เราเป็นหัวหน้างานมาได้ปีกว่า ทำลูกน้องผู้หญิง ร้องไห้มา 2 หน ตอนนี้เราเลยเครียดไปเลยค่ะ
เกริ่นก่อน เราเป็นคนทำงานจริงจังมาก ผลประเมินดีกว่ามาตรฐาน ตอนนี้ก็เตรียมสอบเลื่อนขั้นเร็วกว่าปกติ ที่ผ่านมาลูกน้องคนอื่น เราจะจัดสรรงานอย่างเท่าเทียม ให้ทุกคนมีผลงาน ส่งเสริมสนับสนุน แบบเชียร์สุดๆๆ จนมาเจอน้องผู้หญิงหนึ่ง จบ ปวส. ก็ค่อนข้างสูงในมุมเรา อายุ 20 ต้นๆ และน้องคนนี้เราทำร้องไห้มา 2 หน หลักๆ เรื่องงาน
หนแรก น้องเค้าชอบแอบไปอยู่ต่างพื้นที่ทำงานบ่อยครั้ง พื้นที่นั้นค่อนข้างลับหูลับตาเรา (พื้นที่นั้นเคยเป็นที่ทำงานเก่าของน้อง ซึ่งไม่ค่อยมีงานแล้ว จึงจัดสรรน้องมาให้เรา) และน้องก็ไม่แจ้งให้ทราบ เราเลยสั่งห้าม โดยถ้าต้องการไปก็ต้องบอก จากนั้นร้องไห้ Y_Y เราแอบคิดถ้าไม่ผิดจะร้องไห้ทำไม... แต่ก็อ้างเราว่าไปทำนู่นนี่นั่น
หนที่2 เราใช้ไปเพิ่มทักษะ เพื่อมีรายได้เพิ่มขึ้น และทำงานได้หลากหลาย แต่น้องไม่ยอมไปสักที อ้างว่างานยาก กลัวไปทุกสิ่ง ติดทำนั่นนี่นู่น จริงๆแล้วงานว่างมาก และสิ่งที่ทำไม่เกิดทักษะใดๆ คืออารมณ์งานที่ น้องเค้าอยากทำคืองานพิมพ์เอกสาร แต่งบอร์ด จัดป้าย ซึ่งสบายมาก แต่หัวหน้าใหญ่เราบอกไม่ได้ จากนั้นร้องไห้ Y_Y
ตอนนี้เรากลุ้มใจ จะทำงานร่วมกับน้องผู้หญิงนี้ไหวไหม ทุกวันนี้เราแตะแทบไม่ได้ แตะปุ๊บร้องไห้ปั๊บ และฟ้องเพื่อนร่วมงานเก่าของน้อง เราเลยเหมือนเป็นผู้ผิด
ซึ่งเราไม่เข้าใจ คนที่ร้องไห้คือคนที่ทุกคนเห็นใจก่อน พอร้องไห้ก็สามารถเรียกร้องอะไรมากมาย เฮ้อ..เครียดค่ะ
จากนี้เราคงต้องคุยกับหัวหน้าใหญ่เรา น้องคงรับงานที่มีความกดดันไม่ไหว และไม่อยากอยู่กับหัวหน้าที่ทำงานอย่างจริงจังแบบเรา และอาจต้องหาพื้นที่ comfort zone ให้น้องเค้า
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่านที่เราระบาย
เจอลูกน้องเซนซิทีฟ ร้องไห้บ่อย ทำยังไงดีคะ
เกริ่นก่อน เราเป็นคนทำงานจริงจังมาก ผลประเมินดีกว่ามาตรฐาน ตอนนี้ก็เตรียมสอบเลื่อนขั้นเร็วกว่าปกติ ที่ผ่านมาลูกน้องคนอื่น เราจะจัดสรรงานอย่างเท่าเทียม ให้ทุกคนมีผลงาน ส่งเสริมสนับสนุน แบบเชียร์สุดๆๆ จนมาเจอน้องผู้หญิงหนึ่ง จบ ปวส. ก็ค่อนข้างสูงในมุมเรา อายุ 20 ต้นๆ และน้องคนนี้เราทำร้องไห้มา 2 หน หลักๆ เรื่องงาน
หนแรก น้องเค้าชอบแอบไปอยู่ต่างพื้นที่ทำงานบ่อยครั้ง พื้นที่นั้นค่อนข้างลับหูลับตาเรา (พื้นที่นั้นเคยเป็นที่ทำงานเก่าของน้อง ซึ่งไม่ค่อยมีงานแล้ว จึงจัดสรรน้องมาให้เรา) และน้องก็ไม่แจ้งให้ทราบ เราเลยสั่งห้าม โดยถ้าต้องการไปก็ต้องบอก จากนั้นร้องไห้ Y_Y เราแอบคิดถ้าไม่ผิดจะร้องไห้ทำไม... แต่ก็อ้างเราว่าไปทำนู่นนี่นั่น
หนที่2 เราใช้ไปเพิ่มทักษะ เพื่อมีรายได้เพิ่มขึ้น และทำงานได้หลากหลาย แต่น้องไม่ยอมไปสักที อ้างว่างานยาก กลัวไปทุกสิ่ง ติดทำนั่นนี่นู่น จริงๆแล้วงานว่างมาก และสิ่งที่ทำไม่เกิดทักษะใดๆ คืออารมณ์งานที่ น้องเค้าอยากทำคืองานพิมพ์เอกสาร แต่งบอร์ด จัดป้าย ซึ่งสบายมาก แต่หัวหน้าใหญ่เราบอกไม่ได้ จากนั้นร้องไห้ Y_Y
ตอนนี้เรากลุ้มใจ จะทำงานร่วมกับน้องผู้หญิงนี้ไหวไหม ทุกวันนี้เราแตะแทบไม่ได้ แตะปุ๊บร้องไห้ปั๊บ และฟ้องเพื่อนร่วมงานเก่าของน้อง เราเลยเหมือนเป็นผู้ผิด
ซึ่งเราไม่เข้าใจ คนที่ร้องไห้คือคนที่ทุกคนเห็นใจก่อน พอร้องไห้ก็สามารถเรียกร้องอะไรมากมาย เฮ้อ..เครียดค่ะ
จากนี้เราคงต้องคุยกับหัวหน้าใหญ่เรา น้องคงรับงานที่มีความกดดันไม่ไหว และไม่อยากอยู่กับหัวหน้าที่ทำงานอย่างจริงจังแบบเรา และอาจต้องหาพื้นที่ comfort zone ให้น้องเค้า
ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาอ่านที่เราระบาย