ถ้าเราด่าใครไปเเล้วมันเครียดหัวร้อนต่อยตีเรากลับ นั่นเเปลว่าเราพูดถูกมันตำหนิตรงใจมันดี มันถึงยุไม่นิ่งต้องทำร้ายเราการไม่ทำไรกลับคือสิ่งที่ดีที่สุดเเล้วหากว่าเราสอนเราบอกเราเตือนเเล้วไม่ฟังสักวันผลมันก็จะตามมาเองจากการกระทำของตัวมันเอง ไม่คิดก่อนตัดสินใจอะไรเเล้วมาทุกข์ใจเตือนร้อนทีหลัง มันไม่น่าสงสารเลยสักนิดมันมีเเต่ความไม่เข้าใจว่าเราเตือนไม่ดีหรือมันไม่เข้าไปในสมองของมันบ้าง ทุกครั้งที่มีปัญหาก็มักจะมาบ่น ร้องไห้ หาว่าผิดที่คนอื่นตัวเองไม่มีตลอด มักบอกว่าเพราะคิดไม่ทัน ไม่ทันคิดคิดน้อยไปหน่อยเหอะๆพอเถอะทั้งที่เราขก.จะยุ่งเเล้วจิงๆเเต่มันเป็นคนที่เรารู้จักคนที่เราไม่อยากจะทิ้งจิงๆ เราเองก็ผ่านไรมาด้วยกันเยอะจนรุ้นิสัยกันดีเเต่ก็นะสนิทมากเเค่ไหนก็ไม่เคยจะฟังกัน
เคยไหมเตือนใครเเล้วไม่ฟัง พอเดือนร้อนตามที่เราคาดไว้จิงๆกลับมาร้องไห้ ... เราควรสงสารหรืออะไรดีคะ?