ตอนนี้อยู่ม.3 เครียดกับเรื่องหลายๆอย่าง ไม่มีความสุข พ่อจากเราไปตั้ลงแต่ตอนเราอยู่ม.2 ตอนดึกๆเราจะคิดถึงพ่อตลอด คิดถึงวันเวลาที่ได้อยู่กับพ่อ เราอยู่กับแม่2คน มีพี่นะ พี่ชาย เขาไปมีครอบครัวของเขา เราจมปลักอยู่กับแม่ ทำไมถึงว่าจมปลักหรอ แม่ไม่เคยทำให้เรามีความสุข ไม่สดใสเหมือนตอนมีพ่อ เราใช้ชีวิตกับแม่เหมือนต่างคนต่างอยู่ใครจะเป็นยังไงก็เป็น เราคิดตลอดคิดเสมอเราตายไปอยู่กับพ่อได้ไหม เพื่อนบ้าน พี่ ป้า น้า อา แทบจะไม่นับเรากับแม่เป็นญาติด้วยซ้ำ เรากับแม่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน เราก็เหมือนเด็กเก็บกด ไม่รู้จะทำอะไร ทำอะไรไปก็ไม่มีชีวิตที่ดีขึ้น เราต้องการกำลังใจ อ้อมกอด ความสดใสของเรา โลกมันช่างโหดร้ายย
เครียดกับหลายๆอย่าง