สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12
ผมเตรียมการความห่วงของคุณตั้งแต่ 20 ปีที่แล้ว ปัจจุบัน 62 ขวบ อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆกลางสวนป่าที่ตัวเองปลูกไว้
พออายุ60 ปั๊บผมวางการงานทุกอย่างไว้อย่างไม่ยี่หระอะไรเลย วางกุญแจรถ และไม่เคยขับรถตั้งแต่นั้นมา เคลียหนี้สินทั้งหมด โอนทรัพย์สินให้ลูก ทิ้งกรุงเทพฯ มุ่งเหนือขอบชายแดนพร้อมกับโรคที่พามาด้วยตอนตรวจร่างกายเช่น ไขมันพอกตับ ความดัน เบาหวาน ข้อต่ออักเสบ ตาพร่ามัว หัวใจโต แอลดีแอล ไตรกีเซอไลน์ สูง เอชดีแอลต่ำ หน้ามืดง่าย ทั้งหมดมาจากการทำงานหาเงินอย่างลืมตาย
อยู่ที่นี่สามปี ผมผลิตพืชพันธุ์ธัญญาหาร กินข้าวในนาที่ปลูกไว้กินเอง กข 105 เชียงรายไม่เป็นรองใคร ใช้เตาฟืน ปรุงอาหารกินเอง ผลคือรายการโรคที่ร่างไว้ข้างต้นค่อยๆจางหายไป บางอย่างแทบจะไม่แสดงอาการ อารมณ์ดีมีเวลาอยู่กับตัวเอง อ่านหนังสือเขียนบทกวี ปั่นจักรยานเที่ยว กินข้าวกลางสวนดอกไม้มีผีเสื้อบินสลับไปมาแมลงแยะเพราะแทบไม่ใช้สารเคมีอะไร มีความสุขจนบรรยายไม่ถูก คิดว่าใช้ชีวิตอิ่มแล้ว สร้างผลงานให้สังคมและครอบครัวได้ครบถ้วนแล้ว ไม่เหลืออะไรให้กังวลอีก
พออายุ60 ปั๊บผมวางการงานทุกอย่างไว้อย่างไม่ยี่หระอะไรเลย วางกุญแจรถ และไม่เคยขับรถตั้งแต่นั้นมา เคลียหนี้สินทั้งหมด โอนทรัพย์สินให้ลูก ทิ้งกรุงเทพฯ มุ่งเหนือขอบชายแดนพร้อมกับโรคที่พามาด้วยตอนตรวจร่างกายเช่น ไขมันพอกตับ ความดัน เบาหวาน ข้อต่ออักเสบ ตาพร่ามัว หัวใจโต แอลดีแอล ไตรกีเซอไลน์ สูง เอชดีแอลต่ำ หน้ามืดง่าย ทั้งหมดมาจากการทำงานหาเงินอย่างลืมตาย
อยู่ที่นี่สามปี ผมผลิตพืชพันธุ์ธัญญาหาร กินข้าวในนาที่ปลูกไว้กินเอง กข 105 เชียงรายไม่เป็นรองใคร ใช้เตาฟืน ปรุงอาหารกินเอง ผลคือรายการโรคที่ร่างไว้ข้างต้นค่อยๆจางหายไป บางอย่างแทบจะไม่แสดงอาการ อารมณ์ดีมีเวลาอยู่กับตัวเอง อ่านหนังสือเขียนบทกวี ปั่นจักรยานเที่ยว กินข้าวกลางสวนดอกไม้มีผีเสื้อบินสลับไปมาแมลงแยะเพราะแทบไม่ใช้สารเคมีอะไร มีความสุขจนบรรยายไม่ถูก คิดว่าใช้ชีวิตอิ่มแล้ว สร้างผลงานให้สังคมและครอบครัวได้ครบถ้วนแล้ว ไม่เหลืออะไรให้กังวลอีก
ดีแล้วนะ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 703306 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1956261 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5411052 ถูกใจ, settembre ถูกใจ, เอื้อมดาว ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 823723 ถูกใจ, ผีจูออน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1536049 ถูกใจ, Terre ถูกใจรวมถึงอีก 16 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ถ้าบั้นปลายชีวิตอยากตายอย่างสงบ ไม่ต้องทรมานเพราะโรคร้าย ต้องใช้ชีวิตยังไงดีครับ?
อยากใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบในบ้านหรือไม่ก็ไม่อยากให้เดือดร้อนผู้อื่นมากครับ "ไม่อยากที่จะต้องไปนอนเป็นผักในโรงพยาบาล เป็นภาระให้คุณหมอ คุณพยาบาลหรือว่าลูกหลานต้องมาคอยดูแล"
อยากสอบถามว่า เราควรจะใช้ชีวิตอย่างไรเพื่อให้ห่างไกลจากโรคร้ายได้มากที่สุดครับ มะเร็ง ความดัน เบาหวาน หรือโรคอื่นๆ ที่เป็นภาวะสุ่มเสี่ยง
เราควรเลือกทานอาหารแบบไหนในระยะยาวเพื่อสุขภาพที่ดีของเราครับ? เพราะในปัจจุบันนี้อาหารสำเร็จรูปมีมากมาย ช่วยลดภาระขั้นตอนการเตรียมอาหารของเราได้เยอะ แต่ก็แลกมากับปริมาณไขมันหรืออื่นๆ ที่สูงกว่าเดิม อาหารเสริมก็มีมากมายจนไม่แน่ว่าจำเป็นต้องกินไหม?
เราควรทำสภาพจิตใจของเราให้อยู่ในสภาวะแบบไหน ถึงจะเรียกได้ว่าสุขภาพจิตดี ห่างไกลจากความเครียด ในสถานการณ์ปัจจุบันดีครับ
หรือว่าท่านใดจะมาแชร์แนวทางการใช้ชีวิตตัวเองให้ผมฟังก็จะเป็นพระคุณยิ่งครับ เพราะผมเองใช้ชีวิตแบบลองผิดมาตลอด และไม่รู้ว่าแบบไหนถึงเรียกว่าถูก อาศัยครูพักลักจำ นำมาปรับใช้เป็นแนวทางตัวเอง
ส่วนตัว ปัจจุบันก็ขับมอเตอร์ไซค์ไปทำงานเช้า เลิกงานเย็น ไปออกกำลังกาย บ้าง นอนเล่นอยู่ที่พักบ้าง อ่านหนังสือ ฟังธรรมะ อาหารการกินก็ทำกินเองบ้าง ซื้อกินนอกบ้านครับ
ขอขอบคุณล่วงหน้ากับทุกท่านที่แวะเวียนมาอ่านและช่วยพิมพ์ตอบมากๆครับ