อยากตัดแม่ออกจากชีวิตได้ไหม

เราเป็นคนนึงที่เกิดจากความไม่พร้อมของพ่อ-แม่ จนสุดท้ายเราได้ไปอยู่กับปู่-ย่าตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ (ซึ่งปู่-ย่า ดูแลเราดีมาก จนเรไม่รูสึกด้อยกว่าคนอื่น) พ่อกับแม่เราก็ต่างไปมีครอบครัวใหม่ทั้งคู่ แม่ไปอยู่ตปท. เจอกัน 1-2 ปี/ครั้ง แม่เราเป็นคนที่เอาแต่ใจ บังคับเราทุกอย่าง ถ้าเราไม่ทำตามก็จะโทรมาด่า มาว่าย่าเรา ว่าทำไมเลี้ยงเราไม่ดี ทำไมเลี้ยงให้นิสัยแบบนี้ หาว่าเราเกลียดเขาบ้างสารพัด แม้กระทั่งบอกว่าถ้าเราตายๆไปก็ดี แม่คงมีความสุขกว่านี้

ช่วงที่เราเข้ามหาลัยแม่เราเริ่มเรียกร้องมากขึ้น เช่น แม่เราจะชอบกลับมาเมืองไทยตอนช่วงเปิดเทอม แล้วก็บังคับให้เราไปเที่ยวตจว.ด้วย (มันก็ดีที่ได้เที่ยวแหล่ะ แต่นี่ต้องเรียน มันเปิดเทอมแล้ว) ถ้าไปเสาร์-อาทิตย์ มันก็ไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ แต่ไปจ.-ศ.ไง ไปทีเป็นอาทิตย์ พอเราบอกติดเรียนทเขาก็ด่าเราว่า "นานๆแม่จะกลับมานะ" "ไม่คิดจะเจอแม่บ้างหรอ" บลาๆๆๆ

หนักสุดก็คือ แม่เราพาสามีและครอบครัวเขามา แล้วบังคับให้เราไปเที่ยวอีกเช่นเดิม ตอนแรกเราไม่ไป แต่เราสงสารย่า ที่ต้องมาโดนด่า เลยตัดสินใจหยุดเรียนแล้วไปเที่ยวด้วย แต่สิ่งที่ได้คือ..... เราต้องไปดูแลครอบครัวเขา ต้องไปตามเอาใจ ทำทุกอย่างที่เขาต้องการ เราก็ได้แต่บอกตัวเองให้อดทน เพื่อย่าจะได้ไม่ต้องมาเสียใจกับคำพูดแม่เรา

หนักกว่าเรื่องนี้ก็คือ แม่มารู้ว่าเรามีเงิน (เราเรียกสายกราฟิก มีรับงานบ้าง พอเป็นค่าข้าว) แม่ก็ทั้งโทร ทั้งไลน์มาขอเงินเรา พอเราบอกไม่มีก็ให้ไปขอย่า ทั้งๆที่เขาทำงานอยู่ตปท. คนที่ส่งเราเรียนก็ย่ากับพ่อเรา แม่เรายังไม่หยุดเรียกร้องเท่านี้ ยังเรียกร้องให้เราบินไปหาที่ตปท. แต่เราไม่ไป เขาก็มาหาว่าเราไม่เคยรัก มาบอกว่า "ชั้นเป็นแม่แกนะ ทำไมแกไม่เชื่อฟังชั้น"

บางทีเราก็เสียใจนะ ว่าทำไมแม่ไม่รักเราบ้าง เราพยายามทำให้เขาเห็นตลอดว่าเราไม่ใช่เด็กเกเกรอะไร ตั้งใจเรียน เกรด 3.8+ ทุกเทอม มหาลัยก็ 3.00+ ตลอด ยังเรียนไม่จบก็มีงานทำ มีส่งให้ย่าใช้ ย่าอยากไปไหนเราก็พาไป อยากได้อะไรเราก็ซื้อให้

แบบนี้เรายังเป็นลูกที่เลวอีกหรอคะ ยังเป็นลูกอกตัญญูอีกใช่ไหม แม่ทำให้เราได้เกิดมาก็จริง แต่ไม่เคยมาสนใจ ไม่เคยส่งเสีย ไม่เคยมาแคร์ว่าเราจะอยู่ยังไง เป็นยังไงทั้งๆท่เราก็พยายามตามใจเขา พยายามทำอย่างที่เขาต้องการ เพราะย่าเราสอนเราเสมอว่า "แม่ยังไงก็เป็นแม่ เขามีสิทธิ์ด่า มีสิทธิ์ว่า เราเป็นลูกอย่าไปเถียงเขา อย่าไปเกลียดเขา ต้องกตัญญูกับแม่ด้วย" นี่เป็นคำที่ย่าสอนเรามาตลอด และเราก็พยายามทำตามที่ย่าสอน แต่บางทีเราก็หมดความอดทนเหมือนกัน

ถ้าเราจะไม่สนใจ ตัดการติดต่อจากแม่ เราจะเป็นคนเลว เป็นคนอกตัญญูไหม

ปล. ไม่รู้แท็กถูกไหมนะคะ แต่อยากถามความรู้สึกคนเป็นแม่ด้วย ว่าทำกับลูกได้ลงได้ยังไง
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่