สวัสดีค่ะทุกคนที่มาอ่านกระทู้ของเรา ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ
เราคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว หลังจากที่พ่อเราเสียไป 1 ปีกว่าๆด้วยโรคมะเร็งตับเราก็อยู่กับแม่สองคน ผ่านมา 2-3 เดือนที่พ่อเสียไป
เรานอนร้องไห้ทุกคืน คิดถึงท่านมาก ท่านเป็นคนมีสังคมใหญ่และดี พ่อเป็นคนพาเราไปเที่ยวด้วยตลอดมีเวลาว่างก็จะพาไปพ่อกับเราไลฟ์สไตล์เข้าขากันมากลุยๆแมนๆแต่เราเป็นผู้หญิงนะคะ เวลามีหนังเรื่องไหนน่าสนใจพ่อเราก็จะจองตั๋วให้ตลอดไปแล้วพาไปดู แต่แม่ไม่ค่อยเป็นเหมือนคุณพ่อ เช้า-ค่ำทำงาน กลับมาพักผ่อนแบบนี้ทุกวันส่วนวันหยุดก็มีไปเที่ยวเป็นครอบครัวกันบ้างแต่แม่ก็ไม่ค่อยอยากไปพ่อต้องบังคับตลอด หลังจากที่คุณพ่อเสียไปเราก็ไม่ค่อยชินและปรับตัวยังไม่ได้ เพราะ อายุเพียงแค่ 16 ปี ตอนนี้ 17 แล้ว หลังจากนั้นเราเริ่มทำใจได้แต่ก็ไม่ได้ 100% หรอก เราก็อยู่กับแม่มาเราดูออกเหมือนแม่จะพยายามทำทุกอย่างคล้ายพ่อ แต่เราก็บอกแม่ตลอดว่าถ้ามันไม่เป็นตัวเองก็ไม่ต้องทำก็ได้ เสาร์อาทิตย์ก็มีไปเที่ยวด้วยกันคะมีความสุขมากถ้าคุยกันดีดีไม่มีเรื่องทะเลาะกัน แม่เราก็น่ารัก ใจดี แต่เวลาทะเลาะกันเรื่องเล็กๆมีปากเสียงกัน เรามักจะไม่ชอบเลยแม่พูดคำแต่ละคำแทงใจเรามาก ขึ้นเสียงใส่ พูดจาแรงๆ เหมือนไม่อยากมีเราเป็นลูก บางครั้งชอบเอาของที่พ่อให้เราไปแจกเด็กคนอื่นโดยที่ไม่บอก เช่น กระเป๋าของเราที่พ่อซื้อให้เอาไปให้เด็กข้างบ้าน แม่บอกกับเราว่า เราไม่ได้ใช้มัน แต่เราแค่อยากเก็บไว้เพราะเป็นของที่พ่อซื้อให้ แม่ก็ไม่เข้าใจเราว่าเราว่าเราขี้งก ของแค่นี้แบ่งให้คนอื่นไม่ได้ เราร้องเราเถียงเราพูดไปว่า มันคือของที่พ่อซื้อให้ แม่ก็ด่าๆเราว่าเรื่องแค่นี้ จากนั้นก็เอารองเท้าไปให้บ้างซึ่งเป็นของเรา เอาไปให้ไม่ถามเราสักคำ ทะเลาะกันอีก ส่วนรอบนี้ใหญ่ขึ้น ขายรถของเราที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเป็นรถเวสป้าคันเล็กสีชมพู เราดีใจมากที่พ่อซื้อให้และมันเป็นของชิ้นสุดท้ายที่พ่อได้ทิ้งไว้ให้เรา ของขวัญวันเกิดปีสุดท้าย แม่เคยบอกเราแล้วว่าจะขายเราไม่ยอม เห็นเงียบไปสัก 5 เดือนเราก็คิดว่าแม่จะไม่ขายแล้ว เรากลับมาจากโรงเรียนตอนเย็น จะขับรถไปบ้านอาแต่กลับมาที่บ้านรถของเราไม่อยู่แล้ว แม่ขายเพราะว่าเราไม่ขับ แต่เราขับมันตลอด เราเป็นคนขับรถไม่ถนัดเราจะไว้ขับไปไหนมาไหนเวลาจะซื้อของได้ไม่ต้องพึ่งแม่ให้พาไป หลังจากนั้นมีเรื่องเล็กๆน้อยที่ต้องทะเลาะกันบ่อยๆ เราคิดว่าแม่อาจจะไม่อยากมีเราแล้ว เราคิดอยากฆ่าตัวตายตลอดคิดว่าถ้าแม่ไม่มีเราแม่คงมีความสุขมาก เราร้องไห้ทุกคืนร้องไห้บ่อยมาก เราไม่บอกใครเก็บไว้คนเดียว อยากไปพบแพทย์แต่กลัวแม่ด่าเราว่าปัญญาอ่อน เวลาทะเลาะกับแม่ทีไร แม่ชอบพูดว่าสักวันวันไหนตื่นมาแล้วจะไม่เจอกูแล้วอย่ามาร้องเรียกนะ สักวันกูจะไปไม่บอก ชอบด่าชอบว่าเราแรงๆเราเลยคิดว่าถ้าท่านพูดมาแบบนี้แล้วคือท่านไม่อยากมีเราเป็นลูก มันทำให้เราอยากไปจากท่านอยากตาย เราเคยคิดเอามีดมาแทงตัวเองหรือกินยาพาราให้ตายๆไป เราเป็นบ่อยมากเวลาทะเลาะกันเราเป็นคนที่ร้องไห้แล้วมักจะร้องไม่หยุดหยุดยาก เราเครียดมากกลัวว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า เราไปเล่นแบบทดสอบ ได้คะแนน 16 คะแนน มันคือเป็นโรคซึมเศร้าค่อนข้างมาก เราควรทำยังไงดีคะ
เราจะเป็นโรคซึมเศร้าไหม?
เราคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือป่าว หลังจากที่พ่อเราเสียไป 1 ปีกว่าๆด้วยโรคมะเร็งตับเราก็อยู่กับแม่สองคน ผ่านมา 2-3 เดือนที่พ่อเสียไป
เรานอนร้องไห้ทุกคืน คิดถึงท่านมาก ท่านเป็นคนมีสังคมใหญ่และดี พ่อเป็นคนพาเราไปเที่ยวด้วยตลอดมีเวลาว่างก็จะพาไปพ่อกับเราไลฟ์สไตล์เข้าขากันมากลุยๆแมนๆแต่เราเป็นผู้หญิงนะคะ เวลามีหนังเรื่องไหนน่าสนใจพ่อเราก็จะจองตั๋วให้ตลอดไปแล้วพาไปดู แต่แม่ไม่ค่อยเป็นเหมือนคุณพ่อ เช้า-ค่ำทำงาน กลับมาพักผ่อนแบบนี้ทุกวันส่วนวันหยุดก็มีไปเที่ยวเป็นครอบครัวกันบ้างแต่แม่ก็ไม่ค่อยอยากไปพ่อต้องบังคับตลอด หลังจากที่คุณพ่อเสียไปเราก็ไม่ค่อยชินและปรับตัวยังไม่ได้ เพราะ อายุเพียงแค่ 16 ปี ตอนนี้ 17 แล้ว หลังจากนั้นเราเริ่มทำใจได้แต่ก็ไม่ได้ 100% หรอก เราก็อยู่กับแม่มาเราดูออกเหมือนแม่จะพยายามทำทุกอย่างคล้ายพ่อ แต่เราก็บอกแม่ตลอดว่าถ้ามันไม่เป็นตัวเองก็ไม่ต้องทำก็ได้ เสาร์อาทิตย์ก็มีไปเที่ยวด้วยกันคะมีความสุขมากถ้าคุยกันดีดีไม่มีเรื่องทะเลาะกัน แม่เราก็น่ารัก ใจดี แต่เวลาทะเลาะกันเรื่องเล็กๆมีปากเสียงกัน เรามักจะไม่ชอบเลยแม่พูดคำแต่ละคำแทงใจเรามาก ขึ้นเสียงใส่ พูดจาแรงๆ เหมือนไม่อยากมีเราเป็นลูก บางครั้งชอบเอาของที่พ่อให้เราไปแจกเด็กคนอื่นโดยที่ไม่บอก เช่น กระเป๋าของเราที่พ่อซื้อให้เอาไปให้เด็กข้างบ้าน แม่บอกกับเราว่า เราไม่ได้ใช้มัน แต่เราแค่อยากเก็บไว้เพราะเป็นของที่พ่อซื้อให้ แม่ก็ไม่เข้าใจเราว่าเราว่าเราขี้งก ของแค่นี้แบ่งให้คนอื่นไม่ได้ เราร้องเราเถียงเราพูดไปว่า มันคือของที่พ่อซื้อให้ แม่ก็ด่าๆเราว่าเรื่องแค่นี้ จากนั้นก็เอารองเท้าไปให้บ้างซึ่งเป็นของเรา เอาไปให้ไม่ถามเราสักคำ ทะเลาะกันอีก ส่วนรอบนี้ใหญ่ขึ้น ขายรถของเราที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเป็นรถเวสป้าคันเล็กสีชมพู เราดีใจมากที่พ่อซื้อให้และมันเป็นของชิ้นสุดท้ายที่พ่อได้ทิ้งไว้ให้เรา ของขวัญวันเกิดปีสุดท้าย แม่เคยบอกเราแล้วว่าจะขายเราไม่ยอม เห็นเงียบไปสัก 5 เดือนเราก็คิดว่าแม่จะไม่ขายแล้ว เรากลับมาจากโรงเรียนตอนเย็น จะขับรถไปบ้านอาแต่กลับมาที่บ้านรถของเราไม่อยู่แล้ว แม่ขายเพราะว่าเราไม่ขับ แต่เราขับมันตลอด เราเป็นคนขับรถไม่ถนัดเราจะไว้ขับไปไหนมาไหนเวลาจะซื้อของได้ไม่ต้องพึ่งแม่ให้พาไป หลังจากนั้นมีเรื่องเล็กๆน้อยที่ต้องทะเลาะกันบ่อยๆ เราคิดว่าแม่อาจจะไม่อยากมีเราแล้ว เราคิดอยากฆ่าตัวตายตลอดคิดว่าถ้าแม่ไม่มีเราแม่คงมีความสุขมาก เราร้องไห้ทุกคืนร้องไห้บ่อยมาก เราไม่บอกใครเก็บไว้คนเดียว อยากไปพบแพทย์แต่กลัวแม่ด่าเราว่าปัญญาอ่อน เวลาทะเลาะกับแม่ทีไร แม่ชอบพูดว่าสักวันวันไหนตื่นมาแล้วจะไม่เจอกูแล้วอย่ามาร้องเรียกนะ สักวันกูจะไปไม่บอก ชอบด่าชอบว่าเราแรงๆเราเลยคิดว่าถ้าท่านพูดมาแบบนี้แล้วคือท่านไม่อยากมีเราเป็นลูก มันทำให้เราอยากไปจากท่านอยากตาย เราเคยคิดเอามีดมาแทงตัวเองหรือกินยาพาราให้ตายๆไป เราเป็นบ่อยมากเวลาทะเลาะกันเราเป็นคนที่ร้องไห้แล้วมักจะร้องไม่หยุดหยุดยาก เราเครียดมากกลัวว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า เราไปเล่นแบบทดสอบ ได้คะแนน 16 คะแนน มันคือเป็นโรคซึมเศร้าค่อนข้างมาก เราควรทำยังไงดีคะ