สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กคนหนึ่งที่อาศัยอยู่กับปู่กับย่าตั้งแต่เด็ก ความทรงจำ วัยเด็กที่มีเกี่ยวกับพ่อแม่ก็คือพ่อกับแม่จะทะเลาะกันตลอดค่ะ และในสถานการณ์ของปู่กับย่าก็จะเป็นการที่ปู่จะคอยข่มเหงย่าตลอด ทั้งคำพูดการกระทำ ก่อนหน้านี้ตอนเด็กเด็กช่วงวัยรุ่นเราก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรมาก จนมาตอนนี้เราอายุได้ 21 ปี หลังจากเข้าไปทำงานหลังจากเข้าไปทำงานในเมืองก็ได้กลับมาอยู่บ้านเพื่อหางานใหม่ที่ อยู่ใกล้บ้าน เพราะเรากับย่าสนิทกันมากแล้วอยาก ใช้เวลาต่างๆอยู่กับย่าให้มากที่สุด  หลังจากที่เรากลับมาอยู่บ้านเราก็ได้พบว่า  ที่ผ่านมาไม่ว่าย่าทำที่ผ่านมาไม่ว่าย่าทำอะไรปู่ก็จะด่าตลอด  ใช้คำพูดใช้คำพูดรุนแรงด่าทอสารพัด จนทำให้จนทำให้ย่าของเราเครียดมากค่ะ ครั้งหนึ่งแม่เคยเล่าให้ฟังว่าย่าโทรไปร้องไห้บอกกับแม่ว่าท่านไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วแต่ท่านต้องทนอยู่เพราะลูกหลานค่ะ ปูของเราเป็นคนค่อนข้างหัวโบราณ แคร์คนนอกมากกว่าคนในบ้านเสมอ ใช้คำพูดใช้คำพูดรุนแรงกับคนในบ้าน ครั้งนึงตอนเราเรียนอยู่ปวช เราเคยโดนครูที่โรงเรียนลวนลามค่ะ แต่ ปู่เรากลับไม่ได้แสดงอาการโกรธครูคนนั้นแต่อย่างใดเลยค่ะแถมยังให้อภัยอีกด้วย  ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นท่านก็จะเข้าข้างคนอื่นเสมอและคนที่ต้องรับเคราะห์แรงกดดันต่างๆก็คือย่ามาตลอด จนมาเช้านี้เห็นย่าทำหน้าเศร้า ย่าบอกว่าปู่ด่าย่าแบบรุนแรงอีกแล้ว เพียงเพราะเรื่องอาหารแมวเท่านั้น  ย่าเราแทบไม่มีแรงทำกับข้าวเลยค่ะ ลองดูออกเลยค่ะว่าย่าเราสิ้นหวังมาก  สีหน้าของท่านอารมณ์ของท่านทำให้รู้เลยค่ะว่าท่านเจ็บปวด เรารู้สึกสงสารย่ามากค่ะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราไม่รู้ยังไงได้บ้างตอนนี้ก็หาอะไรให้ย่ามีความสุข  อะไรที่ย่าบอกว่าท่านอยากทำเราก็พยายามจะทำให้ได้มากที่สุดค่ะ เพื่อนเพื่อนเคยมีประสบการณ์แบบนี้คะแล้วเพื่อนเพื่อนทำยังไงทำยังไงกันบ้าง