วันนี้ผมต้องจากกับคนที่รักโดยที่ไม่รู้เลยว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกมั้ย คนที่เห็นหน้ากันอยู่ทุกวัน กินข้าวด้วยกัน นั่งดูหนังด้วยกัน
วันนี้เค้าต้องจากผมไปทำงานกับแม่เค้า ซึ้งผมเองก็เข้าใจดี และก็พยายามทำใจให้ได้
อยู่คนเดียวให้ได้ ทำไรด้วยตัวเอง แต่ มันรู้สึกไม่ดีเลยครับ ทั่งเหงา คิดถึง โดดเดี่ยว อ้างว้าง
แค่กินข้าวน้ำตามันแถบจะไหลออกมาอยู่แล้ว ปกติผมไม่ใช่คนอ่อนแอ เเละไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องมาเป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ
ขอผู้รู้ชี้ทางสว่าง หรือ ข้อคิดที่ทำให้สบายใจหน่อยครับ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองอยู่ไม่เป็นสุขเลย
ขอคำแนะนำ หรือ ข้อคิดดีๆที่ทำให้สบายใจหน่อยครับ
วันนี้เค้าต้องจากผมไปทำงานกับแม่เค้า ซึ้งผมเองก็เข้าใจดี และก็พยายามทำใจให้ได้
อยู่คนเดียวให้ได้ ทำไรด้วยตัวเอง แต่ มันรู้สึกไม่ดีเลยครับ ทั่งเหงา คิดถึง โดดเดี่ยว อ้างว้าง
แค่กินข้าวน้ำตามันแถบจะไหลออกมาอยู่แล้ว ปกติผมไม่ใช่คนอ่อนแอ เเละไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องมาเป็นแบบนี้ด้วยซ้ำ
ขอผู้รู้ชี้ทางสว่าง หรือ ข้อคิดที่ทำให้สบายใจหน่อยครับ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองอยู่ไม่เป็นสุขเลย