คือเราเกิดมาตอนเด็กๆเคยมีพ่อ 4-5 ขวบ แล้วทีนี้แม่เราก็เลิกกับพ่อ แล้วเราก็มาอยู่กับยาย มีบางเสาร์อาทิตย์ที่ไปอยู่กับแม่แล้วก็พ่อเลี้ยง(พ่อใหม่)แต่เราอยู่กับยายตั้งแต่ ป.1 จนตอนนี้จะขึ้นม.2 ผู้ใหญ่หลายคนคงคิดว่ามันเป็นแค่ปัญหาเล็กๆของเด็กแต่นี้พึ่งเริ่มต้นค่ะ ตอนป.3 ย้ายไปอยู่กับแม่แล้ว แค่ปีเดียวแล้วก็ย้ายมาอยู่กับยาย ตอนป.6 เกิดปัญหาครั้งแรกคือตอนนั้นทะเลาะกับเพื่อนสนิท ด้วยความที่ตัวเองเป็นเด็กเงียบไม่ค่อยมีเพื่อนแล้วนั้นก็เป็นครั้งแรกที่เราทะเลาะกับเพื่อนเราทำตัวไม่ถูกเลยด่ากลับไปเพราะเพื่อนด่ามาก่อน ตอนนี้คิดได้ว่าทำผิดมากๆ;-; จนเกือบตัดเพื่อนแต่กลับมาคืนดีกัน แต่พอขึ้นม.1 เทอม 1 ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้นค่ะ แต่เพื่อนสนิทเราย้ายออกตอนป.6 นามสมมุติ ก. แล้วเพื่อนที่ขึ้นมาม.1 กับเราด้วยก็ขอเรียกนามสมมุติ พ. ป. แต่ ป. อยู่คนละห้องกับเรา คือเขาเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ดีมากจนเราอิจฉา55 แต่ พ. อยู่ห้องเดียวกับเราก็มีบางที่ถูกแกล้ง แต่ถึงเราจะไม่ชอบ แต่ก็ต้องทนเพราะเรามีแต่พ.เป็นเพื่อน มีเพื่อนผู้ชายมาด่าแม่เราว่า ก็รู้สึกเหมือนจี้ปม เพราะว่าแม่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะแม่ท้องตอนอายุ 19 คงจะท้องไม่พร้อมมั้งคะ แล้วก็ พ. ที่ตอนนั้นพูดว่า พ่อเมิงอะ เราเลยตอบไปว่า พ่อเราตายแล้ว แล้วก็น้ำตาไหลมาเลย รู้สึกเหมือนเราสำออยอะ ตอนเรามาโรงเรียน กฎของเราคือ 1.ไม่นินทาคนอื่น 2.ไม่แทงใจดำ 3.ต้องยอมตลอด 4.อย่าสำออย อย่าเกินตัว จนมีวันหนึ่งมีเพื่อน ช่วงก่อนปิดเทอมประมาณ 1 เดือน มีคนมาเป่าหู พ. จนต้องแตกกัน แต่ก็คุยแค่ถามคำตอบคำ เป็นอย่างนั้นมาตลอดจนปิดเทอม แต่ก่อนหน้าที่เราจะไม่ได้คุยกับพลอย เราเป็นโรคซึมเศร้า คือเราจะบอกแค่กับ ก. แล้วก็เพื่อนอีกคนนึงที่ไม่ค่อยสนิท นาม ย. แต่เราไม่ได้บอก ย. ว่าเราเป็นจริงๆเราบอกแค่ว่า ถ้าเราเป็นโรคซึมเศร้าอะ แต่พอมาถึงวันนี้คือเราว่าเราเป็นโรคกลัวชุมชนด้วย เคยคิดฆ่าตัวตายเลยรอบมากๆ มีบ้างที่แอบกรีดตัวเอง ขอโทษที่โง่นะคะ แต่ทำแล้วมันช่วยได้สำหรับเรา ตอนยังไม่ปิดเทอมก็มีเพื่อนมาแกล้ง จนเราจินตนาการว่าจะฆ่าเพื่อนคนนั้นยังไงดี เอาคัตเตอร์ปาดคอ? หรือแทงดี ปกติชอบพกคัตเตอร์ พกแล้วสบายใจ เราเคยขอร้องให้ตาพาไปหาหมอ แต่ว่าโรคกลัวชุมชนมันก็เกิดจากตานี่แหละ แต่ก็ไม่อยากให้ยายรู้ เลยไม่ได้ไป เวลาเราทำผิดยายก็จะบอกว่า เลี้ยงมาเสียข้าวสุก ถ้าวันนั้นกูไม่เก็บมามันจะมีวันนี้มั้ย แล้วก็ตีเราอะ;-; จนวันนึงอยากตายจริงๆ พ่อเลี้ยงกับแม่ก็มีปัญหา แม่ก็ประสาท เวลาไม่มีเงินแล้วชอบเป็นอะไรก็ไม่จนเจนเราคิดว่าถ้าเราตายไปมันคงไม่เป็นงี้ แต่พอมาปัจจุบันความคิดความอยากลองที่จะกรีดแขนตัวเองมันก็เยอะขึ้นแทบทุกวันเลย แล้วพ่อเลี้ยงกับแม่ก็แถบจะทะเลาะกันทุกวัน เพราะอยู่บ้านหลังเดียวกันที่ต่างจังหวัด ความคิดที่ว่า ตายมั้ยไปต่อไม่ไหว ปัญหาเด็กมันขนาดนี้เลยหรอ ถ้าตัดปัญหาเราตอนนี้มันจะดีกว่ามั้ย พิมพ์มาตั้งเยอะลืมบอกว่า เราเป็นเด็กเก็บกดด้วยค่ะ แล้วเราก็พยายามให้น้องชายที่เป็นลูกพ่อเลี้ยงกับแม่อ่ะค่ะ ไม่เจอปัญหาแบบเรา เลี้ยงแบบดีๆ เวลาเขาทะเลาะกันก็จะพาไปที่อื่น เวลสเราอยากตายเราก็นึกถึงน้องเพราะว่าน้องจะเป็นแบบเราไม่ได้ แล้วความฝันของเราก็ด้วย แต่มันก็รู้สึกแบกไม่ไหวทุกอย่างเลยค่ะ อยากปล่อยวาง อยากหายไปจากโลก เราพยายามทำใ้ห้ตัวเองมีความสุขแต่เหมือนจะแย่กว่าเดิม ตอนนี้เราก็เป็นบ้าแล้วค่ะ กำหนดวันตายตัวเอง ไม่แน่ก็ตายก่อนวันที่กำหนดอีกค่ะ ปัญหานี้มันปัญญาอ่อนสำหรับผู้ใหญ่มั้ยคะ ถ้าบางคนคิดว่านี้แต่งก็สามารถถามเจาะลึกกว่านี้ได้นะคะ;-; เหมือนเด็กแก่เด็กเลยเรา ขอโทษค่ะ เราคิดเราคิดว่าเราเป็นเด็กที่เหมือนผู้ใหญ่ แต่เหมือนเด็กแก่แดดมากกว่า._. บ้าไปแล้วเราเนี่ย ขอบคุณกระทู้ที่ให้ระบายค่ะ;-;