พออายุมากแล้ว.อยู่คนเดียว.โดดเดี่ยวแม้จะมีลูก-เมียแต่แยกกันต่างคนต่างอยู่.เหงาจนไม่คิดอยู่ต่อไป.

อ่านกระทู้ของ จขกท.แล้ว เข้าใจนะว่ามีความรู้สึกอย่างไร อยากจะบอกว่าทุกสิ่งที่เล่ามานั้น เกิดจากใจเราคิดไปเองทั้งนั้น เป็นความคิดด้านลบที่ทำลายกำลังใจของเราเองทั้งสิ้น ความคิดด้านลบเป็นศัตรูที่ร้ายกาจของผู้สูงวัย
ผมก็เป็นผู้สูงอายุ ปีนี้อายุ 80 ปี ชีวิตประจำวัน(เกือบ)จะเหมือน จขกท. มีบุตรชายสามคน เขาก็แยกย้ายไปมีครอบครัวของเขา นานๆก็มาเยี่ยมสักครั้ง ภริยาของผมก็ยังทำงานอยู่ เป็น ผอ. รร.เอกชนแห่งหนึ่ง เมื่อภริยาออกไปทำงาน ผมก็อยู่คนเดียวทั้งวันจนกว่าภริยาจะกลับมา เป็นเช่นนี้มาตั้ง 20 ปีแล้ว แรกๆก็เหงานเหมือน จขกท. แต่ก็มาฉุกคิดได้ว่าคนเราเกิดมาตัวคนเดียว (ยกเว้นฝาแฝด) แต่ก็เกิดมาคนละเวลา เวลาตายเราก็ต้องตายคนเดียว (ยกเว้นตายหมู่แบบอุบัติเหตุ)
เราจึงต้องพยายามอยู่คนเดียวให้ได้ ช่วยตนเองให้ได้ ไม่ต้องไปรบกวนคนใกล้ชิดหรือลูกๆ นอกจากเจ็บไข้ได้ป่วยต้องไป รพ.
อยู่กับตนเองอย่างไร แรกๆอาจจะทำยาก แต่ก็ทำได้นะ หากจะทำ ผมมีวิธีการอย่างนี้
-ทำใจ คิดบวก ภูมิใจที่ตนเองสามารถมีชีวิตมาถึงวันนี้ได้
-เรื่องโรคภัยไข้เจ็บมันต้องมีเป็นธรรมดาของผู้สูง อย่าท้อแท้ เบื่อหน่าย ทำตัวใกล้หมอ เป็นอะไรก็ไปหาหมอรักษาตามอาการ
-บริหารชีวิตประจำวันให้มีงานอดิเรกทำ อย่าอยู่เฉยๆไปวันๆ มันจะคิดมากแบบ จขกท. ผมมีสโลแกนชีวิตประจำวันดังนี้ "ชอบดูหนัง ฟังเพลงเก่า เล่า(เขียน)ความหลัง นั่งเล่นเน็ต" หากคุณชอบอะไรอย่างอื่นก็ทำไป เช่น อ่านหนังสือ สะสมแสตมป์ ปลูกต้นไม้ ฯลฯ เป็นต้น

ตามที่กล่าวมาข้างต้นนี้ มันจะช่วยให้ชีวิต จขกท.ไม่เงียบเหงา คอยแต่นั่งนับ วัน เวลา ไปวันๆ
ลองพยายามทำอะไรสักอย่างดูครับ แล้ว จขกท.จะมีความสุข และภูมิใจที่สามารถอยู่กับตนเองได้ สบายๆครับ ไม่ทราบว่า จขกท.สนใจเรื่อง ไอที. บ้างหรือเปล่า ลองหัดเล่นดูครับ เช่น ไลน์ เฟซบุ๊ค ทวีตเตอร์ เป็นต้น อย่าไปคิดว่าแก่แล้วทำอะไรไม่ได้ ไม่จริงหรอกครับ ผมก็เริ่มเล่นเมื่ออายุ 65 ปี หากไม่รังเกียจลองเข้าไปดูเฟสบุ๊คของผม หรือทวีตเตอร์ หรือ บล็อกแกงที่พันทิปของผมได้ที่

www.facebook.com/centuryboy
www.twitter.com/@SatawasSrisomb1
www.line.com/@0993382481
www.instagram/1938centuryboy

หากมีข้อสงสัยประการใด คุยกับผมทางหลังไมค์ก็ได้ครับ