สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราเป็นเพื่อนกัน แต่ความรู้สึกและแววตาที่แสดงออกมามันมากกว่าเพื่อน ไปกินข้าวด้วยกัน ไปรับไปส่งโดยไมบ่นสักคำ เขาพิเศษสำหรับเรา เวลาเรามีปัญหากับแฟน ปล.เมื่อก่อน เขาก็คอยอยู่ข้างเรา แต่เราไม่เคย พูดดีๆด้วย เราปากเสีย ปากไม่ตรงกับใจ ทีแรกเราก็ไม่คิดอะไรกับเขานะคะแต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆเวลาเราไม่สบายใจเรารู้สึกว่าเรามีเขาแล้วเราก็อุ่นใจ จะไปไหนเขาก็พาไป บอกไปส่งเขาก็รีบมา เขาก็มีแฟนมีคนคุยอยู่นะคะ เราสับสนมาก หรือว่าแค่ผูกพันกันเพราะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับเขากันแน่และเขารู้สึกกับเราอย่างไร เพราะที่ทุกอย่างที่เขาแสดงออกมา เรากลัวเราคิดไปเองคนเดียว เราคุยกันนานๆครั้ง แต่คุยกันแบบเพื่อน ด่ากันตลอดไม่เคยพูดจาดีๆ เราเป็นคนไม่แสดงออก ชอบทำท่าทีว่ารำคาญเขา ปากหมาใส่เขาเรื่อยๆ เทศกาลต่างๆบางครั้งเราก็อยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้อยู่สองต่อสองนะคะ เราจะมีเพื่อนอีกคนอยู่ด้วย เรารู้สึกว่าเขาให้ความสำคัญกับเราในระดับหนึ่ง ถ้าเราไม่คิดไปเองนะ😅 แต่พอมาสองสามวันที่ผ่านมาเขาเปลี่ยนไปเยอะมาก ทำตัวไม่เหมือนเดิม แปลกๆไป อ้อ ลืมเล่า คือเพื่อนของเขามาชอบเราเมื่อประมานก่อนที่เขาจะทำตัวแปลกๆสักอาทิตย์นึง เราก็ไม่รู้เพราะเหตุผลนี้เปล่า ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง หรือว่าเขาจะไม่เคยคิดอะไรกับเราตั้งแต่แรกอยู่แล้วเลยออกมาก่อนที่มันจะเลยเกินกว่าเพื่อนไปมากกว่านี้ หรือว่าเราควรหยุดความรู้สึกเอาไว้เท่านี้ดีคะ เป็นเพื่อนกันมันคงจะดีที่สุด
มากกว่า... เพื่อน