ทำไมคนต่างชาติ โดยเฉพาะอเมริกัน เวลาให้สัมภาษณ์อะไร ดูมีความมั่นใจ

จาก คห ที่ 2, 3 และ 5 นะฮะ

_____


ขอขอบคุณคุณ mpORD สำหรับความคิดเห็นที่ 1 และ 4 นะฮะ

ชื่นชมคุณ mpORD เสมอนะฮะ จากการอ่านเรื่องราวของคุณ ในหลายๆ กระทู้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตในเมืองไทยในวัยเด็ก วัยรุ่น
ตั้งแต่สมัยที่อยู่กับพ่อแม่ ชีวิตนักเรียนเอเอฟเอส ชีวิตนิสิตธรรมศาสตร์ ชีวิตในปารีส เรื่องราวของการมาอยู่อเมริกา การทำงาน การปลูกดอกไม้
เรื่องการใช้ชีวิต ความประหยัด เก็บออม

เรื่องเล่าเวลาที่ตัวคุณ หรือ สามีของคุณ มาเมืองไทย

เรื่องการเลี้ยงดูบุตรชาย และ ความสามารถของบุตรชาย

นับเป็นชีวิตที่น่าชื่นชม และ ประสบผลสำเร็จมากๆ ฮะ

การศึกษา ความมุ่งมั่น ความกล้าแสดงออก ความไม่ย่อท้อ การมีวิสัยทัศน์ ความอดทน วิริยะ อุตสาหะ สติปัญญา
ทำให้ชีวิตของคุณ mpORD สามี และ บุตรชาย มาถึงจุดนี้ได้


______


เราเอง ทุกครั้งที่เดินทาง หรือ ทุกครั้งที่อยู่ใน ตปท หลายๆ เมือง

ในหลายๆ กรณีเลย เราสามารถแยกคนไทยออกจากคนเอเชียชาติอื่น และ รู้เลยว่า เป็นคนไทยแน่ๆ

เราดูจากสิ่งสำคัญ 3 อย่างนี้เลย โดยที่คนๆ นั้นยังไม่ต้องเปิดปากพูดอะไรเลย

คือ

1. ท่าเดิน คนไทยส่วนใหญ่ จะเดินทอดน่อง เดินแบบเรื่อยๆ เอื่อยๆ เดินแบบขาดโฟกัส เดินแบบไม่มีจุดหมายปลายทาง
เดินไปเรื่อยๆ ช้าๆ เนิบๆ ดูแล้วส่อถึงบุคลิกที่ขาดความกระตือรือล้น ขาดชีวิตชีวา ขาดความมั่นใจในตัวเองมากๆ
และ ในหลายๆ กรณี ส่อถึงการขาดเซ้ลฟ์เอสตีม หรือ ส่อถึงการมีเซ้ลฟ์เอสตีมที่ไม่สูงด้วย

2. การแสดงออกถึงการขาดความมั่นใจในตัวเอง คือ ความสง่าไม่ค่อยมี ไม่ค่อยอกผายไหล่ผึ่ง
ในหลายๆ กรณี ทำให้คนไทยส่วนใหญ่ถูกคนต่างชาติบางคน เลือกคนไทยเป็นเหยื่อในการบุลลี่

3. การแสดงออกทางใบหน้า จะออกแนวๆ คิ้วขมวด ครุ่นคิด คิดมาก อยู่ตลอดเวลา
แต่ไม่ค่อยพูดจาสื่อสาร หรือ ไม่สื่อสารเลย ทำให้ดูเหมือนไม่มีปาก ไม่มีเสียง ไม่น่าคบหา ขาดเสน่ห์อย่างแรง

(ทั้งๆ ที่บางคน หน้าตาดี สติปัญญาดี การศึกษาดี ความสามารถมี แต่ขาดเสน่ห์ ขาดบุคลิกที่ดี เพราะแสดงออกได้ไม่เต็มที่
เพราะถูกสอนมาแบบนั้น ให้แอ๊บๆ ให้ถ่อมๆ ดูน่ารำคาญมาก และ ดูขาดความจริงใจมาก ใส่หน้ากากตลอดเวลา คนมีสองหน้า หรือ หลายหน้า
มีหลายบุคลิก)

______


จะเล่าให้ฟังว่า เมื่อไม่กี่ปีมานี่เอง มีอยู่วันหนึ่ง เราเดินอยู่ใจกลางย่านธุรกิจของเมืองสำคัญทางธุรกิจแห่งหนึ่งของโลก

ตอนนั้นเป็นเวลาอาหารกลางวัน ที่หน้าร้านอาหารอินเดียร้านหนึ่ง เราเห็นนักธุรกิจนานาชาติกลุ่มหนึ่ง
ประกอบไปด้วยคนสัก 10 คนเห็นจะได้ ที่เห็นชัดๆ คือ มีทั้งฝรั่ง ญี่ปุ่น อินเดีย
สิงคโปร์

และ มีคนเอเชียอีกคนหนึ่ง ถ้าเห็นแต่หน้าตา อาจจะคิดว่าเขาเป็นคนฟิลิปปินส์ อินโด หรือ มาเลย์ก็ได้

แต่เรารู้ว่าผู้ชายหน้าตาดีคนนั้นเป็นคนไทย เพราะตอนที่เขาเดินตามคนชาติอื่นๆ เข้าไปในร้านอาหารอินเดีย
เขามีสีหน้าที่แสดงถึงความอึดอัดใจมากที่ต้องไปกินอาหารที่นั่น เขามองสภาพแวดล้อมภายในร้านด้วยความกังวล

เขาหนัาตาดี แต่งตัวดี แต่เดินไม่ผึ่งผาย ลักษณะการพูดจาไม่ฉาดฉานฉับไว ลักษณะลังเลใจ ขี้เกรงใจ
จากกิริยาที่แสดงออก และ บุคลิกภาพที่ไม่อินเตอร์ ขาดความมั่นใจในตัวเอง ไม่อยากเข้าไปกินอาหารอินเดีย เรารู้เลยว่าเขาเป็นคนไทย

พอเดินผ่านไปใกล้ๆ ก็ได้ยินเขาพูดภาษาอังกฤษสำเนียงไทยจริงๆ ด้วย และ เขาเป็นคนสุดท้ายที่เดินตามคนในกลุ่ม
อีกเกือบ 10 คนเข้าไปในร้านอาหารอินเดียแห่งนั้น

//

บุคลิกภาพแบบไทย และ ความคิดแบบไทย ไม่ได้แย่ไปทั้งหมด แต่ควรปรับใช้ และ ควรทำตัวให้อินเตอร์กัาวทันประชาคมโลกด้วย
อันไหนของเราดี ทำต่อใช้ต่อ อันไหนของฝรั่ง ของญี่ปุ่น ของเกาหลีดี เราเอาเป็นเยี่ยงอย่างบัาง แต่ต้องไม่ลืมความเป็นคนไทย

ประเทศไทยมีของดีๆ เยอะแยะ แต่คนไทยไม่ค่อยรักษาหรอก เช่น เด็กไทยสมัยนี้ไม่รู้จักอาหารไทยหลายอย่าง บางคนไม่รู้จักแกงเขียวหวาน
ไม่รู้จักหัวผักกาดดอง (หัวไชโป๊ว)ผัดไข่ แต่รู้จักอาหารเกาหลี อาหารญี่ปุ่น อาหารฝรั่ง เป็นอย่างดี

นอกจากนี้คนไทยส่วนใหญ่ไม่ค่อยเคารพตัวเองด้วย แต่ยกย่องต่างชาติ

อ้อ แล้วคนไทยส่วนใหญ่ยังแปลกอีกอย่าง คือ มักจะคิดว่าความเจริญต้องวัดด้วยความมั่งคั่ง คอนกรีต แบรนด์เนม เทคโนโลยี ของฉาบฉวย เท่านั้น


//


คนไทยควรยอมรับว่าสังคมไทยที่เป็นแบบทุกวันนี้ เพราะส่วนหนึ่งแล้ว คนไทยบางส่วนเคยชินกับสังคม
ที่อยู่กันแบบกดขี่ข่มเหงผู้อ่อนแอกว่า หรือ การต้องการควบคุมผู้อื่นเพื่อความมั่นคงทางอารมณ์และสถานะ
ของตนเอง(ของผู้ควบคุม หรือ ของผู้กดขี่ข่มเหง)

ในขณะเดียวกันก็มีความคิดเห็นด้วยว่า ในสังคมไทยปัจจุบันนี้ มีเยาวชนหรือคนรุ่นใหม่กลุ่มหนึ่ง
ที่เรียนใน ปท แต่ไม่ได้เรียนโรงเรียนไทยล้วน แล้วพยายามทำตัวเป็นต่างชาติในเมืองไทย แบบนี้ก็ไม่สมดุลย์เลย
เพราะคนเหล่านี้เกิด โต ในไทย