครับ ผมโทรหาหมออีกครั้งหมอรับสายครับผมได้สอบถามว่าผมโทรมาสอบถามอาการแมวตัวเล็กครับตอนนั้นเรายังไม่ได้ตั้งชื่อให้มันเลยเรียกมันว่าเจ้าเหมียว หมอบอกว่าตัวเล็กกินนมได้แล้วมีแรงขึ้นมานิดนึง ผมก็ดีใจว่าพรุ่งนี้ในวันที่ 7 เมษายน ช่วงเย็นผมกลับมาจากทำงานไปรับแฟนแล้วเราจะไปหาเจ้าตัวเล็กกัน ซึ่งทางคลินิกสัตวแพทย์บอกว่าเยี่ยมได้วันละครั้ง ตั้งแต่เวลาตอน 12:00 นถึงประมาณ 22:00 น ผมก็เลยตัดสินใจว่าเดี๋ยวตอนเย็นผมกับแฟนเลิกงานแล้วจะไปดูเจ้าตัวเล็กกัน และผมก็วางสายและนั่งเล่นโทรศัพท์ถึงเกือบประมาณ 2:30 น ผมเดินเข้าห้องนอนผม เสียบโทรศัพท์ชาร์จแบตผมเปิดรูปเจ้าตัวเล็กที่ผมถ่ายรูปตอนเขานอนขึ้นมาดู อยู่ดีๆผมก็ร้องไห้ออกมาน้ำตาไหล มองรูปเจ้าตัวเล็ก แล้วบอกกับรูปเจ้าตัวเล็กว่าหนูต้องรอดนะลูก ไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้วหรอหนูต้องรอดนะ อดทนหน่อยนะลูกผมร้องไห้ แล้วผมก็นอนหลับตานึกถึงแต่หน้าเจ้าตัวเล็กมัน ผมก็พูดในใจของผม ไปเรื่อยๆว่า หนูต้องรอดนะลูกอดทนหน่อยนะ หนูอย่าเป็นอะไรไปนะ ผมพูด แบบนี้ไปเรื่อยๆ จนผมหลับไปประมาณเกือบ 5:00 นมีโทรศัพท์ดังขึ้นที่เบอร์ของแฟนผมแฟนผมรับสาย แล้วก็คุยผมเข้าใจว่าทางโรงพยาบาลน่าจะโทรมา สักพักนึงแฟนก็หันมาผมบอกผมว่า เจ้าตัวเล็กไม่อยู่กับเราแล้ว ผมทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นผมช็อกผมเสียใจมาก ตื่นขึ้นมาเดินออกมาจากห้อง แฟนผมบอกผมว่าจะไปเอาเจ้าตัวเล็กเลยไหม ผมบอกว่ายังก่อนเอา ไว้ก่อนที่โรงพยาบาล ตอนเย็นค่อยไปเอา ซึ่งความจริงแล้วผมทำใจไม่ได้ และมีความหวังนิดๆว่า คุณหมอเขาดูดีแล้วหรือยังเผื่อมันกระดุกกระดิกหมอจะได้ช่วยให้มันฟื้นได้ เหมือนผมจะยื้อเวลาให้คุณหมอเขาพยายามดูเจ้าตัวเล็กอีกรอบนึง ผม ยืนร้องไห้ อยู่เป็นเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ที่บ้าน ซึ่งในที่สุดเช้าวันที่ 7 ผมกับแฟนขี่มอเตอร์ไซค์ไปที่คลินิกสัตวแพทย์เพื่อไปเอาเจ้าตัวเล็กกลับมาที่บ้านครับแฟนผมเดินเข้าไปแต่ผมไม่อยากเข้าไปเพราะผมทำใจไม่ได้แฟนผมถือเจ้าตัวเล็กออกมา แฟนของผมจะร้องไห้ครับ เพราะสงสารมัน ตอนถือออกมาคือเราเอาตะกร้ากับที่นอนของเจ้าเล็กไปไว้ที่โรงพยาบาลด้วย ภาพที่ผมเห็น ในตะกร้าที่นอนของเจ้าตัวเล็ก คุณหมอเขาห่อเจ้าตัวเล็กมา ให้ผมเลยเอากลับมาที่บ้าน เอาเจ้าตัวเล็กมาฝังไว้ที่กระถางต้นไม้หน้าบ้านครับ ผมทำใจไม่ได้ผมร้องไห้ตอนขุดดินที่ฝัง เจ้าตัวเล็ก ผมแก้ผ้าที่ทางคลินิกเขาก็มาให้ขอดูหน้า เจ้าตัวเล็กอีกครั้งผมเปิดออกมา ตัวของเขา กำลังออกจากแห้งๆคือคุณหมอเขาบอกว่า เจ้าตัวเล็กไม่ยอมกินอะไรเลย สายหน้าหนีตลอด ผมน้ำตาไหลร้องไห้เลยครับความรู้สึกผูกพันกับเจ้าตัวเล็กตั้งแต่วันที่ 30 มีนาคม 63 จนถึงวันที่ 7 ตอนเจ้าตัวเล็กจากไป มันมีมากครับ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่ผมมีสัตว์เลี้ยงมาไม่ว่าจะหมาหรือแมว ตอนเขาตาย และเอาเขาไปฝัง ผมแค่น้ำตาคลอเองไม่ถึงกับร้องไห้แล้วก็คิดว่า หมดเวรหมดกรรมเนาะ ได้ไปเกิดใหม่แล้วผมก็ ไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย และผมก็ขุดหลุมฝังเจ้าตัวเล็กไว้ในกระถางต้นไม้ จนเสร็จ ผมบอกตามตรงว่าผมรักเจ้าตัวเล็กมากครับ เจ้าตัวเล็กยังไม่ทันลืมตามาเห็นผมด้วยซ้ำ ก็ต้องจากผมไปแล้ว แล้วตัวเล็กทำให้ผมร้องไห้ทุกวันเลยตั้งแต่วันที่เจ้าตัวเล็กตาย ผมดูรูปเจ้าตัวเล็กตลอดแม้แต่ที่ทำงานตอนเที่ยงผมกลับมาที่บ้าน ผมจะไปที่หลุมศพที่ฝังเจ้าตัวเล็กและเอามือของผมไปแตะหน้าดินแล้วจะบอกกับเจ้าตัวเล็กว่า หนูหลับสบายหรือเปล่าลูกหนูหิวไหม ถ้าหนูเกิดใหม่หนูกลับมาหามาอยู่ด้วยกันอีกนะ ขอให้หนู จำกันได้นะจะเจอกันที่ไหนก็แล้วแต่ พ่ออยากให้หนูกลับมาอยู่กับพ่ออยู่นะ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันแค่เพียง 7 วันเอง เพียงเวลาแค่ 7 วันเจ้าตัวเล็กทำให้ผมรักมากขนาดนี้เลยครับความรู้สึกที่ผูกพันผมคิดถึงจะตัวเล็กตลอดเวลาครับดูรูปในโทรศัพท์ ผมก็นั่งร้องไห้แล้วผมก็คุยกับเจ้าตัวเล็กว่าตอนนี้หนูอยู่ไหนหนูจะหลับยังไงมีที่นอนนุ่มๆมีตุ๊กตาให้ซุกไหม เวลาหนูร้องมีใครมาดูแลหนูไหม ผมอยากจะให้เจ้าตัวเล็กกลับมาอยู่กับผมอีก ผมรักเจ้าตัวเล็กตัวนี้มากเลยครับไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพียงแค่ 7 วันทำให้ผมรู้สึกได้ขนาดนี้ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันและผมเวลาเอามือไปแตะดินที่ฝังเจ้าตัวเล็กอยู่ ผมจะบอกกับเจ้าตัวเล็กเสมอว่า พ่อรักหนูนะพ่อคิดถึงหนูนะ ถ้าหนูไม่รู้จะไปไหนหนูมาเกิดใหม่เรากลับมาอยู่ด้วยกันมาเจอกันอีกนะ ...ผมคิดถึงเจ้าตัวเล็กมากครับ จนไม่รู้จะบอกออกมาเป็นคำพูดยังไง........... ขอบคุณครับสำหรับคนที่อ่านเรื่องของผมจนจบ
ความรู้สึกและผูกพันกับแมวที่เจอกันเพียง 7 วัน คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม??