เหนื่อยไม่อยากไปโรงเรียน

สวัสดีค่ะเรามีเรื่องจะมาระบายค่ะตอนนี้เราอยู่ม.4แล้วแต่รู้สึกหมดไฟเหนื่อยไม่อยากไปโรงเรียนขอย้อนกลับไปตอนม.ต้นตอนที่เราเรียนอยู่ที่โรงเรียนเก่าเรามีความสุขดีอยากไปโรงเรียนมีเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่ม.1 เรื่องเรียนเรารู้สึกว่าเราทำได้และสบายสำหรับเรา เรามีทั้งเพื่อนและะครูที่สนิทและรู้จักอยู่ที่นั้นทุกอย่างปกติจนกระทั้งตอนปิดเทอมจบม.3 พ่อกับแม่เราอยากให้เราไปสอบเข้าโรงเรียนอื่นซึ่งเราอยากต่อที่เดิมมากกว่าแต่เขาก็ให้คำสัญญาว่าถ้าเราสอบติดแต่เราอยากต่อโรงเรียนเดิมเขาจะให้เราต่อที่เดิมแบบบให้เราเลือกเองตามความสบายใจเรา เราก็เลยยอมทำตามเขาไปสอบตามที่เขาอยากซึ่งพอประกาศมาเราติดตัวสำรองซึ่งเราก็ไม่ได้อะไรเพราะเราอยากต่อที่เดิมอยู่แล้วแต่พอผ่านไปวันเดียวเขาเรียกตัวสำรองแล้ววดันถึงเราเฉยซึ่งพอเรารู้เราก็บอกพ่อแม่ไปว่าไม่เอาแต่กลายเป็นว่าเขาผิดคำพูดทั้งปู่ย่าพ่อแม่บังคับเราให้เราไปต่อที่นั้นเราพยายามขอร้องแต่เขาไม่ให้ตอนนั้นเราเสียใจมากพยายามคุยกับเขาตั้งหลายทีแต่ก็ไม่ยอมใจอ่อนจนเราเครียดนอนร้องไห้เก็บตัวอยู่ในห้องพ่อเราเลยบังคับให้เราออกจากบ้านไปทำงานกับเขาถึงเราจะไม่ได้อยากออกก็ตามแต่มันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยแถมมเขายังบังคับให้เราไปนอนกับย่าเพราะคิดว่าเรานอนคนเดียวจนฟุ้งซ่านซึ่งก็ไม่ได้ดีขึ้นเช่นกันจนเราแอบหนีขึ้นมานอนห้องคนเดียวคือเราพยายามคุยกับเขาหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยสำเร็จซักครั้งพวกเขากีดกันเราหลายอย่างทำทุกวิถีทางไม่ให้เราต่อที่เดิมเราเจ็บใจมากและะเศร้ามากจนต้องไปพบจิตแพทย์และะกินยาคลายเครียดแต่ยังโชคดีที่เรามีเพื่อนที่คอยรับฟังเราให้กำลังใจเราผ่านการโทรและะแชททซึ่งก็ทำให้เรายิ้มได้บ้างเหมือนพวกเขาเป็นเซฟโซนของเราแต่สุดท้ายเราก็ยอมไปต่อที่อื่นตามที่เขาหวัง เราพยายามทำตัวเฟรนลี่เข้าหาเพื่อนซึ่งถึงแม้จะมีคนคุยเล่นกับเราแต่เขาก็มีเพื่อนของเขาอยู่แล้วเวลาเราอยู่กับพวกเขาเราเหมือนเป็นอากาศเป็นเศษเกินเราได้แต่เดินตามหลังเงียบๆคนที่ตอนนี้เราคุยได้มากสุดคือคนที่นั่งข้างเราแต่ถึงอย่างนั้นเราก็คิดถึงเพื่อนที่โรงเรียนเก่าเรามากเวลาที่พวกเขาคุยกันเองเราก็มักจะพิมพ์แชททหาเพื่อนเราอยู่ตลอดเวลาที่พวกเขาไปเที่ยวกันเราก็จะหลีกเลี่ยงไม่ไปเพราะเรารู้ว่าถ้าเราไปเราเป็นส่วนเกินแน่นอนนเพราะทุกคนทำเหมือนเราเป็นอากาศและะการที่เราอยู่บ้านอยู่ห้องนอนตัวเองเรารู้สบายใจมากเรากลายเป็นคนที่ไม่อยากไปโรงเรียนอยากอยู่บ้านหมดกำลังใจในการไปรร.ส่วนเรื่องเรียนเรารู้สึกว่าเรียนยากทุกอย่างดูยากไปหมดถึงเราจะพยายามตั้งใจแต่ก็ดูยากสำหรับเราเรามักจะแอบบร้องไห้คนเดียวอยู่ตลอดเราอยากกลับไปโรงเรียนเดิมมากแต่ก็กลัวว่าเขาจะไม่ให้ เราอยากให้ถึงวันหยุดเราจะได้อยู่บ้านไม่ไปโรงเรียนเราคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเพื่อนที่โรงเรียนเก่าตอนนั้นเรามีความสุขผิดจากตอนนี้เลย🥹