กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายค่ะ
ตามหัวข้อเลยค่ะทำไมเวลาที่พ่อแม่เครียดต้องเอามาลงที่ลูก คือที่บ้านหนูมีฐานะระดับหนึ่งนะคะที่บ้านมีธุระกิจค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณพ่อกับคุณแม่เครียดรึเปล่านะคะ แต่สิ่งที่หนูรู้คือไม่ว่าพ่อกับแม่เครียดอะไรก้จะเอามาลงที่หนู ไม่ใช่การทำร้ายนะคะแต่เป็นทางคำพูดค่ะเช่น ทำไมต้องเกิดมา พ่อไม่ได้อยากให้หนูเกิดมานะ ทำไมโง่จัง หรือแม้หนูนั่งอยู่เฉยๆ ตอนคุณพ่อกลับบ้านมาก้ด่าหนุค่ะว่า ไม่มีประโยชน์จะเกิดมาทำไม ซึ่งวันนั้นคุณพ่อพึ่งประชุมเสร็จค่ะแล้วกลับมาก้ต่อว่าหนูเลย คุณแม่ก้เหมือนกันนะคะ ต้องบอกอย่างงี้ก่อนค่ะว่าคุณพ่อคุณแม่มีลูกสองคนค่ะหนูเป็นคนเล็ก ส่วนพี่เรียนจบไปแล้วไปทำงานที่อื่นค่ะไม่ได้อยู่บ้าน ส่วนคนที่อยู่บ้านคือหนูค่ะ หนูชอบเวลาที่พี่กลับบ้านมากไม่ใช่ว่าคิดถึงพี่นะคะแต่เป็นช่วงเวลาเดียวที่หนูไม่โดนด่า หนูก้เสียใจนะคะว่าทำไมคำพูดพวกนี้หนูถึงได้ยินจากปากคนที่เป็นพ่อกับแม่ หนูแทบจะไม่มีเซฟโซนเลยค่ะไม่สามารถหันหน้าไปหาใครได้นอกจากพี่สาวและคุณยายแต่หนูก้ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ทั้งสองคนฟังนะคะ แค่รู้สึกว่าได้อยู่ด้วยก้โอเคแล้ว หนูไม่ค่อยชอบเวลาที่อยู่กับพ่อและแม่เลยค่ะ ท่านเคยถามนะคะว่าทำไมไม่ค่อยอยู่กับพ่อแม่บ้างหนูก้ไม่รุ้หนุจะอยู่ไปทำไมในเมื่อหนูโดนด่าตลอด สิ่งที่หนูไม่อยากทำร่วมกับพ่อกับแม่ที่สุดคือการกินเช้าข้าวค่ะ ท่านจะชอบด่าหนูและพูดเรื่องเครียดๆตลอด เลยทำให้หนูเลือกที่จะเก็บตัวอยู่บนห้องแล้วอดข้าวเช้าเพื่อนที่จะได้นั่งกินข้าวคนเดียวค่ะ ถึงจะโดนด่าว่าทำไมตื่นสายแต่หนูว่ามันดีกว่าการที่หนูกินข้าวกับพวกท่านแน่นอน
สุดท้ายแล้วทำไมเวลาที่พ่อแม่เครียดต้องเอามาลงที่ลูกคะ หนูเข้าใจนะคะที่คนเราเวลาทำงานจะเครียดได้แต่มันไม่จำเป็นต้องเอาคำพูดมาลงกับคนอื่นเลยค่ะ หนูก้ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากคนที่เป็นพ่อและแม่ของหนูเหมือนกัน เวลาหนูเจอคำพูดพวกนี้หนูเก็บตัวร้องไห้คนเดียวตลอดเลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง หนูระบายให้แฟนหนุฟังก้สบายใจขึ้นค่ะ
หรือจะมองให้เป็นข้อดีไปคะเพราะหนูโดนคำพูดแบบนี้จากคนในครอบครัวมันก็ทำให้หนูไม่เสียใจกับคำพูดคนอื่นที่มาด่าหนูเลยค่ะ เพราะหนูก้ไม่รู้ว่าจะเสียใจทำไมในเมื่อคำพูดพวกนี้หนูได้ยินจากที่บ้านหนูหมดแล้ว
สุดท้ายแล้วอะไรคือเหตุผลของคำถามของหนูคะ และขอบคุณพี่ๆที่อ่านจนจบมากๆนะคะ
ืทำไมเวลาที่พ่อแม่เครียดต้องเอามาลงที่ลูก
ตามหัวข้อเลยค่ะทำไมเวลาที่พ่อแม่เครียดต้องเอามาลงที่ลูก คือที่บ้านหนูมีฐานะระดับหนึ่งนะคะที่บ้านมีธุระกิจค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณพ่อกับคุณแม่เครียดรึเปล่านะคะ แต่สิ่งที่หนูรู้คือไม่ว่าพ่อกับแม่เครียดอะไรก้จะเอามาลงที่หนู ไม่ใช่การทำร้ายนะคะแต่เป็นทางคำพูดค่ะเช่น ทำไมต้องเกิดมา พ่อไม่ได้อยากให้หนูเกิดมานะ ทำไมโง่จัง หรือแม้หนูนั่งอยู่เฉยๆ ตอนคุณพ่อกลับบ้านมาก้ด่าหนุค่ะว่า ไม่มีประโยชน์จะเกิดมาทำไม ซึ่งวันนั้นคุณพ่อพึ่งประชุมเสร็จค่ะแล้วกลับมาก้ต่อว่าหนูเลย คุณแม่ก้เหมือนกันนะคะ ต้องบอกอย่างงี้ก่อนค่ะว่าคุณพ่อคุณแม่มีลูกสองคนค่ะหนูเป็นคนเล็ก ส่วนพี่เรียนจบไปแล้วไปทำงานที่อื่นค่ะไม่ได้อยู่บ้าน ส่วนคนที่อยู่บ้านคือหนูค่ะ หนูชอบเวลาที่พี่กลับบ้านมากไม่ใช่ว่าคิดถึงพี่นะคะแต่เป็นช่วงเวลาเดียวที่หนูไม่โดนด่า หนูก้เสียใจนะคะว่าทำไมคำพูดพวกนี้หนูถึงได้ยินจากปากคนที่เป็นพ่อกับแม่ หนูแทบจะไม่มีเซฟโซนเลยค่ะไม่สามารถหันหน้าไปหาใครได้นอกจากพี่สาวและคุณยายแต่หนูก้ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ทั้งสองคนฟังนะคะ แค่รู้สึกว่าได้อยู่ด้วยก้โอเคแล้ว หนูไม่ค่อยชอบเวลาที่อยู่กับพ่อและแม่เลยค่ะ ท่านเคยถามนะคะว่าทำไมไม่ค่อยอยู่กับพ่อแม่บ้างหนูก้ไม่รุ้หนุจะอยู่ไปทำไมในเมื่อหนูโดนด่าตลอด สิ่งที่หนูไม่อยากทำร่วมกับพ่อกับแม่ที่สุดคือการกินเช้าข้าวค่ะ ท่านจะชอบด่าหนูและพูดเรื่องเครียดๆตลอด เลยทำให้หนูเลือกที่จะเก็บตัวอยู่บนห้องแล้วอดข้าวเช้าเพื่อนที่จะได้นั่งกินข้าวคนเดียวค่ะ ถึงจะโดนด่าว่าทำไมตื่นสายแต่หนูว่ามันดีกว่าการที่หนูกินข้าวกับพวกท่านแน่นอน
สุดท้ายแล้วทำไมเวลาที่พ่อแม่เครียดต้องเอามาลงที่ลูกคะ หนูเข้าใจนะคะที่คนเราเวลาทำงานจะเครียดได้แต่มันไม่จำเป็นต้องเอาคำพูดมาลงกับคนอื่นเลยค่ะ หนูก้ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากคนที่เป็นพ่อและแม่ของหนูเหมือนกัน เวลาหนูเจอคำพูดพวกนี้หนูเก็บตัวร้องไห้คนเดียวตลอดเลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง หนูระบายให้แฟนหนุฟังก้สบายใจขึ้นค่ะ
หรือจะมองให้เป็นข้อดีไปคะเพราะหนูโดนคำพูดแบบนี้จากคนในครอบครัวมันก็ทำให้หนูไม่เสียใจกับคำพูดคนอื่นที่มาด่าหนูเลยค่ะ เพราะหนูก้ไม่รู้ว่าจะเสียใจทำไมในเมื่อคำพูดพวกนี้หนูได้ยินจากที่บ้านหนูหมดแล้ว
สุดท้ายแล้วอะไรคือเหตุผลของคำถามของหนูคะ และขอบคุณพี่ๆที่อ่านจนจบมากๆนะคะ