เหตุการณ์ ก่อนสิ้นปี
เรื่องนี้จะติดตาและติดอยู่ในความทรงจำเสมอ
วันที่เค้าบอกว่า"ไม่รักเราแล้ว" วันที่ "เค้าบอกว่าเค้ามีคนอื่น"
ภาพทุกภาพ วนเวียนกลับมาเหมือนในหนัง พร้อมกับความรู้สึกเหมือนตกจากตึก 20 ชั้น
คำถามมากมายเข้ามาในหัว ล้วนแต่ขึ้นต้นว่าทำไม ๆๆๆๆ
เมื่อสัปดาห์ก่อนยังคุยกันเองแต่งงาน เมื่อไม่กี่วันก่อนยังคุยกันเรื่องไปเที่ยวต่างประเทศ
ยังชวนกันไปฉลองปีใหม่ที่ร้านประจำ ยังมีอะไรๆที่คุยกันไว้เยอะแยะไปหมด
เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ในหัวมีแต่คำถามเต็มไปหมด
เราคบกับแฟนมาแปดปี ใช้ชีวิตร่วมกันมา ตลอด ช่วง 3 ปีหลังเค้าต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด และกลับมาทุกเสาร์-อาทิตย์
เรารักกัน ดูแลกันมา ไม่มีทีท่าว่าจะมีปัญหาอะไร จนอยู่ดีดี ก็เหมือนมี ฟ้าผ่าลงกลางหัว ว่าเค้าไม่รักเรา เค้ามีคนอื่น
เราพยายามยื้อเค้า เพราะเรารักเค้า เราคิดแค่นั้น แค่ นอกใจครั้งเดียว ไม่เป็นไรหรอก ยื้อกันไปๆมาอยู่ 2-3 วันจนหลังปีใหม่ ตัวเราก็ไม่ไหวเอง เราทนอยู่กับคนที่ไม่รักเราไม่ได้ เรารู้สึกแค่ต้องทำเพื่อตัวเอง เลยบอกเค้า ให้เก็บของออกจากบ้านไป ไปอยู่กับตัวเอง ไปอยู่กับคนใหม่ หรืออะไรก็ช่าง
นับจากวันนั้น จนถึงวันนี้ คืนนี้เป็นคืนที่ 3 ที่เรานอนคนเดียว วันแรก ร้องไห้ จนไม่รู้จะไปต่อยังไง วันถัดมาเราเริ่มไปทำงานก็ร้องไห้เพราะมีคนที่รักเรามากมายเข้ามาเป็นห่วง ปลอบใจ ขนาดนั่งรถไฟใต้ดินกลับบ้าน ก็ยังร้องไห้ วันนี้วันที่ 3 แล้ว เราร้องไห้น้อยลงเยอะ ร้องเพราะเสียดายเวลา ร้องเพราะ ความผูกพัน แต่ไม่ได้ร้องไห้เพราะรักเค้าอีกแล้ว และต้องขอบคุณแม่ที่ อยู่ข้างๆตลอดไม่ไปไหน
เราอาจจะเป็นคนที่ศูนย์เสียในความสัมพันธ์นี้ แต่จริงๆเราก็แค่ "เสียคนที่ไม่รักเรา" ไปคนหนึ่ง พอหันกลับมามองแล้ว มีคนมากมายที่รายล้อมเรา รักเรา เป็นกำลังใจให้เรา เรารักตัวเองมากขึ้น เราเข้มแข็งขึ้น แล้วมองย้อนกลับไป ตลอด 8 ปีที่ผ่านมา
เราเสียโอกาส ในชีวิตมากมายเพื่อให้รักไปรอด เราหลงลืมความเป็นตัวเองไปโดยมีแค่เค้าในชีวิต เราให้เวลาแม่น้อยมากถ้าเทียบกับที่ให้เวลาเค้า เรายิ่งให้เวลาตัวเองน้อยลงไปอีก เพราะมัวแต่คิดถึงเค้า เราเครียดจนเป็นโรคซึมเศร้า เพราะเค้าย้ายไปทำงานไกลๆ แปดปีมันนานนะ แต่มันอาจจะนานพอแล้วแหละ ถึงเวลาของตัวเองแล้ว
เราในวัย 31 การมีรักครั้งใหม่ไม่ได้อยู่ในแผนการ หรือหัวคิดเลย แค่หวังว่า หากซักวัน โลกหมุนใครเข้ามา ขอให้รักเราแบบที่เราเป็น เราที่สดใส มั่นใจ และแข็งแกร่ง เราที่เชื่อมั่น ในความสุขที่สร้างขึ้นได้เองจากสองมือของตัวเอง ไม่ใช่คนอื่น
ลาก่อนความรักของฉัน เราคงมากันได้ไกลแค่นี้
Story by PaLm Jutamas
Credit ภาพ จากเพจ "americano"
ลาก่อนความรักของฉัน
เหตุการณ์ ก่อนสิ้นปี
เรื่องนี้จะติดตาและติดอยู่ในความทรงจำเสมอ
วันที่เค้าบอกว่า"ไม่รักเราแล้ว" วันที่ "เค้าบอกว่าเค้ามีคนอื่น"
ภาพทุกภาพ วนเวียนกลับมาเหมือนในหนัง พร้อมกับความรู้สึกเหมือนตกจากตึก 20 ชั้น
คำถามมากมายเข้ามาในหัว ล้วนแต่ขึ้นต้นว่าทำไม ๆๆๆๆ
เมื่อสัปดาห์ก่อนยังคุยกันเองแต่งงาน เมื่อไม่กี่วันก่อนยังคุยกันเรื่องไปเที่ยวต่างประเทศ
ยังชวนกันไปฉลองปีใหม่ที่ร้านประจำ ยังมีอะไรๆที่คุยกันไว้เยอะแยะไปหมด
เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ในหัวมีแต่คำถามเต็มไปหมด
เราคบกับแฟนมาแปดปี ใช้ชีวิตร่วมกันมา ตลอด ช่วง 3 ปีหลังเค้าต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด และกลับมาทุกเสาร์-อาทิตย์
เรารักกัน ดูแลกันมา ไม่มีทีท่าว่าจะมีปัญหาอะไร จนอยู่ดีดี ก็เหมือนมี ฟ้าผ่าลงกลางหัว ว่าเค้าไม่รักเรา เค้ามีคนอื่น
เราพยายามยื้อเค้า เพราะเรารักเค้า เราคิดแค่นั้น แค่ นอกใจครั้งเดียว ไม่เป็นไรหรอก ยื้อกันไปๆมาอยู่ 2-3 วันจนหลังปีใหม่ ตัวเราก็ไม่ไหวเอง เราทนอยู่กับคนที่ไม่รักเราไม่ได้ เรารู้สึกแค่ต้องทำเพื่อตัวเอง เลยบอกเค้า ให้เก็บของออกจากบ้านไป ไปอยู่กับตัวเอง ไปอยู่กับคนใหม่ หรืออะไรก็ช่าง
นับจากวันนั้น จนถึงวันนี้ คืนนี้เป็นคืนที่ 3 ที่เรานอนคนเดียว วันแรก ร้องไห้ จนไม่รู้จะไปต่อยังไง วันถัดมาเราเริ่มไปทำงานก็ร้องไห้เพราะมีคนที่รักเรามากมายเข้ามาเป็นห่วง ปลอบใจ ขนาดนั่งรถไฟใต้ดินกลับบ้าน ก็ยังร้องไห้ วันนี้วันที่ 3 แล้ว เราร้องไห้น้อยลงเยอะ ร้องเพราะเสียดายเวลา ร้องเพราะ ความผูกพัน แต่ไม่ได้ร้องไห้เพราะรักเค้าอีกแล้ว และต้องขอบคุณแม่ที่ อยู่ข้างๆตลอดไม่ไปไหน
เราอาจจะเป็นคนที่ศูนย์เสียในความสัมพันธ์นี้ แต่จริงๆเราก็แค่ "เสียคนที่ไม่รักเรา" ไปคนหนึ่ง พอหันกลับมามองแล้ว มีคนมากมายที่รายล้อมเรา รักเรา เป็นกำลังใจให้เรา เรารักตัวเองมากขึ้น เราเข้มแข็งขึ้น แล้วมองย้อนกลับไป ตลอด 8 ปีที่ผ่านมา
เราเสียโอกาส ในชีวิตมากมายเพื่อให้รักไปรอด เราหลงลืมความเป็นตัวเองไปโดยมีแค่เค้าในชีวิต เราให้เวลาแม่น้อยมากถ้าเทียบกับที่ให้เวลาเค้า เรายิ่งให้เวลาตัวเองน้อยลงไปอีก เพราะมัวแต่คิดถึงเค้า เราเครียดจนเป็นโรคซึมเศร้า เพราะเค้าย้ายไปทำงานไกลๆ แปดปีมันนานนะ แต่มันอาจจะนานพอแล้วแหละ ถึงเวลาของตัวเองแล้ว
เราในวัย 31 การมีรักครั้งใหม่ไม่ได้อยู่ในแผนการ หรือหัวคิดเลย แค่หวังว่า หากซักวัน โลกหมุนใครเข้ามา ขอให้รักเราแบบที่เราเป็น เราที่สดใส มั่นใจ และแข็งแกร่ง เราที่เชื่อมั่น ในความสุขที่สร้างขึ้นได้เองจากสองมือของตัวเอง ไม่ใช่คนอื่น
ลาก่อนความรักของฉัน เราคงมากันได้ไกลแค่นี้
Story by PaLm Jutamas
Credit ภาพ จากเพจ "americano"