***เราไม่ได้ไปหาหมอนะ เลยไม่แน่ใจ***
เรื่องของเรา ปัญหาคือ…
1. ตอนม.ปลาย เรื่องความรัก เราร้องไห้และเอาหัวจุ่มอ่างน้ำในห้องน้ำอยู่บ่อยครั้ง ความรักของเรา toxic มาก คบๆเลิกๆ แต่ก็เลิกไม่ได้
2. การเรียน เราทะเลาะกับครอบครัวบ่อยครั้ง เรื่องคณะที่อยากเรียน สุดท้ายเราตามใจครอบครัว เราเสียใจมาก
3. ช่วงเรียนมหาลัยปี 1 - 2 การเรียนในคณะที่เราไม่ชอบ การปรับตัวในการใช้ชีวิตและการทำกิจกรรมมหาลัยมันแย่มาก
4. ปี 1 เทอม2 เลิกกับแฟน คบๆเลิกๆ เราขอร้องให้เขาอย่ามาในชีวิตเราอีก มันtoxic มากทั้งสองฝ่าย
5. ปัญหาจุกจิกเรื่องหอพัก
อาการ
1. ร้องไห้ทุกวันหลังเลิกเรียน เราถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกกับเรื่องเรียน ร้องกับทุกเรื่อง แค่เรื่องง่ายๆแต่สำหรับเรามันยากไปหมด แม้แต่อาหารยังไม่เคยเป็นใจให้เรา วันนึงเราเจอมดขึ้นห้องก็ร้องไห้555 ลมฟ้าอากาศไม่เคยใจดีกับเรา
2. นอนไม่หลับ 2-3 ติดต่อกัน นอนอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรชีวิตไร้จุดหมาย รถเขยะจะมาตอนตี4ของทุกวัน ได้ยินเสียงนกก็แสดงว่าเช้าแล้ว
3. เริ่มอยากตุยให้มันจบๆ จะได้ไมต้องร้องไห้อีก ***แต่เราหาที่ไม่ได้ จะที่หอก็กลัวจะทำหอเขาเจ๊ง จะที่ไหนก็ดูจะมีคนต้องเดือดร้อนทั้งนั้น กู้ภัยก็ต้องมาเจออะไรเละๆ
4. จำเหตุการณ์ช่วงหลังไม่ค่อยได้ จำได้แค่ว่ามันทรมารมาก
สิ่งที่ให้เราดีขึ้น
1. ดูซีรีย์ญี่ปุ่นเพราะนอนไม่หลับ คำพูดกับวัฒนธรรมมันทำให้เรารู้สึกดีแปลกๆ เรื่องแรกที่เราดู coffee and vanilla แล้วก็ดูเรื่องอื่นไปเรื่อยๆ เรื่องที่ชอบ Ride Your Wave / Wolf Children / Strobe Edge /Kimi ni Todoke /L-DK (2019) / คุณหมอขาโหดกับพยาบาลโขดหิน
2. เราเจอรายการแข่งรถ Motogp มันจะสิ่งที่ให้ชีวิตเรากลับมามีเป้าหมายอีกครั้ง มันคือเหตุผลที่ทำให้เราอยากตื่นมาดู วันที่มีการถ่ายทอดสดเป็นวันที่เราต้องตาคอย
3. แอบชอบเพื่อนในคณะ 555 วันนึงเราก็ร้องเพลงรักออกมาในห้องน้ำ จากที่เคยร้องไห้
4.โควิด โควิดทำให้เรื่องแย่ๆเกิดขึ้นมากมาย แต่มันทำให้เราได้อยู่บ้าน ออกไปซื้อของไม่ค่อยมีคน ทุกอย่างสงบ ซึ่งเราเป็น introve ทำให้เราไม่ต้องออกไปเรียน
>>เราหวังว่าจะมีใครสักคนเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ปี1-2แรกที่เราดีขึ้นทุกครั้งที่เราเล่าเรื่องนี้เราจะร้องไห้ออกมา เราจำความทรมารนั้นได้ เราสาบานกันตัวเองเราจะไม่พาตัวเองกลับไปเจออะไรแบบนั้นอีก วันนี้เราเล่ามันได้โดยที่ไม่จุกอก และขอให้พี่ของเราที่กำลังเจอกับโรคซึมเศร้าอยู่ผ่านเรื่องนี้ไปได้ อยากให้พี่มีอายุ40 50 60 70 80 ไปด้วยกัน
แชร์ประสบการณ์หายจากภาวะซึมเศร้า เราไม่แน่ใจว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าไหม แต่เรื่องของเราเป็นแบบนี้
เรื่องของเรา ปัญหาคือ…
1. ตอนม.ปลาย เรื่องความรัก เราร้องไห้และเอาหัวจุ่มอ่างน้ำในห้องน้ำอยู่บ่อยครั้ง ความรักของเรา toxic มาก คบๆเลิกๆ แต่ก็เลิกไม่ได้
2. การเรียน เราทะเลาะกับครอบครัวบ่อยครั้ง เรื่องคณะที่อยากเรียน สุดท้ายเราตามใจครอบครัว เราเสียใจมาก
3. ช่วงเรียนมหาลัยปี 1 - 2 การเรียนในคณะที่เราไม่ชอบ การปรับตัวในการใช้ชีวิตและการทำกิจกรรมมหาลัยมันแย่มาก
4. ปี 1 เทอม2 เลิกกับแฟน คบๆเลิกๆ เราขอร้องให้เขาอย่ามาในชีวิตเราอีก มันtoxic มากทั้งสองฝ่าย
5. ปัญหาจุกจิกเรื่องหอพัก
อาการ
1. ร้องไห้ทุกวันหลังเลิกเรียน เราถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกกับเรื่องเรียน ร้องกับทุกเรื่อง แค่เรื่องง่ายๆแต่สำหรับเรามันยากไปหมด แม้แต่อาหารยังไม่เคยเป็นใจให้เรา วันนึงเราเจอมดขึ้นห้องก็ร้องไห้555 ลมฟ้าอากาศไม่เคยใจดีกับเรา
2. นอนไม่หลับ 2-3 ติดต่อกัน นอนอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรชีวิตไร้จุดหมาย รถเขยะจะมาตอนตี4ของทุกวัน ได้ยินเสียงนกก็แสดงว่าเช้าแล้ว
3. เริ่มอยากตุยให้มันจบๆ จะได้ไมต้องร้องไห้อีก ***แต่เราหาที่ไม่ได้ จะที่หอก็กลัวจะทำหอเขาเจ๊ง จะที่ไหนก็ดูจะมีคนต้องเดือดร้อนทั้งนั้น กู้ภัยก็ต้องมาเจออะไรเละๆ
4. จำเหตุการณ์ช่วงหลังไม่ค่อยได้ จำได้แค่ว่ามันทรมารมาก
สิ่งที่ให้เราดีขึ้น
1. ดูซีรีย์ญี่ปุ่นเพราะนอนไม่หลับ คำพูดกับวัฒนธรรมมันทำให้เรารู้สึกดีแปลกๆ เรื่องแรกที่เราดู coffee and vanilla แล้วก็ดูเรื่องอื่นไปเรื่อยๆ เรื่องที่ชอบ Ride Your Wave / Wolf Children / Strobe Edge /Kimi ni Todoke /L-DK (2019) / คุณหมอขาโหดกับพยาบาลโขดหิน
2. เราเจอรายการแข่งรถ Motogp มันจะสิ่งที่ให้ชีวิตเรากลับมามีเป้าหมายอีกครั้ง มันคือเหตุผลที่ทำให้เราอยากตื่นมาดู วันที่มีการถ่ายทอดสดเป็นวันที่เราต้องตาคอย
3. แอบชอบเพื่อนในคณะ 555 วันนึงเราก็ร้องเพลงรักออกมาในห้องน้ำ จากที่เคยร้องไห้
4.โควิด โควิดทำให้เรื่องแย่ๆเกิดขึ้นมากมาย แต่มันทำให้เราได้อยู่บ้าน ออกไปซื้อของไม่ค่อยมีคน ทุกอย่างสงบ ซึ่งเราเป็น introve ทำให้เราไม่ต้องออกไปเรียน
>>เราหวังว่าจะมีใครสักคนเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ปี1-2แรกที่เราดีขึ้นทุกครั้งที่เราเล่าเรื่องนี้เราจะร้องไห้ออกมา เราจำความทรมารนั้นได้ เราสาบานกันตัวเองเราจะไม่พาตัวเองกลับไปเจออะไรแบบนั้นอีก วันนี้เราเล่ามันได้โดยที่ไม่จุกอก และขอให้พี่ของเราที่กำลังเจอกับโรคซึมเศร้าอยู่ผ่านเรื่องนี้ไปได้ อยากให้พี่มีอายุ40 50 60 70 80 ไปด้วยกัน