ถึงเพื่อน

เพื่อนเอ๋ย... ฉันมีอะไรตั้งมากมายที่อยากเล่าให้แกฟัง
ฉันมีอะไรต่อมิอะไรหลายสิ่งที่อยากจะอวด
แต่ตอนนี้ฉันได้แค่ร้องไห้ท่ามกลางเสียงพระสวด
ทุกอย่างเหมือนก้อนกรวดไม่มีความหมายอะไรเลย

.
 
ความสำเร็จ... ที่ไม่ได้มีเอ็งร่วมอยู่ชื่นชม
มันรู้สึกเฉยๆ ใช่! มันเฉยๆ
นั่นแหละฉันพยายามพล่ามบอกเป็นภาษากวีแล้วที่เอ่ย
ไฉนเลยถึงไม่ไพเราะ มีแต่คราบน้ำตา

.

 
เวลา... ฉันเปรียบให้เป็นเหมือนกับสายลม
ความรัก... ฉันเปรียบให้เป็นเหมือนกับสายฝน
แล้วลมแรงๆ ก็พัดพาเมฆฝนไปเสียไกล
เหลือไว้แค่ความรู้สึกที่ยังหนาว หนาวจนจับขั้วหัวใจ

9/3/65